شب هفتم صفر 1401 - شهادت امام حسن مجتبی (ع) - حنیف طاهری

روضه - با غم عشق تو تا یار دل زار من است بهتر از خلد برین،گوشه‌ی بیت الحزن است نه غم حور و نه اندیشه‌ی جنت دارم از زمانی که مرا بر سر کویَت وطن است قصه‌ی عشق من و حُسن تو ای مایه‌ی ناز نُقل هر مجلس و زینت ده هر انجمن است بعد از این یاد،کس از لیلی و مجنون نکند حُسن اگر حُسن تو و عشق اگر عشق من است من نه تنها، که تولای تو از روز ازل جام? دوخته بر قامت هر مرد و زن است تویی آن یوسف ثانی که ز یک جلو? حسن محو دیدار تو صد یوسف گل پیرهن است از پی دیدن رخسار تو موسای کلیم سال ها بر سر کویت به عصا تکیه زن است آدم و نوح و سلیمان و مسیحا و خلیل همه را مهر ولای تو به گردن رسن است خلق گویند بگو دلبر و معشوق تو کیست که تو را در غم او این همه رنج و محن است گو که این مهر درخشان ز کدامین فلک است گو که این سرو خرامان ز کدامین چمن است چه بگویم که نم از یم نتوان وصف کند دره را ذره نداند چه بها و ثمن است به مدیحش نتوان گفت که آن ماه جبین سرو سیمین بدن و خسرو شیرین سخن است لیک آنقدر توان گفت که آن شاه زمان سبب خلقت و ایجاد زمین و زمن است ثمر باغ رسالت گهر بهر وجود والی ملک ولایت ولی مؤتمن است اولین سبط و دویم حجّت و سیّم سالار چارمین عصمت حق و یکی از پنج تن است آن شهنشاه فلک قدر که از خلقت او بر همه خلق جهان منتی از ذوالمنن است نام نامیش حسن خلق گرامیش حسن پای تا فرق حسن بلکه حسن در حسن است رو حسن موی حسن بوی حسن خوی حسن یک جهان جوهر حُسن است که در یک بدن است «ذاکر» از مدح همه خلق فروبسته زبان لیک در مدح حسن طوطی شکّرشکن است

زمینه - مثل نسیمی از پی تو صحرا به صحرا اومدم من راه نجف تا کربلا رو موکب به موکب بلدم من با زائرات با همشون رفیقم انگاری که رو ابرام وقتی توی طریقم دورت بگردم دور علمت دورت بگردم دور حرمت تا کربلا قطره به قطره اشکای ما اذن دخوله هر یک قدم توی مسیرش قدر هزار حج قبوله این سرزمین جاده‌ی سرنوشته اسمشو چی بذارم؟ اگه نگم بهشته اینجا مسیر دلدادگیه تمرین عشق و آزادگیه دورت بگردم دور علمت دورت بگردم دور حرمت شب‌های مشایه همیشه روشن‌ترین جلوه‌ی نوره هر صبح این جاده برا ما یا‌دآور صبح ظهوره این آخر، قصّه‌ی این جهانه کجای جاده جای، پای امام زمانه یا حجت الله؛ بی‌تاب توایم ما لشکری از، اصحاب توایم دورت بگردم دور علمت دورت بگردم دور حرمت

زمینه - بین دل هامون تو حرم داری توی رویامون تو حرم داری قبل از هر چیزی، به خدا که تو آرزوهامون تو حرم داری تکرار می‌کنم، تو حرم داری و من اصرار می‌کنم توی کفش‌داری صحنت کار می‌کنم دلو فرش پای این زوار می‌کنم خاک پای زائرات سرمه‌ی چشمای منه گوشه‌ی صحن حسن جنت الاَعلای منه تا ابد هستم، من که مدیونت دل کم عمری، شده مهمونت با رفیقای هیئتیم آقا می‌رسم آخر زیر ایوونت زانو می‌زنم به دو دستای کریمت رو می‌زنم گوشه‌ی صحن تو رو جارو می‌زنم به دو دستای کریمت رو می‌زنم سفره دارِ عالمی بسکه تو صاحب کَرَمی که شبیه مادرت فاطمه تو بی حرمی

زمینه - ان لقتل الحسین حراره فی قلوب المومنین لا تبرد ابدا ای سیدالشهدا آتیشم میزنه دوری از حرم آتیشم میزنه داغ کربلا چه کسی تو رو کشت عالم و بیچاره کرد چه کسی تو رو کشت زینب و آواره کرد یاقتیل العبرات تشنه آب فرات جان عالم به فدات ای جان عالم به فدات من زارک زار الله و قبرک فی قلوب من والا حال دلم رو ببین رومو نزنی زمین نبض من می زنه با یاد حرم قلب من می تپه واسه اربعین تو رو به ورم کف پای دخترت دعا کن بمیرم حرم آب آورت یا قتیل العبرات تشنه آب فرات جان عالم به فدات ای جان عالم به فدات

شور - سید محشرم حسن جان دعای مادرم حسن جان منیم صحبتیم تمام در فقط امام حسن آقام دیر ای بر سر خان حسن نان هر سفره حرام است بجز نام حسن ای یم احسان حسن من حسینی شدم از ذکر حسین جان حسن ...

تک - الحمد لک حمد الحامدین شکر الشاکرین مسلمون توام معز المومنین به فدای تو سر و جان و تنم تو هوای غم تو پر میزنم به نیابت شاه کرب و بلا مینویسم اسمت و رو کفنم ای دین من همه دنیای من من بنده و تویی مولای من نام توئه روی لب های من جانم حسن آقا جانم حسن زیر پای تو میلرزه زمین ای شیرآفرین ای استاد رزم یل ام البنین به خدای تو به خدای علی تو صدای توئه صدای علی غیر تو کی میتونه امام حسن بشینه بعد علی جای علی نام آوری تو خود حیدری تو یک تنه آقا یک لشکری آموزگار علی اکبری جانم حسن آقا جانم حسن

قمر بنی هاشم ماه قبیله روی زانوت قدمگاه عقیله علمدر حرم ای سپهدار حرم پیش تو لشکر دشمن چه ذلیل پشت تیغ تو سپاه جبرئیل علمدر حرم ای سپهدار حرم نگهدار تو الله نگهدار حرم هوا مه میشه یعنی که پابوس توئه رقیه روی دوش تو مانوسه توئه میگن جنگ با نگاه جنگ مخصوص توئه گذرگاه حرم جزو ناموس توئه اباالفضل مددی یا اباالفضل مددی برق چشمای تو شیره در شکاره رجزت لرزه به جان کار و زاره علمداره حرم ای سپهداره حرم قد و قامت تو کوه استواره زلف تو بسته به زلف ذوالفقاره علمداره حرم ای سپهداره حرم نگهدار تو الله نگهدار حرم از این هیبت مردانه ترسیده عدو فراری شده اصلاً نجنگیده عدو میگیره یه علی جون لشکر رو ولی گمونم صد و ده تا علی دیده عدو ابالفضل مددی یا ابالفضل مددی