شب هجدهم رمضان 1403 - محمدرضا طاهری

گمان مدار که نام تو بردن عادت ماست /نسیم یاد تو در هر سحر عبادت ماست /زمین به زیر قدم‌ های تو سرافراز است /سلامت تو ، به جان همه ، سلامت ماست /اگر که عمر جهان هم تمام گردد باز /ندارد آنچه تمامی همین ارادت ماست /کنار خانه‌ ی چون تو کریم بی‌ منت /دری دگر بزنم، باعث خجالت ماست /قسم به ضامن آهو که زائران توئیم/ظهور طلعت تو بهترین زیارت ماست/قسم به ساقی لب تشنه‌ ای که دستانش /به دست مادر تو ضامن شفاعت ماست /بیا در این شب جمعه مرا به همراهت/ببر به کربُبلایی که عین جنت ماست /ببر به کرببلا و بخوان که یا جداه /هنوز داغ لب تشنه‌ ات مصیبت ماست

اَللّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ الَّذى اَنْزَلْتَ فیهِ الْقُرْآنَ وَافْتَرَضْتَ على عِبادِکَ فیهِ الصِّیامَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ / وَ ارْزُقْنى حَجَّ بَیْتِکَ الْحَرامِ فى عامى هذا وَ فى کُلِّ عامٍ وَ اغْفِرْ لى تِلْکَ الذُّنُوبَ الْعِظامَ فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُها غَیْرُکَ یا رَحْمنُ یا عَلاّمُ./ خدایا اى پروردگار ماه رمضان که در آن قرآن را فرستادى و بر بندگان روزه را در این ماه واجب کردى درود فرست بر محمد و آل محمد/و روزیم گردان حج خانه محترم خود کعبه را در این سال و در هر سال و بیامرز برایم این گناهان بزرگ را که براستى نیامرزد/آن ها را جز تو اى بخشاینده و اى بسیار دانا./