شام شهادت حضرت فاطمه (س) فاطمیه دوم 94 - محمود کریمی

غزل خوانی - ای صلوات کبریا نثار جسم و جان توسجده اهل اسمان به خاک استان توسلام دائم خدا به کل خاندان توپیر خرد فدایی فاطمه جوان توخداست با تو هم سخن رسول همزبان توتو کیستی تو مرتضی تو کیستی تو حیدریتو فوق اقتدار ها تو از کمال برتریتو نفس ختم الانبیا تو از پیمبران سریتو تک سوار بدری و تو قهرمان خیبریتو با نود جراحتت مدافع پیمبریدرید قلب یک سپه به تیغ خون فشان توشرف گرفته ابرو ز خاک پای قنبرتخدای خواند با نبی برادر و برابرترسول مدح خوان تو خداست مدح گسترتبهتر از این چه می شود که فاطمست همسرتزهی مقام و قدر تو زهی جلال شان توتو شهریار عالمی خلق جهان گدای توچگونه بود یا علی نان و نمک غذای توهنوز زهد می برد سجره به خاک پای توهنوز دل برد ز شب زمزمه دعای توهنوز جوشد از سحر ذکر خدا خدای توهنوز هل عطا کند صحبت قرص نان توبه پیش پای فاطمه نبی قیام می کندهمیشه مصطفی از او خود احترام می کندمقام بین که فاطمه تو را سلام می کندجان عزیز خویش را وقف امام می کندتمام عمر احترام از تو مدام می کندسلام تو به جان او سلام او به جان توکتاب وحی فقط نقطه با تویی علیپشت رسول امجد و روی خدا تویی علیکعبه حجر و زمزم و سعی و صفا تویی علیاز دل ختم الانبیا عقده گشا تویی علیامام ما امام ما امام ما تویی علیاطاعت است از ان ما امامت است از ان توتو در تمام غزوه ها حماسه افریده ایتو در پی رضای حق ز امر سر بریده ایتو هر چه دیده مصطفی به چشم خویش دیده ایتو صوت جبرئیل را به گوش خود شنیده ایتو ناز پا برهنگان خریده و کشیده اییتیم چهره می نهد به قلب مهربان توسپهر دور می زند هماره بر مدار توتمام ملک کبریا محیط اختیار توخلافت است بر تو کم ز کفش وصله دار تواگر چه بنده ای ولی خدایی است کار تو

روضه - با دست ماهی ماه دیگر شسته میشدام ابیهای پیمبر شسته میشدقران ناطق مثل باران گریه میکردوقتی که ایه ایه کوثر شسته میشدشب بود و بغضی بر گلویی چنگ میزدبانوی اب و روح محشر شسته میشدزخم کبودی رخش سر باز می کردوقتی به دست همسرش سر شسته میشدارام روی سنگ غسلی بین خانهمیدید یک دختر که مادر شسته میشدان روز اگر میخی به پهلویش نمیرفتراحت تر از این ها کبوتر شسته میشددیدم یک لحظه علی دادش در امدانگار جای ضربه در شسته میشدفرقی ندارد فاطمه جان علی بودبا فاطمه جا داشت حیدر شسته میشدان شب که زینب دید غسل مادرش راان شام که یک یاس پرپر شسته میشدزینب یاد روضه ای بی غسل افتادمیدید با خونش برادر شسته میشدبا پیروهن یک نیزه ای را پاک کردندبا خون او انگار خنجر شسته میشددست کسی موی سرش را تاب میداددست حرم از یک صنوبر شسته میشد

زمینه - اشک من امشب گلاب تربت یارم شدهخواب هم گریان برای چشم بیمارم شدهزندگی جان کندنم گشته طبیبم احتزاردارویم غم گشته تنهایی پرستارم شدهخانه تاریک ما بی تو عزاخانه شدهبیشتر صاحب عزا طفل عزادارم شدهلاله ام گر دیده پرپر غنچه ام از دست رفتدیدن روی مغیره هند جگر خوارم شدهان ستمکاری که با من کرد بیعت در غدیرداده تشکیل سقیفه قاتل یارم شدهبعد تو مانند شمعی در میان انجمناب گشتن سوختن ساکت شدن کارم شده

زمینه - یا حیدر یا حیدر ای صلوات کبریا نثار جسم و جان توسجده اهل اسمان به خاک استان توسلام دائم خدا به کل خاندان توپیر خرد فدایی فاطمه جوان توخداست با تو هم سخن رسول همزبان توتو کیستی تو مرتضی تو کیستی تو حیدریتو فوق اقتدار ها تو از کمال برتریتو نفس ختم الانبیا تو از پیمبران سریتو تک سوار بدری و تو قهرمان خیبریتو با نود جراحتت مدافع پیمبریدرید قلب یک سپه به تیغ خون فشان توشرف گرفته ابرو ز خاک پای قنبرتخدای خواند با نبی برادر و برابرترسول مدح خوان تو خداست مدح گسترتبهتر از این چه می شود که فاطمست همسرتزهی مقام و قدر تو زهی جلال شان توتو شهریار عالمی خلق جهان گدای توچگونه بود یا علی نان و نمک غذای توهنوز زهد می برد سجره به خاک پای توهنوز دل برد ز شب زمزمه دعای توهنوز جوشد از سحر ذکر خدا خدای توهنوز هل عطا کند صحبت قرص نان توبه پیش پای فاطمه نبی قیام می کندهمیشه مصطفی از او خود احترام می کندمقام بین که فاطمه تو را سلام می کند

شعرخوانی و واحد - تو در بیت ولایت بعد مادر مادری زینبتو از طفلی امیرالمومنین را یاوری زینببه دست کوچک خود پاک کن اشک از رخ باباعزیزم هر چه باشد تو علی را دختری زینبمبادا تشنه بر بالش گذارد سر حسین منتو از امشب بر او هم مادری هم خواهری زینبببخش این روز ها گر در بغل نگرفتمت مادرتو بهتر از همه واقف ز حال مادری زینبمن ار تنها شدم بودی تو تنها یاورم اماتو بعد از مادرت از مادرت تنها تری زینبمدینه سنگر فریاد من گردید و میبینمتو در دروازه کوفه مرا همسنگری زینبحسینم روز عاشورا شود تنها و می دانمتو تنها در دل دشمن بر او یک لشکری زینباگر من خطبه خواندم چون رسول الله میبینمتو در روز خطابه ذوالفقار حیدری زینبمرا دخت نبوت پرور ار گفتند در عالمتو در کرب و بلا دخت ولایت پروری زینب