وفات حضرت خدیجه (س) 94 - منصور ارضی و حسین سازور

مناجات و روضه - سال ها فکر من این است که تو الزاماً از دعای چه کسی این همه خوبی با من لحظه به لحظه ، دقیقه به دقیقه ، هر آن لطف بی حد تو شد شامل من ، اما من جرم کردم عوضش فضل تو را می‌ طلبم نرخ تعیین کنم اینجا وسط دعوا من کاش آنگونه که رود از وسط دشت گذشت بگذری از من و آلودگی این دامن گر بنا هست نبخشی و معطل بکنی این همه عبد گنهکار ! چرا تنها من ؟! همنشینان گنه کار من از اول ماه همگی دوست خوب تو شدند ، الّا من مهر العفو خودت را بزن امشب بلکه صبح محشر نشوم معطل یک امضا من سفر قبر چه نزدیک شده پس باید کوله و بار مهیا کنم از اینجا من در همه عمر فقط دغدغه ام این بوده خوب تر جلوه کنم در نظر زهرا من اگر امروز ، مرا خرج حسینش نکنی چه جوابی بدهم پیش علی فردا من ؟! هر حسینی که به لب‌ های من آمد دیدم خیلی از فاصله‌ ها کم شده از تو تا من روضه ی کرببلا خوانده شد و از این فیض دل به امید تو بستند همه ، حتّی من خواهری گوشه‌ ی گودال صدا کرد حسین چه کنم بی تو عزیزم وسط صحرا من

روضه - سازور - هر شب میان بستر خود گریه می کنی با حال گریه آور خود گریه می کنی اصلا تمام اهل جهان گریه می کنند تا با نگاه مضطر خود گریه می کنی سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است با هر اشاره ی سر خود گریه می کنی هر لحظه خواهرانه رضا را صدا زدی از دوری برادر خود گریه می کنی کشتی عمر ناب تو پهلو گرفته است در لحظه های آخر خود گریه می کنی وقتی که خیره بر در و دیوار می شوی داری به یاد مادر خود گریه می کنی آتش میان ساحت گلخانه پا گرفت در بین کوچه ها نفس مرتضی گرفت شاعر : اسماعیل شبرنگ

سینه زنی - سازور - یا خدیجه ام المؤمنین بانوی عرشی و بانوی زمین مادر زهرای اطهر السلام مادر دخت پیمبر السلام آمده از حق برای تو سلام از برای حق تو می کردی قیام حضرت مادربزرگ شیعه ای مادر مظلوم مادر السلام جان فدا کردی برای مصطفی مادری کردی برای مرتضی فاطمه گریان بسترت می روی تنها بماند دخترت هر چرا که داشتی بخشیده ای تکیه گاه دین و منبر السلام سنگ خوردی و شکایت هیچوقت از همه تو مهربان تر السلام می روی آه از غم تنهایی ام می روی امان از خانه ام آتشی افتد بر این کاشانه ام می روی اما دلم غرق بلاست دیده ام گریان داغ کربلاست