شهادت امام محمد تقی (ع) 1402 - سید رضا نریمانی

از صدای نفس نفس زدنت/همسر تو چقدر شاکی بود/شده پیراهن تنت تازه/مثل آن چادری که خاکی بود/تا صدای غریبی‌ات نرسد/با کنیزان خانه کف می زد/ناله‌ای از مدینه فاطمه و/ناله‌ای حیدر از نجف می زد/و کنیزی که آب آورد و/تو به یاد هلال افتادی/همسرت کاسه را شکست و سپس/تشنه مثل حسین جان دادی/پیکر تو ز پشت بام افتاد/ولی آقا به خون نشسته نشد/به لب پله خورد لب‌هایت/ولی دندان تو شکسته نشد/چقدر خوب وقت تدفینت/سهم قبرت به‌جز گلاب نشد/و از آن بهتر اینکه در یک طشت/سرت آلوده‌ی شراب نشد

قسمتم بوده بال و پر بزنم/ناله از گوشه‌ی جگر بزنم/سائلم افتخار من این است/پشت این در همیشه در بزنم/کاش بغضم شکسته میشد تا/ناله با پلک‌های تر بزنم/دست رد که به سینه‌ام نزدند/پس چرا جای غیر سر بزنم/از خراسان و بارگاه پدر/یک سری هم به این پسر بزنم/سمت باب المراد سجده کنم/بر لبم یا جواد، سجده کنم/یا علی اکبر امام رضا/تاج بالاسر امام رضاکار من را درست کن آقا/نور چشم تر امام رضا/چقدر سائل این حرم دارد/مثل دور و بر امام رضا/بده آقا لیاقتی من را/بشوم نوکر امام رضا/چقدر گریه کرده‌ای پای/روضه‌ی مادر امام رضا/گریه کردی که او جوان بوده/در جوانی قدش کمان بوده/بین حجره چه بر سرت آمد/بوی سوزاندن پرت آمد/پدرت خوب شد ندید اصلاً/عطشی که به حنجرت آمد/صورتت تا به پله‌ها می خورد/ناله‌ی وای مادرت آمد/بدنت را کشان کشان بردند/خون ز چشمان نوکرت آمد/بازهم غیرت کبوترها/سایبان روی پیکرت آمد/یاد شاه غریب افتادی/یاد شیب الخضیب افتادی/شاه لب‌تشنه پاره‌تن شده بود/ته گودال پر محن شده بود/چه بلایی سرش مگر آمد/یک بدن چند تا بدن شده بود/خواهرش ناله می زد و می سوخت/نوحه می خواند و لطمه‌زن شده بود/بعد از آن روز خواهرش می گفت/دلبرم کاش که کفن شده بود

هرچه جوان از دست و پا افتاده باشد/زشت است پیش چشم‌ها افتاده باشد/ای‌کاش با افتادنش طشتی نکوبند/روی زمین بی‌سرصدا افتاده باشد/تلخ است همسر، زهر همسر را بنوشد/مردی ز ظلم آشنا افتاده باشد/انصاف اصلا نیست در بیرون برقصند/در حجره‌اش آقای ما افتاده باشد/در راه پشت بام می‌بیند مصیبت/پیکر که بین پله‌ها افتاده باشد/هرجا بیفتد روزگارش کربلایی‌ست/فرقی ندارد که کجا افتاده باشد/ای وای اگر در ازدحام سخت گودال/روی تنی سرنیزه‌ها افتاده باشد/این آبرودار قبیله‌ست و روا نیست/عریان در این صحرا رها افتاده باشد

جنجال بود و/لب تشنه ای درگوشه ی گودال بود و/گودال بود و/ازنیزه و شمشیرمالامال بود و/می رفت بالا/تیغی که دست نفرت دجال بود و/دجال بود و/درزیرپایش پیکری پامال بود و/روی گودال مادر افتاده/توی گودال خواهر افتاده/مادر افتاده/بُنَی قتلوک ، ذبحوک و من شرب الماء منعوک

کنج حجره، بی‌کس و تنها/زیر لب میگه، مددی زهرا/میکشه پا بر زمین از، اثر زهر کین/داره می‌خنده به حالش، ام‌فضل لعین/تا که میبینه، تب و تابشو/میزنه زمین، ظرف آبشو/غریب ای آقا، غریب ای آقا /آسمونا، حجله‌ی ماتم/در عزا و غم، همه‌ی عالم/ شده پرپر درجوانی، گل باغ رضا/نوبت داغ جواده، بعد داغ رضا/پسرش براش، روضه میخونه/گریه میکنه، دل پریشونه/غریب ای آقا، غریب ای آقا /ابن‌الرضا، یاد عاشورا/یاحسین بر لب، رفته از دنیا/تشنه ‌لب جون داده مثل، شاه کرب و بلا/جسم پاکش زیر آفتاب، بوده واویلتا/اما کربلا، نعل تازه بود/نعل تازه و، یه جنازه بود/حسین، وای

مرهم حریف زخم زبان‌ها نمی‌شود/اصلا جگر که سوخت مداوا نمی‌شود/گریه مکن بهانه به دست کسی مده/با گریه‌هات هیچ مدارا نمی‌شود/خسته مکن گلوی خودت را برای آب/با آب گفتن تو کسی پا نمی‌شود/اینقدر پیش چم کنیزان به خود مپیچ/با دست و پا زدن گره‌ات وا نمی‌شود/گیسو مکش به خاک دلی زیر و رو شود/در این اتاق عاطفه پیدا نمی‌شود/باور کنم به در نگرفت صورتم/این جای تنگ و این قد وبالا نمی‌شود/با غربتی که هست تو غارت نمی‌شوی/نیزه به جای جای تنت نمی‌شود/خوبی پشت بام همین است ای غریب/پای کسی به سینه‌ی تو وا نمی‌شود/او می‌‌دوید و من می‌دویدم/او سوی مقتل من سوی قاتل/او می‌نشست و من می‌نشستم/چرا افتاده بین ما جدایی/نمی‌دونم کجای کربلایی/من زینب خبر از تو ندارم/زن خولی خبر داره کجایی/خبر اشک پنهونیتو دارم/خبر زخم پیشونیتو دارم/خبر پیراهن خونیتو دارم/خبر قلب وابستمو داری/خبر بغض نشکستمو داری/خبر دستای بستمو داری/تنهای تنها بود تنهای تنها رفت/آرومه قلب من زیر دست و پا بود/من از شام بلا آزار دیدم/زمین خوردم هوا رو تار دیدم/همین که افتاد بین ما دوری/خودم رو بر سر بازار دیدم