عصر عاشورا محرم 99 - مجتبی رمضانی

زمینه - هزار ساله یه غم روی شونه عالمه اگر آدم ازین غصه‌ها بمیره کمه میگن گودال بلند میشه گریه فاطمه پیش نگاه مادرش جون داد، ای وای ای وای ای وای تنش به زیر دست و پا افتاد، ای وای ای وای ای وای به سر بچه‌هاش زدن فریاد، ای وای ای وای ای وای تن شاه رو خاک و سرش رو خولی برد صدا زد باباشو، یه دختر سیلی خورد " واویلا واویلا " کدوم آتیش؟ کدوم خیمه رو میگی روضه خون؟ کدوم نیزه؟ کدوم پیکر رو میگی روضه خون؟ کدوم خانم؟ کدوم معجر رو میگی روضه خون؟ خیمه ای که غروب آخر سوخت، ای وای ای وای ای وای دامن دخترا و معجر سوخت، ای وای ای وای ای وای میون ناله‌ها یه دختر سوخت، ای وای ای وای ای وای از این غم باید سوخت، از این درد باید گفت مصیبت سنگین و ، از این داغ باید مرد " واویلا واویلا " کی فکر می‌کرد که دشمن برا جسارت بره؟ کی فکر می‌کرد که گوشواره‌ها به غارت بره؟ بسوز ای دل که زینب باید اسارت بره الهی که بسوزی ای دنیا، ای وای ای وای ای وای بچه‌ها گم شدن توی صحرا، ای وای ای وای ای وای یه قافله یه زینبِ تنها، ای وای ای وای ای وای از این داغ میمیرم، از این حرف میترسم چه کرده زینب با، نگاه نامحرم؟ " واویلا واویلا "

واحد - زخم رو زخم تو، نیمه باز چشم تو هر چی تیر و نیزه، مونده شد سهم تو آه برای کشتن تو، بردن پیرهن تو مسابقه گذاشتن اینجا آه خاکی تو قتلگاهی، چشات میره سیاهی رو چادر خاکی زهرا سر تا پای تو زخمی، میزنن با بی رحمی از تن شریف تو هر کی میبره سهمی " صد آه و صد واویلا " از رو تل میبینه، زینب با سکینه بی حیا با چکمه، رو سینت می‌شینه آه مصیبتت بی حده، تو ناحیه اومده بچه‌هاتم همه میدیدن آه سینه‌ای که شکسته، راه نفس رو بسته صورتتو رو خاک کشیدن دست و پا نزن آقا، پیش مادرت زهرا ذره ذره جون دادی تشنه بر لب دریا