شهادت امام هادی (ع)، حسن خلج

گفتن از تو چقدر دشوار است اهل بیت نبوتی آقا مهبط وحی و معدن رحمت تو تمام کرامتی آقا عادت و خلق و خویتان احسان امرکم رشد، حرفتان نور است من چه گویم که شأنکم حق است ذهن من از مقامتان دور است ** ای بلند مهربان با پست ها دست خالی رد مکن این دست ها?

آسمان را آه جانسوزت ز پا انداخته مادرت را باز در هول و ولا انداخته پوستی بر استخوان داری شبیه مادری خونِ دل خوردن تو را از اشتها انداخته رفته رفته حجره ات گودال سرخی می شود زهر، لب های شما را از نوا انداخته جام مِی شرمنده ی اندوه چشمان تو شد ماجرا را گردن شام بلا انداخته

چون نسیمی که روی دشت افتاد گذر غم بر سر گذشت افتاد خیزان پاره کرد لب ها را چند دندان میان تشت افتاد *** ظاهرا چوب بر آن لب می خورد باطناً بر دل زینب می خورد