شهادت حضرت فاطمه (س) شب دوم فاطمیه اول 94 - میثم مطیعی مهدی رسولی

روضه - نتوان گفت که آن شعله چه با مادر کرد شعله را بر در جنت نتوان باور کرد آدم از روز ازل ,گریه کن زهرا بود از سر چشمه ی کوثر, مژه اش را تر کرد گل بستان محمد , ز چه رو پژمرده ست غنچه ی نورس او را چه کسی پرپر کرد وسط,کوچه زمین خورد پی حیدر و باز با وقاری علوی چادر خود را سرکرد پیشتر زانکه بلایی رسد از کرببلا زینب فاطمه را شعله ی در, مضطر کرد کمر فاتح خیبر به شگفتی خم شد یاد سیلی به رخ یار, چه با حیدر کرد هیجده سالگی و قامت خم, واویلا بازی عمر چه با دختر پیغمبر کرد به چه حالی زهرا رفت غریبانه به خاک به چه حالی حیدر با غم زهرا سر کرد کوثر آیینه ی اشک است و نبیند اندوه هر که این سوره ی پر معجزه را از بر کرد شاعر : میلاد عرفان پور

سینه زنی - مهدی رسولی - سیلی آن روز به رویت چه غریبانه زدند‎‎ «آتش آن بود که در خرمن پروانه زدند‎» یک کبوتر وسط شعله تقلا می‌کرد‎ «جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد‎» رسم این است که پروانه در آتش باشد‎‎ «عاشقی شیوه‌ی رندان بلاکش باشد‎» با گل و غنچه تو دیدی در و دیوار چه کرد؟‎‎ «دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد‎» کمر سرو در این کوچه کمان خواهد شد‎‎ «چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد‎» آه! هجده گل از آن باغ نچیدیم و برفت‎ «باربر بست و به گردش نرسیدیم و برفت‎» تا در این خانه گُلِ خنده‌ی زهرایم بود‎ «‎من ملَک بودم و فردوس برین جایم بود‎» عمر کوتاه تو گنجایش دنیا را بس‎‎ «وین اشارت ز جهان گذران ما را بس‎» خانه دوست کجا؟ صحن سپیدار کجاست؟‎‎ «ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست؟‎»‎ شاعر : قاسم صرافان

زمینه - مهدی رسولی - دست بالا بیار یه کم برا خودت دعا کن به صورت حسن نگا کن فکری به حال بچه ها کن دست بالا بیار دعات باشه پیشم بمونی بهار من رو به خزونی برای جون دادن جوونی جون منی، جون علی بسته به جونت بگو اجل، واسه علی بده امونت نرو عزیز دل من حیدرو نیمه جون نکن بهار خونه علی باغ منو خزون نکن نرو نرو یاور حیدر یا زهرا فکیف اصبرو علی فراقک شرمندت شدم به خاطرم دیدی تو آزار از در و از دشمن و دیوار کشته منو داغی مسمار شرمندت شدم سپر شدی برای حیدر یاور و همصدای حیدر بازم بمون برای حیدر گریه نکن، میشکنه باز دلم عزیزم با موندنت، حل میشه مشکلم عزیزم بمون کنار حیدر و بمون کنار بچه هات خیلی زوده بی مادری فاطمه! واسه غنچه هات نرو نرو یاور حیدر

واحد - مهدی رسولی - میخوام بگم یه روضه از ، قصه ی تلخ روزگار یه چادرم، شکسته دل، ساده و خاکی، وصله دار شب عروسی علی(ع)، آروم آروم، قدم قدم رو سر ماه مدینه ، به خونه بخت اومدم روی سرم تو کوچه ها، گُل میزدن همسایه ها وارد خونه میشدم ، میون دست مرتضی یادم نمیره ، اون روزا ، که بین همه بُرو بیایی داشتیم شبا تو خونه ی علی ، چه قصه هایی داشتیم عجب روزایی داشتیم دم غروبه ، بارون بارون روی پرم ، داره بارون میباره تنگ دل همسفرم ، داره بارون میباره نُه سالِ عاشقی گذشت ، تو خونه ای پر از وفا زیر پرم بزرگ شدن ، حسین و زینب با صفا خانوم عزیزِ همه بود ، تا که باباش گذاشت و رفت بعد بابا ، عدو رو دل، زخمی رو جا گذاشت و رفت برا تسلای دلش، هیزم آوردن پشت در خانوم منو رو سر گرفت، بلند شد ایستاد پشت در یادم نمیره ، تا که آتیش زدن درو، آتیش نشست رو دامنم تا در وا شد دیدم خانوم، صدا میزد وای محسنم دم غروبه ، بارون بارون روی پرم ، داره بارون میباره تنگ دل همسفرم ، داره بارون میباره نفس نفس میزد گلم، سر میومد تحملم کارای خونه رو میکرد، خانوم بی تعادلم کشیده میشم رو زمین، شکوه ز تقدیر میکنم نمیدونم چند روزه که، زیر پاهاش گیر میکنم خدایا من قد کشیدم، یا قد زهرا(س) خمیده یادم نمیره ، منو رو صورت میگرفت، از مرتضی رو میگرفت دستش رو از زیر پرم، بی بی به پهلو میگرفت شدم ز بعد مادر، ارثیه ی یه دختر دم غروبه، من رو سر یه خواهری، داره بارون میباره تو قتلگاه برادری، داره بارون میباره بو گیرو داری ده گلدی گوروم حالی نجه دی بویور گوریم باجین اولسون یارالارین نجه دی حسین، حسین.....

دودمه - ذکر زهرا یا علی ذکر علی یا فاطمه فاطمه یا فاطمه لافتی الا علی لا سیف الا فاطمه فاطمه یا فاطمه

شور - مهدی رسولی - زمزمه ی ای رهبر آزاده ام آماده ی آماده ی آماده ام این شعار توست تسبیحات شما ذکر مخصوصمه چادری که روی سر ناموسمه یادگار توست منو فاطمیه، منو غربت تو منو غصه و شوق زیارت تو مادرم زهرا مادرم زهرا هر چی داریم از برکت نام شما پیروزی نهضت قرآنیِ ما کمک شماست نور محبت شما در جان ما این کشور اسلامی ایران ما فدک شماست منو فاطمیه، منو غربت تو منو غصه و شوق زیارت تو مادرم زهرا مادرم زهرا

نجوا با امام زمان (عج) - فانی ام... آغاز و پایانی ندارم جز خودت محیی الاموات من، جانی ندارم جز خودت سال ها محتاج نانم از تنور خانه ات از کسی در سفره ام نانی ندارم جز خودت باز هم دارم غزل ها را بهانه می کنم قصدی از شعر و غزل خوانی ندارم جز خودت هر کسی که دل به او بستم دلم را زد شکست با دل ویرانه خواهانی ندارم جز خودت یک زمانی هم اگر حرفی ز آبادی شود در خراب آبادِ دل، بانی ندارم جز خودت چاره ای کن، غفلتم از تو جدایم کرده است چاره ای هنگام حیرانی ندارم جز خودت می نشینی پیش چشمم باز انکارت کنند؟! مثل یعقوبم که برهانی ندارم جز خودت پاره کردم این گریبان را بدانی عاشقم بهرِ کَس پاره گریبانی ندارم جز خودت در پشیمانی، پشیمان از پشیمانی شدم راهِ حل از این پشیمانی ندارم جز خودت بین خلوتگاه قبرم شک ندارم آخرش فاتحه خوانی و مهمانی ندارم جز خودت در قیامت هم بهشت من تویی یابن الحسن خوب می دانی که رضوانی ندارم جز خودت آرزویم کربلا رفتن به همراه شما است همسفر تا کوی جانانی ندارم جز خودت شاعر : محمد جواد شیرازی