میلاد امام جواد (ع)، محمدرضا بذری

من در خونه ی سلطان زانو زدم /می دونم امشب خوب جایی رو زدم /من مگه چی می خوام میون این حاجتام /سالی یک بار دو بار حرم سلطان بیام /خودش فرمود اگه حاجت دادم /قسم دادید منو حق جوادم /یا جواد الائمه یا مولا***به کویر عراقی دریا اومده /میگن عشق رضا به دنیا اومده /از خراسان برو تا حرم کاظمین /چه صفایی داره این بین الحرمین /"یا من ارجو" به روی سجادم /عبد خیریه امام جوادم /یا جواد الائمه یا مولا***دلو پر بده برو کربلای ارباب /داره عیدی میده بی بی حضرت رباب /من صفا می کنم با حس نوکری ام /منو بشناسیدم من علی اصغری ام /از چشماش معلومه مثل عموشه /بوسه های بابا روی گلوشه /یا علی اصغر باب الحوائج

عین عدم هستیم و با آنان وجودیم /پس ما همان هاییم که آنان بنامند /سنّ زیاد و سنّ کم فرقی ندارد /این خانواده از طفولیت امامند /چیزی ندارم جز "سلام الله علیهم" /فرزندهای فاطمه با احترامند /هر صبح خورشیدند، در هر شام ماهند /این چهارده تا روشنی صبح و شامند /این چهارده آیینه از بس که شبیه اند /وقتی ببینی شان نمی دانی کدامند /و الله این پروانگی ما می ارزد /هر چند خاکستر شدیم اما می ارزد /معشوق عالم می شود یک روز، عاشق /مجنون ما اندازه ی لیلا می ارزد /سر می نهم بر پای تو قیمت بگیرم /هر جا نمی ارزد سرم، این جا می ارزد /یک جان ناقابل به پایت ذبح کردم /حالا که شد مال تو از حالا می ارزد /این گریه ها را آیه ی تطهیر گفتند /یک قطره آن بیش از دریا می ارزد /با کاظمین تو بهشتی دارم این جا /پس زندگی در عالمِ دنیا می ارزد /دستی بکش بینا کنی این چشم ها را /با معجزات تو چه نابینا می ارزد /کافی ست ما را این که بابای تو خندید /لبخند بابای تو یک دنیا می ارزد***آن که "کم" اش را نیمه شب آورد، دادت /دارد زیادش می کند لطف زیادت /آقا منم آن رخت پاره، پا برهنه /آن شب، شب جمعه مرا که هست یادت /تو کیستی، تو از کریمان بلادم /من کیستم، من از گدایان بلادت /من از در این خانه ات جایی نرفتم /پس رو مگردان از گدای خانه زادت /آن که مرا حالا مُرید تو نوشته /حتما تو را هم می نویسد "یا مراد" ات /تو جان مایی، پس بگیر این حق خود را /نفرین بر آن که جان گرفتی، جان ندادت /تو هر کجا پا می نهی هر صبح، خورشید /عرض ارادت می کند بر بامدادت /بابای تو با دیدن تو گریه می کرد /با گریه لطف دیگری دارد عبادت /آباء و اجدادت همه یک یک جوادند /پس می نویسیمت "جواد بن جواد" ات***

بر روی پایت می گذارد کعبه سر خَم /جبریل حتی می گذارد بال و پر هم /به خاک پایت احتیاجی نیست اصلا /وقتی دوا می سازم از این خاک در هم /تو کعبه ای، آن کعبه ای که در طوافت /بال و پر ما سوخته حتی جگر هم /با آبروی تو تهجّد آبرو یافت /فیض از مناجات تو می گیرد سحر هم /با این جمالی که تو را دادند، باید /بین خریداران تو باشد پدر هم /نام مرا هم بین این عشاق بنویس /بگذار تا جا خوش کند این یک نفر هم /ای جان به قربان تو و دورِ شلوغت /یوسف شدن بازار دارد، دردسر هم /در کوچه جانِ ما نقابت را بیانداز /این گونه چشمت می زنند این جا، نظر هم /هستند یک یک شیرها دنبال دامت /چشمان آهوی خراسانِ پدر هم /فهم من از لطف جوادی تو این است /که آن چه را گفتیم دادی، بیشتر هم /ما را ببر تا کاظمین این بار با هم /ما را بخر در کاظمین این بار درهم

جز عجز، سائل چاره ای دیگر ندارد/وقتی کریمیِ‌ خدا آخر ندارد/ما را برای در زدن معطل نکردند/اصلا ‌بیوت این کریمان در ندارد/این خانواده کودکش ذاتاً بزرگ است/نام علی که اصغر و اکبر ندارد/طفل رباب است و ولیکن عادتش بود/از شانه ی عمه سرش را بر ندارد/بین مقامات رباب این شان کافی ست/که هیچ کس جز او علی اصغر ندارد/وقتی که آمد لشگر کوفه به هم ریخت/میدان علمداری از این بهتر ندارد/وقتی که آمد لشگر از دور پدر رفت/آخر گمان کردند که لشگر ندارد/طفل است و بابای بلاتکلیف مانده/حیرانی است و کودکی که سر ندارد/گیرم که از فردا دوباره آب وا شد/چه فایده، شش ماهه که دیگر ندارد

لطف تو باشه اگه حساب کدومه/مِهر تو باشه اگه عذاب کدومه/این پدر پیر تو چه جوری بخوابه/پهلوی گهواره ی تو خواب کدومه/به کوری چشمای حسود و سرد مدینه/پسر اومده تو بغل مرد مدینه/بوسه رو گونه اش داره مادر می نشونه/عمه معصومه براش لالایی می خونه/یا جواد الائمه مولانا***ما را مرید و تو را مراد نوشتند/خاک منو از همین بِلاد نوشتند/اسم منو تو حرمِ شاه خراسون /از در "باب الجواد" زیاد نوشتند/شاه کَرَمی و پشت و پناه جونایی/تو علی اکبر آقامون امام رضایی/جود و کَرم می باره از این خونواده/این پسرم که اومده اسمش جواده/یا جواد الائمه مولانا***گل پسری که مثل یاسمن زیباست/رباب میگه که دنیا برای من زیباست/نشسته اکبر لیلا کنار گهواره/میگه علی شبیه عمو حسن زیباست/دلو گره به پر قنداقه ی تو زدن عشقه/کربلا گرفتن از این علی واقعا عشقه/صورت نازش آیینه ی حسینه/همیشه جاش به روی سینه ی حسینه/یا علی اصغر مولا باب الحوائج

شب عشق و شب شور و شب بارونه /شب شیدایی دل های پریشونه /می خونن با شور و غوغا همه ی دنیا /شب جشن پسر ارباب ایرونه /تیر محبتت روی دل شیعه خورده /خدا همه جوونا رو دست تو سپرده /جشن تولد جواده، حضرت موسی الرضا شاده /حاجتتاتونو زود بیارید چون که آقام باب المراده /دوسِت دارم یه عالمه خدا می دونه آقا /هرچی بگم بازم کمه خدا می دونه آقا***توی وادی جنون و عاشقی باید /دلو به دریا و صحرا و بیابون زد /شده راهی دل من سوی سه تا مقصد /کاظمین اول و کرب و بلا و مشهد /دست منم بگیر آقا از درت نرونم /می خوام تا عمر دارم فقط نوکرت بمونم /وسعت دریاهاست سوادش، ابوترابیه نژادش /تموم عاشقا میدونن مشهده و باب الجوادش /دوسِت دارم یه عالمه خدا می دونه آقا /هرچی بگم بازم کمه خدا می دونه آقا***دوباره آسمون دل پره مهتابه /میون ساغر دل ها می نایابه /شب میلاد خدای کَرم و جود و /شب میلاد گل حضرت اربابه /شور بگیرید آی عاشقا علی اصغر اومد /انگاری با اومدنش خود حیدر اومد /رقیه می خونه لالایی، حسین میگه جونم بابایی /گذاشتم اسمتو علی چون امید من تو کربلایی /دوسِت دارم یه عالمه خدا می دونه آقا /هرچی بگم بازم کمه خدا می دونه آقا***همه ی عرشیا مبهوتش و حیرونش /میگه زینب الهی عمه به قربونش /ملائک صف به صف اند زائر قنداقه اش /شده عباس علی گهواره جنبونش /خون امیرالمومنین تو رگاش می جوشه /توی بهشته وقتی که بغل عموشه /دل اسیرم زیر دینه، کرب و بلا و کاظمینه /برات امشبم می دونم جواز بین الحرمینه /دوسِت دارم یه عالمه خدا می دونه آقا /هرچی بگم بازم کمه خدا می دونه آقا