ایام شهادت حضرت فاطمه (س) فاطمیه دوم 94 - میثم مطیعی و حسین رضاییان

روضه - فریاد داشت در دلش.... اما سکوت کرد شد ذره ذره آب، علی... تا سکوت کرد چون روز روشن است علی حق محض بود در پیش حق او همه دنیا سکوت کرد دستش اگر چه بسته ولی دست بسته نیست تنها به امر عالم بالا سکوت کرد گفتند یک نفر که یهودی است، شیعه شد وقتی که دید حضرت مولا سکوت کرد وقتی صدای (فضه خُذینی) بلند شد صد بار مُرد و زنده شد، اما سکوت کرد مردی کنار همسرش از شرم گریه کرد مردی غریب و خسته و تنها، سکوت کرد با قاتلین فاطمه هر روز روبروست خون شد دلش اگر چه در آنجا، سکوت کر

روضه - مباد کوبه­ ی در را کسی به در بزند چنان که نعره­ی آن شعله بر جگر بزند در انتظار نشسته ست پشت در هیزم که با اشاره ای آتش به خشک و تر بزند به غیر خانه­ ی بانو کجاست در این شهر که جبرییل به آن لحظه سر بزند به قصد ضربه به او، تازیانه بالا رفت فرشته ها همه گفتند : وای اگر بزند ... خدا کند که نبینند کودکان علی مقابل همگان دست بر کمر بزند اگرچه بال و پرش را شکسته اند ولی شده مجاب که در عرش بال و پر بزند شاعر : سید علی رضا شفیعی

زمینه - در جان ما شور توسلها شکفته با نام زهرا هر کجا گلها شکفته روزی گرفتیم، یک سال دیگر ماییم و شوق فردای بهتر نو شد دل ما، یک بار دیگر الله اکبر، الله اکبر آوای حوِّل حالنا تا بر لب ماست راه و مرام فاطمیون مذهب ماست ما را شهادت، عین بهار است عید حقیقی، دیدار یار است آمد بهاران، با یاد مادر الله اکبر، الله اکبر ما از ازل درس ولایت خوانده بودیم پروانه های زائر یاس کبودیم بر بوستان، آل محمد ابر بهاری، با گریه آمد گشته شکوفا، آیات کوثر الله اکبر، الله اکبر ما وارثان غیرت شیر خداییم ما گرد راه کاروان کربلاییم حیران نمانیم، بانور قرآن پیمان نبندیم، جزبا شهیدان سرباز عشقیم، سنگر به سنگر الله اکبر الله اکبر نور ولایت در وجود ما درخشید ما را نباشد بیمی از تحریم و تهدید دشمن به این خاک، گر پا گذارد باید سر خویش، بر جا گذارد ما یادگاریم از بدر و خیبر الله اکبر، الله اکبر ما راویان صبح موعود ظهوریم از ذلت و تسلیم و خاموشی به دوریم تا زنده باشد، شور حسینی پاینده مانَد راه خمینی بر دیده ماست فرمان رهبر الله اکبر، الله اکبر شاعر : میلاد عرفان پور

شور - حسین رضاییان - همه ی ما ممنون توایم عاشقیم و مجنون تو ایم تا به ابد مدیون توایم گریه کن و دلخون توایم محزون توایم تو فدای راه ولایتی تو معنی سرخ شهادتی ای اسوه ی بندگی بر همه یا فاطمه یا فاطمه ، یا فاطمه ، یا فاطمه فدای تو که اُمّ اَبی همیشه ما را ذکر لبی تو به تجلا ماه شبی به راه حق درتاب و تبی ای جان نبی ای دختر و مادر مصطفی ای سوره ی کوثر و هل اتی شد ذکر خوشَت مرا زمزمه یا فاطمه یا فاطمه ، یا فاطمه ، یا فاطمه ای فداییّ راه ولی تو رو به عباس بن علی نظری کن بر سینه زَنا جان اما راحل ما جان شهدا ای خورشید آسمون ولا دل میکشه پر به بال دعا تا که برسه به ایوون طلا در کربلا آه کربلا کربلا کربلا شاعر : امیر عباسی

دکلمه - زهراءُ حَدِّثی .. عن شِدَّةِ الجَوى زهرا از شدت اندوهت با من سخن بگو عن وَجعٍ مُروِّعٍ ... عن زَفرةِ الشَّجى از آن درد سخت ... از آه اندوهناکت عَصَروکِ... وکنتِ تَصرُخِی علی تو را [بین دیوار و در] در فشار گذاشتند و تو در آن لحظه علی را صدا می‌زدی ضَربوکِ ... وقیَّدوا المَولى علی تو را کتک زدند و امیرالمؤمنین را با ریسمان بستند سلبوکِ ...حقَّ حبیبِکِ علی حق محبوبت امیرالمؤمنین را غصب کردند مولاتَنا یا فاطمةْ ... قد کنتِ عوناً للولی یا فاطمه ای مولای ما ..تو یاور ولی زمانت بودی فذو الفِقارِ فاطمةْ ...و سیفُ فاطمةْ علی فاطمه ذوالفقار علی و علی شمشیر فاطمه است (زهراءُ زهرا) زهرا زهرا... سلیلةُ الهدى ... سیِّدةُ الوَغى تو ذریه هدایتو فرمانده جنگ [با دشمنان علی) هستی قُدوةُ کلِّ ثائرٍ ... فی ساحةِ الحِمى تو اسوه همه انقلابی‌ها .. در میدان یاری [ولایت] هستی یا مولاتی ... أنتِ الوِقى للشیعةِ مولای من! تو حامی شیعه هستی "یا زهراءُ "... نداؤُنا فی الجَبهةِ فریاد ما در میدان‌های نبرد، یا زهراست شُهَدَانا... ضَوءٌ لکُلِّ شَمعةِ شهدای ما نور شمع‌های زندگی هستند دمُ الشهیدِ شُعلةٌ ... تُنیرُ دَربَ الظَفَرِ خون شهید، شعله‌ای است که راه پیروزی را روشن می‌کند و تملأُ الأرضَ ضیاً .. یُضیءُ وجهَ القَمرِ و زمین را از نوری پر می‌کند که چهره ماه را نورانی می‌کند (زهراءُ زهرا)

واحد فارسی و عربی - یارب یارب ماه تمام من... از من گرفته رو می کشدم سکوت تو... با من سخن بگو آتش مزن، تو بر دل علی دگر آخر یک دم، به اشک کودکان نگر نگاهشان، مانده سوی دیوار و در روشن بمان سو سو بزن، ای شمع نیمه جان من بنگر به اشک دیده و، به شانه لرزان من (زهرا یازهرا) مَهلاً مَهلاً برای رفتن شتاب نکن زهراءُ حَدِّثی .. عن شِدَّةِ الجَوى زهرا از شدت اندوهت با من سخن بگو عن وَجعٍ مُروِّعٍ ... عن زَفرةِ الشَّجى از آن درد سخت ... از آه اندوهناکت عَصَروکِ... وکنتِ تَصرُخِی علی تو را [بین دیوار و در] در فشار گذاشتند و تو در آن لحظه علی را صدا می‌زدی ضَربوکِ ... وقیَّدوا المَولى علی تو را کتک زدند و امیرالمؤمنین را با ریسمان بستند سلبوکِ ...حقَّ حبیبِکِ علی حق محبوبت امیرالمؤمنین را غصب کردند مولاتَنا یا فاطمةْ ... قد کنتِ عوناً للولی یا فاطمه ای مولای ما ..تو یاور ولی زمانت بودی فذو الفِقارِ فاطمةْ ...و سیفُ فاطمةْ علی فاطمه ذوالفقار علی و علی شمشیر فاطمه است (زهراءُ زهرا)

واحد - حسین رضاییان - من خزونم تو بهارمی بی قرارم تو قرارمی آبرو و اعتبارمی ای مادر هر چند بهاره دل بی قراره دنیا بی تو یک جو ارزش نداره پای روضه ت دائم اشکام می باره سالم امسال سال مادره روزی ما دست حیدره از غم تو چشمامون تره ای مادر دلها حزینه با غم عجینه وقتی اسمت روی لبها می شینه انگار قلبم داره می زنه به سینه فاطمیه دل پر از غمت توی اوج درد و ماتمت من می میرم از عمر کمت ای مادر فصل جنونه دل نوحه خونه بازم شال مشکی داریم رو شونه باید هر شب روضه برپا بمونه

واحد - هر که با زهراست احساس سخاوت می کند نور این وادی سلیمان را ضیافت می کند دست پخت فاطمه نان است و نانش جذبه است هر که شد یکبار سائل کم کم عادت می کند حضرت جبریل یک جلوه ست ذاتا وحی را فاطمه تا قلب پیغمبر هدایت می کند فرشیان نه عرشیان هم رو به او می ایستند در میان خانه اش وقتی عبادت می کند مرتضی بر فاطمه یا فاطمه بر مرتضی کیست که بر دیگری دارد امامت می کند رشته ای از چادرش هم دست ما باشد بس است رشته ای از چادرش آری شفاعت می کند

شور - حسین رضاییان - دوباره باز فاطمیه و زینب دل غمینه و کنار مادر می شینه و روضه می خونه بگو مادرم صورت تو چرا کبوده روی صورتت جای زخم و آتیش و دوده توی کوچه ها مگه داداش حسن نبوده چرا زدن تو رو تو کوچه ها به من بگو چی دیده مجتبی چرا اینقدر غریب شده بابا یا زهرا مادر یا فاطمه یا زهرا دوباره غم های مادرو دوباره روزای مادرو دوباره ذکر سینه زنا مادر یا زهرا بمیرم برات مادر چرا قدت خمیده بمیرم برات مادر چرا موهات سفیده بمیرم برات مثل تو کسی غصه ندیده میون حجره ها شده به پا صدای گریه های بچه ها مادر ما جوونه ای خدا یا زهرا ...

روضه - گل به گل از خاک روییده بهاری فاطمی از مدینه مانده در دل, یادگاری فاطمی چشمه ها جوشیده از لبتشنگی های زمین چشمه هایی پاک,چون اشک امیرالمومنین آری آری این گلستان یادگار فاطمه ست این بهار آیینه ی هجده بهار فاطمه ست آمده از ره.بهار یاد یار بی نشان تا بیارد,سبزه ای بر آن مزار بی نشان کوثری جاری شده, در خاک تشنه همهمه ست هرگلی از خاک روییده است نذر فاطمه ست اذن رویاندن ندارد خاک بی فرمان او آسمان روزیخور است از سفره ی احسان ان او دود شد اسفند, ای ایران,بهارانت بخیر یاد مادر در بهار اشکبارانت بخیر بار دیگر سال نو در محضر شمس الشموس کاروان فاطمی آمد به شوق پای بوس شوق حول حالنا داریم وذکریارضا ای خوشا تحویل سال نو دراینصحنوسرا هفت سین ناب محفل های زهرایی خوش است (یا مقلب) خواندن دل های زهرایی خوش است باز هم مهمان قرآنیم در تحویل سال آیه ی تطهیر می خوانیم در تحویل سال سفره ی امسال مارا عشق برکت داده است هفت سین را مادر سادات زینت داده است شاعر : میلاد عرفان پور