شب بیست و دوم ماه رمضان 1403 - محسن عراقی

قسم به دیده‌ی یعقوب و بوی پیرهنی/قسم به شوق اویس و به جذبه‌ای یمنی/قسم به برقِ دو چشمی حسینی و حسنی/"قسم به وعده‌ی شیرینِ مَن یَمُت یَرَنی/که ایستاده بمیرم به احترام علی/علی امام من است و منم غلام علی"

شلوغ شده، ببین حسین/تو از بلندی خوردی زمین، حسین/مظلوم حسین، عطشان حسین/عریان حسین.../تو مادرو، صدا نزن/تو رو خدا بس کن، دست و پا نزن/مادرت رسیده و کسی حیا نمی کنه/سرت جدا شده ولی شمر رها نمی کنه/مظلوم حسین، غریب حسین/وای حسین.../با نیزه و، با سنگ و چوب/تو رو زدن آقا، تا دم غروب/رو پیکرش، قدم زدن/یه عده نامحرم، به حرم زدن/مظلوم حسین، عطشان حسین/عریان حسین...

کسی نبوده حریف علی که بر زره‌اش/در اوج جنگ نیفتاده است حتی خط/و جنگ تا که گره خورد ذوالفقارِ علی/برای پیشرَوی باز کرده صدها خط/میانِ ما و محبّان قاتلان حضرت زهرا/کشیده با سرِ انگشت خویش مولا خط/ بساط جنگ شده با حضور حیدر جمع/که بین معرکه شد خاطر پیمبر جمع/و از علی متعجّب شده‌ست عزرائیل/همین‌که حاصل پیکار را زد آخر جمع/چنان شکسته شده درب قلعه که هرگز/نمی‌شود همه‌ی تکّه‌هاش دیگر جمع/برای درک حقیقت ملائکه هستند/زمان خطبه‌ی مولا به پای منبر جمع/حیدر.../ سپاه پلک‌هایش چند لشکر را تکان می‌داد/علی با خطبه‌خوانی قلب منبر را تکان می‌داد/و جبرائیل درسش را به حیدر چون‌که پس می‌داد/علی ابن ابی‌طالب فقط سر را تکان می‌داد/همیشه بعد دیدار علی از بَس تحیّر داشت/یکی باید می‌آمد گوش قنبر را تکان می‌داد/میان گرد و خاک جنگ تا او را ببیند هم/علی بود آن که از جایش پیمبر را تکان می‌داد/*****و خود آیینه‌ی عبرت شده است/دشمنِ باخته بر جنگ مسلّط شده است/دادِ بی‌داد برادر که برادر تنهاست/جنگ را وا مگذارید، پیمبر تنهاست/

حک شد انگور به قاموس ضریحت یعنی حرمت قد همه باده خوران، می دارد قال رسول الله ؛/ خاطبنی باللغة علی بن ابی طالب/ که بود در معراج؛ لحن خدا صوت علی اسد الله غالب/ آن شاه سرافراز، که اندر شب معراج، با احمد مختار، یکی بود، علی بود/آن محرم و همراز، که در عرش صدایش، با خالق دادار، یکی بود علی بود، /سر فراز حیدر چارِ ساز یا حیدر با نبیِ حق هم تراز یا حیدر/ فاتح عرشی تو ،خیبر چیزی نیست با اشاره ات دنیا بساز یا حیدر/ یا حیدر علی مولا... / الله عزوجل؛ یباهی کل یوم بعلی بن ابی طالب/ که افتخار میکند خود خدا باهنیئ له بِاسدالله غالب/ آن دُر گوهر بار، که با خلقت او حق/بر کل ملک فخر به فرمود، علی بود/مسجود ملائک، که شد آدم ز علی شد/ آدم چو یکی قبله و مسجود علی بود/ بی قرین حیدر شاه دین یا حیدر/ باخدا درعرش همنشین یاحیدر/ مظهر اشرف مخلوقاتی تو/ بر وجود تو آفرین یا حیدر/ یا حیدر یامولا...