- 1205
- 1000
- 1000
- 1000
وداع با ماه مبارک رمضان، میثم مطیعی
مناجات خوانی به مناسبت روزهای پایانی و وداع با ماه مبارک رمضان با مناجات خوانی میثم مطیعی، سال 1394
رمضان است و میهمانی یار
رمضان است و ماه استغفار
شب قدرش مخازن الایات
روزهایش چو مطلع الانوار
بر لب مومنان حق جاریست
ذکر هو بالعشی و الابکار
سفره گسترده است و فرموده است
بهره گیرید یا اولی الابصار
تا در او نور معرفت بینی
اندرون از طعام خالی دار
عطر جوشن کبیر می آید
یا طبیب القلوب یا ستار
من مسکین ولی نکردم درک
حال مستغفرین بالاسحار
آه و افسوس عمر من طی شد
در تمنای درهم و دینار
خواهش از نفس می کنم هیهات
خفته را خفته کی کند بیدار
می کنم هی گناه و می گویم
بار دیگر نمی شود تکرار
هستم از فعل زشت خود نادم
هستم از حال زار خود بیزار
ای گناه، ای تجسم شیطان
دور شو دست از سرم بردار
یا رب امشب خودت ز سفره من
لقمه شبهه ناک را بردار
بنشانم به خانه ی ایتام
بر سر سفره های بی افطار
ذره ای تشنگی به من بچشان
نچشم تا عذاب دوزخ و نار
تو خودت خواستی که برگردیم
گر شکستیم توبه را صد بار
تو انیسی و روح من بی کس
تو طبیبی و قلب من بیمار
ترس دارم از اولین شب قبر
جسم من مثل لاشه ی مردار
جلوه کرده است در مقابل من
سوء اعمال من چنان سگ هار
رحم یا رب نما به بأس العبد
قبر را کن بدل به نعم الدار
تا بگویم علی امام من است
مهر خاموشی از لبم بردار
ما بدون حسین می میریم
دست ما را رسان به مرقد یار
***
ما راست ترانه حسین بن علی
در سینه نشانه حسین ابن علی
گر جای دگر نمی روم جایی نیست
غیر از در خانه ی حسین بن علی
***
اصغر که به چهره از عطش رنگ نداشت
یارای سخن با من دلتنگ نداشت
یارب تو گواه باش، شش ماهه ی من
شد کشته ظلم و با کسی جنگ نداشت
در دشت بلا که خاک از خون تَر بود
یه باغ پر از شکوفه ی پرپر بود
جانسوزترین مصیبت عاشورا
از شیر گرفتن علی اصغر بود
رمضان است و میهمانی یار
رمضان است و ماه استغفار
شب قدرش مخازن الایات
روزهایش چو مطلع الانوار
بر لب مومنان حق جاریست
ذکر هو بالعشی و الابکار
سفره گسترده است و فرموده است
بهره گیرید یا اولی الابصار
تا در او نور معرفت بینی
اندرون از طعام خالی دار
عطر جوشن کبیر می آید
یا طبیب القلوب یا ستار
من مسکین ولی نکردم درک
حال مستغفرین بالاسحار
آه و افسوس عمر من طی شد
در تمنای درهم و دینار
خواهش از نفس می کنم هیهات
خفته را خفته کی کند بیدار
می کنم هی گناه و می گویم
بار دیگر نمی شود تکرار
هستم از فعل زشت خود نادم
هستم از حال زار خود بیزار
ای گناه، ای تجسم شیطان
دور شو دست از سرم بردار
یا رب امشب خودت ز سفره من
لقمه شبهه ناک را بردار
بنشانم به خانه ی ایتام
بر سر سفره های بی افطار
ذره ای تشنگی به من بچشان
نچشم تا عذاب دوزخ و نار
تو خودت خواستی که برگردیم
گر شکستیم توبه را صد بار
تو انیسی و روح من بی کس
تو طبیبی و قلب من بیمار
ترس دارم از اولین شب قبر
جسم من مثل لاشه ی مردار
جلوه کرده است در مقابل من
سوء اعمال من چنان سگ هار
رحم یا رب نما به بأس العبد
قبر را کن بدل به نعم الدار
تا بگویم علی امام من است
مهر خاموشی از لبم بردار
ما بدون حسین می میریم
دست ما را رسان به مرقد یار
***
ما راست ترانه حسین بن علی
در سینه نشانه حسین ابن علی
گر جای دگر نمی روم جایی نیست
غیر از در خانه ی حسین بن علی
***
اصغر که به چهره از عطش رنگ نداشت
یارای سخن با من دلتنگ نداشت
یارب تو گواه باش، شش ماهه ی من
شد کشته ظلم و با کسی جنگ نداشت
در دشت بلا که خاک از خون تَر بود
یه باغ پر از شکوفه ی پرپر بود
جانسوزترین مصیبت عاشورا
از شیر گرفتن علی اصغر بود
تاکنون نظری ثبت نشده است.