شب اربعین 1402 - حنیف طاهری

روضه - خودم اینجا ولی دلم حرم است حسرتم آه دم به دم حرم است پدرم کم نیامده اما حسرت قلب مادرم حرم است اربعین‌ها بیا ببین ما را مقصد ما قدم قدم حرم است دوست داریم کربلا باشیم گرچه پای همین علم حرم است دلخوشیِ جهان ما امروز هم به این روضه‌هاست هم حرم است ذکرِ در کربلا حسین حسین ذکر در روضه‌ها حرم حرم است نیست میلی به جَنّتم که بهشت به همین روضه‌ها قسم حرم است کرَمت را نمی‌برم از یاد حرمت را نمی‌برم از یاد ثواب این زیارت را کسی جز من نمی‌داند تپش‌های دل زینب زیارتنامه می‌خواند حسینم وای حسینم وای خودم دیدم در این گودال حسینم دست و پا می‌زد لگد بر سینه‌اش می‌خورد دو مادر را صدا می‌زد

روضه - ز قهرمانی خود بر تو شاهد آوردم بر غیرتم‌ بس است که پیش عدوی تو من دست بسته بوسه زدم بر گلوی تو بعد از شهادتت منِ جان سخت را ببین گفت با قاتل تو همسفرم بخت را ببین نگاه باز تو می‌گفت شامیان نزنید کنار نیزه‌ی من تازیانه بر اطفال جفای کوفه و بازار شام و بزم یزید به داغ دیده بود سخت‌تر ز زخم قتال

زمینه - یادته با هم اومدیم یه روزی همین‌جا با عباس یادته قلبم می‌لرزید تا گفتی که اینجا کربلاست حالا چی شد، همه رفتند آخه چرا هنوز هستم بگو کجاست علمدارت تا ببینه چقدر خستم پاشو ببین که خواهرت رسیده پاشو ببین که قامتم خمیده پاشو برادر حسین، رسیده خواهر حسین می‌پیچه اینجا هنوز، صدای مادر حسین غریب مادر حسین رفتی نگفتی که بی تو خواهرت چی می‌شه برادر بودی و دیدی رو نیزه شدم با قاتلت همسفر تو روی نی منو دیدی یهودیا منو دیدن پای سرت پیش چشمام تو کوچه‌ها می‌رقصیدند نگاه تو به سمت کاروان بود لب تو زیر چوب خیزران بود چیا ندیدم حسین دیگه بریدم حسین پاشو نگاه کن داداش موی سفیدم حسین غریب مادر حسین

شور - به روضه‌هات فکر می‌کنم گریم می‌گیره به کربلات فکر می‌کنم گریم می‌گیره به خیمه‌هات فکر می‌کنم آتیش می‌گیرم به بچه‌هات فکر می‌کنم گریم می‌گیره تو بهترین بهونه‌ای برای گریه کردنم یه قطره اشک روضه‌هات حق داره خیلی گردنم ای عشق ناگزیرم گریه‌ی دل‌پذیرم چی میشه واست انقدر گریه کنم بمیرم من دوسِت دارم، دوسِت دارم، دوسِت دارم حسین جان یه قطره از این گریه‌ها حروم نمی‌شه قصّه‌ی ما با غم تو تموم نمی‌شه چی شد که عاشقت شدم خبر ندارم بگو چه کردی با دلم آروم نمی‌شه به پرچمت بسته شده دخیلِ التماس من غیر غم مقدّست چیزی نمونده واسه من راهو به روم نبستی، هر چی بشه تو هستی هنوز من نبودم که تو دلم نشستی ای عشق ناگزیرم گریه‌ی دل پذیرم چی می‌شه واست انقدر گریه کنم بمیرم من دوسِت دارم، دوسِت دارم، دوسِت دارم حسین جان

شور - از همه‌جا رونده نمی‌خوای زائر جامونده نمی‌خوای دعوتیات الان تو راهند مهمون ناخونده، نمی‌خوای من از اونا که اومدن، کمتر دوسِت نداشتم آخرین بار دمِ حرم، قلبم رو جا گذاشتم تو این شبا آوارم ندیده دوسِت دارم بیام یا نیام، بگم یا نگم خودت می‌دونی پریشون و خسته‌دلم نشد که بشه، هر دری که زدم میشه که به روم نیاری، شکسته‌دلم حبیبی حسین دلم گرفته روم سیاهه جای نفس تو سینم آهه کرب و بلا، آخره دنیاست کرب و بلا، اولِ راهه یه روزی کاش بیام پیشت، وقتی دنیا دو روزه منه جامونده از حرم، باید دلم بسوزه منو غم و دلشوره کی گفته حرم دوره؟ چه قصه‌ایه، تو داغ تو که فراق تو بیشترم کرد، حرارتمو مگه نمی‌گن، که دل حرمه همون‌جوری هم قبول کن، زیارتمو

شور - ابی عبدالله آقای من همه شب نهاده‌ام سر، چو سگان، بر آستانت که رقیب در نیاید به بهانه? گدایی همه عمر بر ندارم سر ازین خمار مستی که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی ابی عبدالله آقای من ...

روضه - ظلومِ مظلومی، مظلومِ مظلومی افتادی تو گودال ولی آرومِ آرومی با این که تنت روی خاکه از عطش، لبِ تو هلاکه تو گودال چی دیدی که ذکرت الهی رِضاً بِرِضاک بگو تهِ گودالی یا آخر معراجی بلند شو دیگه از خاک، قبوله حَجت حاجی تنهای تنهایی تنهای تنهایی حتی ته گودالت هم بالای بالایی با این که تنت روی خاکه از عطش، لبِ تو هلاکه تو گودال چی دیدی که ذکرت الهی رِضاً بِرِضاکه چرا به حال سجده تو قتلگاه افتادی خواستی سبک‌تر باشی پیروهنت هم دادی ای کشت? لب تشنه از آب فرات محروم عالم به فدای تو یا سیدنا المظلوم غارت شد? گودال بر روی زمین عریان از آه تو می‌سوزم یا سیدناالعطشان