شهادت امام موسی کاظم (ع) 1402 - حنیف طاهری

روضه - آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند آیا بُوَد که گوشه? چشمی به ما کنند دَردَم نهفته بِه ز طبیبانِ مدعی باشد که از خزانه? غیبم دوا کنند معشوق چون نقاب ز رخ در نمی کشد هر کس حکایتی به تصوّر چرا کنند چون حُسن عاقبت نه به رندی و زاهدی است آن به که کار خود به عنایت رها کنند بی معرفت مباش که در من یزید عشق اهل نظر معامله با آشنا کنند حالی درون پرده بسی فتنه می رود تا آن زمان که پرده بر افتد چها کنند گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار صاحبدلان حکایت دل خوش ادا کنند مِی خور که صد گناه از اغیار در حجاب بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند پیراهنی که آید ازو بوی یوسفم ترسم برادران غیورش قبا کنند بگذر به کوی میکده تا زمره ی حضور اوقات خود ز بهر تو صرف دعا کنند بنهان ز حاسدان به خودم خوان که منعمان خیر نهان برای رضای خدا کنند حافظ دوام وصل میسر نمی شود شاهان کم التفات به حال گدا کنند

روضه - موسای قصه های من آقای طورها ای برق چشم های تو خورشید نورها نور تو در نگاه خلایق نشسته است تنها ندیده اند تو را دیده کورها ما با وجود نام شما قد کشیده ایم باب الحوائج از ازل و تا به دورها اقا اصالتا" که سلیمان ما تویی حالا شدی اسیر خیالات مورها خورشید هم اجازه داخل شدن نداشت در محبس تو محبس مهتاب و هورها داوودها به صوت شما گریه میکنند خیس است آیه‌های خدا در زبورها هارون زندگی تو قارون قصه هاست موسی اسیر مانده میان شرورها با تازیانه بر تن تو خط نوشته اند قربانی وقاحت جمع جسورها این روزها به مادر خود گریه میکنی اشکی عجیب گریه چشم غیورها سرد است قتلگاه تو برعکس کربلا پس گریه میکنی تو به یاد تنورها هرجا که سر گذاشت برآن ریگ‌های داغ از تاب رفت و باز به جای دگر گذاشت

زمینه - ای گرد و خاک پایت مطهر باب الحوائج یا موسی ابن جعفر از سفره ی تو رزق حلالم بگیرم از روضه ی تو حاجت سالَم بگیرم سر پای تو گذارم و پایت بمیرم اینگونه در خیال تو ام یا ابالرضا درمانده ی وصال تو ام یا ابالرضا من را قبول کن به غلامی که سائل هر روز و ماه و سال تو ام یا ابالرضا یا موسی ابن جعفر یا ابالرضا ای سفره دارِ اولاد زهرا دستم رسیده بر دامانت آقا بیچاره ی تو آمدم و چاره ساز کن اصلاً مرا ز خلق زمین بی نیاز کن منت سرم گذار و گره را تو باز کن من کشته ی مرام تو ام یا ابالرضا صیدی میان دام تو ام یا ابالرضا با قلب و جان خویش من عهد بستم تا زنده ام غلام تو ام یا ابالرضا یا موسی ابن جعفر یا ابالرضا لطف زیادت دیدم به عینه قلبم دخیلِ شاه کاظمینه هرگز مخواه که از سر کویت جدا شوم من را بخر که زائر صحن شما شوم رخصت بده مسافر کرب و بلا شوم من عبد رو سیاه تو ام یا ابالرضا دلتنگ روی ماه تو ام یا ابالرضا آن سائلی شدم من با یک نگاه تو که مانده در پناه تو ام یا ابالرضا یا موسی ابن جعفر یا ابالرضا

شور - لا اله الا الله عزیز زهرا و حیدره که تابوتش تخته ی دره تشییع موسی ابن جعفره خوبه دخترش نیست جز غل و زنجیر کفنی دور پیکرش نیست آسمونم امروز گریه میکنه با روضه ی الساق مرزوز واویلا ولی کرب و بلا دختری با ناله های مادری دیده که خنجره به روی حنجری به زیر تابوت غریب کاظمین سینه بزن بگو حسین بگو حسین لا اله الا الله چه داغی روی دلا نشست کبوتر زخمی از قفس رها شده اما بی نفس آقای سادات گوشه ی زندان شده ممنوع الملاقات صورت نیلی افطاری هر روزشه ضربه ی سیلی واویلا به یه دنیا غمه مبتلا میون سیاهچال بلا به یاد گوداله و داغ کربلا به زیر تابوت غریب کاظمین سینه بزن بگو حسین بگو حسین

واحد - زنده تر از باغ بهار روشن تر از ستاره ها رها تر از نسیم شده تنهاترین مرد خدا صدای ربناش عبادت و دعاش آب میشه حتی دل سنگ از سوز صداش زمزمه ی لبش دعای هرشبش آتیش به عالم میزنه خلصنی یا ربش جای زنجیر مونده به روی پیکرش مظلوم تنها زخمی شده بال و پرش مظلوم وا اماما غریب وا اماما خورشید بی غروبِ ما تنها میون زندونه نم نم این بارون میگه عزادارش آسمونه تنگه و سوت و کور تاریکه و نمور حتی نسیم از اون قفس نمیکنه عبور شکسته حُرمتش فدای غربتش دلا رو آتیش میزنه داغ شهادتش زنده شد باز غربت جد اطهرش اونکه افتاد رو خاکِ صحرا پیکرش مظلوم وا حسینا غریب وا حسینا

واحد - سلام و درود خداوند اکبر به باب الحوائج به "موسی ابن جعفر" در آیینه ی طَلعَت اوست پیدا جلال و جمال خداوند اکبر دعایی به کویش به یک ختم قرآن سلامی به قبرش به صد حجّ برابر نسیمی که بر خیزد از کاظمینش ز مُشک است بهتر ز عطر است خوش تر دل از مهر آن جان عالَم نگیرم بگیرند صد بار اگر از تنم سر به هر سو کنم رو به هر جا نهم پا دلم دور گلدسته هایش زند پر به موسی بن جعفر ببر عرض حاجت که موسی بن عمران به کویش زند در کلامش بگفتا گفتار قرآن عروجش به زندان عروج پیمبر

تک - میان اهل آسمان یا ابوفاضل قبله به ماه مایل است یا ابوفاضل اول دفتر ادب یا ابوفاضل نام ابوالفضائل است یا ابوفاضل اوست نشسته در نظر نیست ز چشم دل نهانبشکند از نگاه اوقلب همه صف شکنان یا ابوفاضل عبدالله دخیلک یا ابوفاضل اوست پناه می دهد نور به ماه می دهد راه اگر که بسته شد اوست که راه می دهد قلب شکسته مرا جذبه دیده اش گرفت دست فتاده مرا دست بریده اش گرفت یا ابوفاضل

شور - قسم به حرم ابالفضل قسم به عَلم ابالفضل قسم به قسمِ ابالفضل گرفتارم حسین، گرفتار تو ام حسین قسم به شبای محرم قسم به کُتَل و به پرچم قسم به دودَمِ سَردَم عزادارم حسین، عزادار تو ام با شورش اشک زهرا به عشق تو شور می‌گیرم چی میشه یه روز تو هیئت تو سینه‌زنی بمیرم؟ منم اون که جون میدم پای روضه‌هات حسین لبِ تشنه جون دادی بمیرم برات حسین بمیرم برات حسین قسم به خاک داغ صحرا قسم به لب خشک سقّا قسم به تن اِرباً اِربا هراسونم حسین، هراسون تو ام قسم به دل دخترِ تو قسم به حال خواهر تو قسم به روضه‌ی سر تو پریشونم حسین، پریشون تو ام چرا روی خاک صحرا رها شده بود تن تو؟ می‌میرم و زنده میشم با روضه‌ی پیرهن تو هنوز از رو نیزه‌ها می‌رسه صدات حسین چی کشیدی روی نی بمیرم برات حسین بمیرم برات حسین آخر شبی رسد که به جرم جنونِ عشق ما را به کربلای تو تبعید می‌کنند حسین حسین حسین حسین