شب پنجم صفر 1402 - حنیف طاهری

روضه - بابا تویی یا خواب می بینم امشب که شام غصه ها سر شد بعد از گذشتن از چهل منزل ویرونه ماهم منور شد پس نوبت ماهم رسید آخر می خوام تو آغوش سرت باشم دیدم که تو دلتنگ زهرایی گفتم شبیه مادرت باشم اینجا که می بینی شبهاش سرده گرمای روزهاش مثل آتیشه اون گوشه اون خاک ها رو می ببینی اون رخت خواب دخترت میشه دورو برت رو خوب تماشا کن اینجا خرابه بود خونه ام شد اون لکه های قرمز ر وخاک اون جانماز عمه جونم شد شبها با درد پهلو صبح میشه روزها با سیلی غروب میشه دستام چشام پاهام سرم گوشام بابایی چیزی خوب میشه تعریف کن از اون چهل منزل واسم بگو از روزهاتو شبهات گفتند که تو پیش خدا بودی پیش خدا زخمی شده لب هات اون شب که ما از کربلا رفتیم گفتند سرت یک جای دور بوده گفتند که تو پیش خدا بودی حتما خدا هم تو تنور بوده چیزی نپرس از کربلا تا شام سخته نگم از اون همه آزار بابایی من دیگه سه سالم نیست یک عمر شد رفتن از اون بازار

زمینه - ای دل، ای دلِ مبتلا خو کن با غم کربلا ای رود سرگردان خروشان شو راهی تو داری غیر دریا؟! نه ما صبح فردا راه می‌افتیم بار سفر را بسته‌ای یا نه؟! به غیر از اربعین دریای ما را نیست ساحل‌ها چه شور افتاده در دل‌ها جَرَس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها چه شور افتاده در دل‌ها ای دل، ای دلِ مبتلا خو کن با غم کربلا دل بسته‌ام به چه قامتی برپا شد چه قیامتی در کهکشان راه مشایه ما ردپایِ عشق را دیدیم ما را که آورده است تا اینجا؟! حیران شدیم از هرکه پرسیدیم به پایان آمد عاشورا، حکایت همچنان باقی اَلا یا اَیُهَاالساقی شده پیمانه‌ام خالی و مستی همچنان باقی اَلا یا اَیُهَاالساقی أَنَا المَجنونُ لا اَعبا به اِحراقٍ و اِغراقی اَلا یا اَیُهَاالساقی ای دل، ای دلِ مبتلا خو کن با غم کربلا

زمینه - تعریف کن برام کجا رفتی عمّه گفت پیش خدا رفتی من خواب بودم عصر عاشورا بی‌خداحافظی چرا رفتی؟ تو اول میگی یا من بگم؟ از کدوم آزار دشمن بگم؟ کجاها مارو بردن، بگم؟ بازار نرفته بودیم که رفتیم سیلی نخورده بودیم که خوردیم دشنام نشنیده بودیم، شنیدیم بابا لبتو چوب زدن، مُردیم زخمای عمیق زیاد دارم دارم تو دلم یه رازهایی این روزا با دستای بسته می‌خوندم عجب نمازهایی شبی که رفتیم از کربلا خیلی برام سخت بود اون اوّلا که پاهام پُر شد از تاولا از بس به ما زدن تازیونه غرق کبودی و زخمه پشتم هربار که چادرم رو کشیدن محکم گرفتمش توی مشتم

شور - دل سنگ آب شد از گریه تو گریه نکن عمه بیتاب شد از گریه تو گریه نکن این کوه درین مزار شریف آرمیده است ام البکاء رقیه محنت کشیده است

شور - به روضه‌هات فکر می‌کنم گریم می‌گیره به کربلات فکر می‌کنم گریم می‌گیره به خیمه‌هات فکر می‌کنم آتیش می‌گیرم به بچه‌هات فکر می‌کنم گریم می‌گیره تو بهترین بهونه‌ای برای گریه کردنم یه قطره اشک روضه‌هات حق داره خیلی گردنم ای عشق ناگزیرم گریه‌ی دل‌پذیرم چی میشه واست انقدر گریه کنم بمیرم من دوسِت دارم، دوسِت دارم، دوسِت دارم حسین جان یه قطره از این گریه‌ها حروم نمی‌شه قصّه‌ی ما با غم تو تموم نمی‌شه چی شد که عاشقت شدم خبر ندارم بگو چه کردی با دلم آروم نمی‌شه به پرچمت بسته شده دخیلِ التماس من غیر غم مقدّست چیزی نمونده واسه من راهو به روم نبستی، هر چی بشه تو هستی هنوز من نبودم که تو دلم نشستی ای عشق ناگزیرم گریه‌ی دل پذیرم چی می‌شه واست انقدر گریه کنم بمیرم من دوسِت دارم، دوسِت دارم، دوسِت دارم حسین جان