شب هفدهم صفر 1403 - حنیف طاهری

روضه - عزیز فاطمه برخیز بهر استقبال که زینب آمده با یک جهان شکوه و جلال اگر چه سرو قدش را شکسته کوه غمت به بام چرخ نهاده لوای استقلال به سربلندی خورشید آمده زسفر اگر چه خود الف قامتش خمیده چو دال پیام خون گلوی تو را رسانده به عرش اگر چه گشته در این راه حرمتش پامال کنار ماه رخت سوخت سوخت چون خورشید هلال روی تو دید و خمید همچو هلال قسم به خون گلویت که چارده قرن است محرّم و صفرت زنده تر شود هر سال قسم به خاطره ی اربعین و عاشورا بقای خون تو بی صبر زینب است محال خروش زینب کبری به شام ثابت کرد که فتح خصم ستم پیشه خواب بود و خیال هر آنچه دید در این راه دختر زهرا جمیل بود جمیل و جمال بود جمال جفای کوفه و بازار شام و بزم یزید به داغدیده بود سخت تر زخم قتال در این فراق چهل روزه منزل بوده هر روزم هزار ماه مصیبت هزار سال ملال گذارش سفر از من بپرس کاوردم قد کمان، سر بشکسته در جواب سؤال زقهرمانی خود بر تو شاهد آوردم ببین به جسم کبودم مدال روی مدال هلال من سر نی بود و مردم کوفه نگاه دوخته بودند بهر استهلال به تازیانه و دشنام و سنگ و زخم زبان به شهر شام شد از عترت تو استقبال دو چشم باز تو می گفت شامیان نزنید کنار نیزه ی من تازیانه بر اطفال رقیّه ی تو کتک خورد و التماس نکرد به استقامت طفل یتیم خویش ببال در این فراق چهل روزه در چهل منزل نگاه من به جمال تو بود در همه حال زدوری تن و نزدیک با سرت بودن گهی فراق تو امّ کشته است و گاه وصال دو چشم زینبت از خون دل شده دریا لب سکینه ات از تشنگی زده تبخال یزید چوب به لب هات می زد و می زد به سوی طشت طلا روح دخترت پر و بال سفیر کوچک تو ماند در خرابه ی شام رساند مکتب ایثار را به اوج کمال رواست اشک شود خون به دیده ی میثم که کشتن تو به ماه حرام گشت حلال

زمینه - مشهد که برم دلم برای کربلا تنگ میشه تو کرب و بلا دلم برا امام رضا تنگ میشه برا دیدنت بی قرارم سر روی ضریحت بذارم یا امام رضا مطمئنم اربعینمو از تو دارم امام مهربون من جواب گریه هامو داد پنجره فولاد رضا برات کربلامو داد شکرا یا شکرا یا اباالحسن اسمت که میاد دلم به یاد تو هوایی میشه تو راه حسین حال و هوام امام رضایی میشه بی قراری کربلامو من به هیچکی جز تو نگفتم چای موکبا رو میبینم یاد چایخونت می افتم سلام میدم از تو طریق به سمت مشهد الرضا این همه زائر اومدن از صدقه سر شما امام مهربون من جواب گریه هامو داد پنجره فولاد رضا برات کربلامو داد

واحد - قسم به اشک جاری عزای تو همون که پاک تر از آب زمزمه بهشت بی حسین واسه عاشقا جهنمه خیمه زده غمت تو دلم آقا چی بوده غیر از این حاصلم آقا کجا برم که من سائلم آقای من تویی شفیع فردای من تویی فدای زخمای تو منم دوای دردای من تویی آقای من تویی قسم به سوز شعله های عشق تو محبتت تار و پود دینمه روایته که خاک کربلای تو تو سینمه نقطه آخره باورم هستی تویی که تا دم آخرم هستی اسمتو هر کجا میبرم هستی من تویی غریب دور از وطن تویی به داغ تو گریه می کنم که کشته بی کفن تویی آقای من تویی قسم به بند بند نوحه های تو حسین حسین بهترین عبادته مقصد آخره تموم هیئتا شهادته قصه ما و تو آخرش خوبه دیدن صحنه محشرش خوبه بساط نوکری باورش خوبه که عاشقم برا غمت بوده هق هقم یه جایی میگیره دستمو گذشتن این دقایقم آقای من تویی mohjat_net

واحد - فریاد بلند استقامت زینب فرمانده ی لشکر شرافت زینب در وصف عقیله گفت عباس علی والله قسم خدای غیرت زینب زینب زینب زینب زینب در کاخ ستم زنی مقدس آمد انگار دوباره فاطمه پس آمد با خطبه ی زینب همه حیران گفتند والله که حیدر مؤنث آمد زینب زینب زینب زینب چون کوه مقاوم و درخشان چون ماه محکم تر از او نیست کسی در این راه گفتند سکینه و رقیه عمه لا حول و لا قوة الا بالله زینب زینب زینب زینب

واحد - ای همه ملک کبریاء حائل کربلای تو کعبه سلام داده بر زائر کربلای تو گریه به زخم های تو ذکر من و دعای من جنت من بهشت من مجلس روضه های تو خون تو را خریده حق به قیمت خدایی اش به عزت خدا قسم خداست خون بهای تو ناله بده که دم به دم وقف مصیبتت کنم اشک بده که روز و شب گریه کنم برای تو

تک - سینه‌زنِ اَمواجِ غمت دریا زنجیرزَنِ دسته‌ی تو باران دَمامِ دَمِ حسینیه باد است در هَروَله‌ی جنونِ تو طوفان عُشاقِ عزیزت، جَمعَند یکایک اَرواحِ شهیدان همه حَلَّت بِفِنائک در روضه نِشَستند، همراهِ مَلائک اَرواحِ شهیدان همه حَلَّت بِفِنائک، حَلَّت بِفِنائک مشغول ذکرند، کُلِّ کائنات لب‌تشنه‌ی تو لب‌های فُرات یارَحمَةَ الله، یا‌ بابَ‌ نِجات... آن روز که آمدم به این دنیا شیرین شده با تُربتِ تو کامَم اِی نامِ تو بهترین سَرآغازم اِی عشقِ تو بهترین سَرانجامم دل با غمِ عشقت، کرده‌است تلاقی دنیا همه فانی و فقط نورِ تو باقی ما مَستِ تو هستیم از بَرکتِ ساقی دنیا همه فانی و فقط نورِ تو باقی اِی جانِ عالَم، عالَم به فدات ما تشنه‌گانیم اِی آبِ حیات یارَحمَةَ الله، اِی بابِ نِجات

شور - عاشق نالایقتم خوب می دونم ولی تا زندم پای عشقت می مونم تا دلم از دست زمونه می گیره خودمو تا هیئت تو می رسونم همه عمرم رو به شما مدیونم به خدا محتاجم نکنی بیرونم من همون عاشقم اون که دیوونته اون که یه عمریه پشت در خونته آره بدم ولی مشتمو وا نکن باز تو بزرگی کن دستمو رها نکن من همون عاشقم آبرو بخر آبرودار دو عالم آبرو بخر تو عاشقی باید اباالفضلی بشم تو بی دلیل هر چی بگی روی چشم با غم دوری تو هر شب تو دلم با یه سلام تا حرمت پر می کشم به تو دلم گرمه تویی که آقامی به تو دلم گرمه همه می دونن تو دینمو دنیامی من همون عاشقم عاشق عاشقات اون که خدا رو شکر پیر شده تو روضه هات روز و شبم همش فکر زیارتم خوب می دونی چقدر عاشق شهادتم من همون عاشقم آبرو بخر آبرودار دو عالم آبرو بخر خود خدا شاهد این که تو دعام چیزی به جر گریه برا تو نمی خوام روز قیامت واسم این گریه بسه باشه امانت پیش تو اشک چشام برا تو گریونم چه خوبه تقدیرم خدا بخواد آخر برا تو می میرم کشته کربلا ای تن سر جدا با سر غرق خون رفتی روی نیزه ها هر شب جمعه با روضه حنجره جون می ده مادرت ای بمیره نوکرت کشته کربلا گریه می کنم پابه پای روضه هات سینه می زنم رو به ایوون طلات سینه می زنم تا بیام به کربلات سینه می زنم

روضه - ای حمیده خواهر غم پرورم ای خمیده مثل زهرا مادرم بشکن این بغضی که داری در گلو هر چه می خواهد دل تنگت بگو بر حسینت شام را توصیف کن از خرابه رفتنت تعریف کن از درخت خشک و سنگ و سر بگو از لب و از چوب و تشت زر بگو ای فرات از کام عطشانت خجل ای حسین از چشم گریانت خجل ...