شام شهادت امام حسن (ع) محمدرضا طاهری

کسی که خواسته ایمانمان سقوط کند/پِی چه بود؟ که ایرانمان سقوط کند/چقدر خواسته غم را به چهره بنشاند/که شادی از لب خندانمان سقوط کند/چنانچه سر ببُرد دل نمی بُریم از عشق/اگرچه سر به گریبانمان سقوط کند/به سربریده ترین نخل هایمان سوگند/گمان مبر تنِ بی جانمان سقوط کند/اگر شهید شویم ایستاده می میریم/مباد پرچمِ دستانمان سقوط کند/?

هم از تبار حسینم هم از تبار حسن/ که از غبار حسینم که از غبار حسن/ دلم امید ندارد به خیر هیچ کسی/ امیدوار حسینم امیدوار حسن/کسی که گفت حسن گشت هم جوار حسین/که هم جوار حسین است، هم جوار حسن/به وقت مرگ دو تا چشم در به در دارم/در انتظار حسین و در انتظار حسن/اگر کشیده احد طعم ذوالفقار علی/کشیده است جمل طعم ذوالفقار حسن/ابوالفضائل، علمدار کارزار حسین/حسین نیز علمدار کارزار حسن/در پسرش جز نبی حسن را دید/بزرگ شد علی اکبر به سایه سار حسن/چنان به معرکه زد قاسمش که باعث شد/حسین باز ببالد به اقتدار حسن/سر دو تا پسرش را به نیزه دید حسین/کنار رأس پسرهای نی سوار حسن/جواز پیر غلام حسین با حسن است/چرا که موی سپید است یادگار حسن است/مزار زینب اگر کهنه پیرُهن دارد/بدان که چادر خاکی است در مزار حسن/به راز کوچه ی او پی نبرده است کسی/که گوشواره ی خونی است رازدار حسن/عصای پیری یک مادر جوان شده بود/خدای من به کجاها کشید کار حسن/میان تشت جگرهای پاره بود ولی/میان تشت فقط دید گوش پاره، حسن

این تشت غرق خون دق داده خواهرو/داداش چرا ازم می خوای چادر مادرو/باز اشکای چشات شبیه رود شده/صورت تو مثل مادر کبود شده/این دم آخری به یاد صورت کبود مادری/ این دم آخری به یاد آتیش اون دیوار و دری/ قاتل تو نه زهر و ناسزا بود/ نه کینه ی اون زن بی حیا بود/هر کی ندونه خواهرت میدونه/قاتل تو سیلی بی هوا بود/وای مادرم، مادرم، مادرم/درد غریبی تو شده قاتلم/برای تشیع تو شور میزنه دلم/الهی تیر بارون نشه تنت حسن/الهی خون نیاد از کفنت حسن/راستی دیگه کفن نداره خواهرت/تو رو خدا بگو چی کار کنم واسه تن برادرت/راستی یه پیرهن داده مادرم اما بعید اونم به تنش بذارند/ تو تشیع تو تیر آوردند اما واسه حسینت اسب ها رو میارند/ آه حسین آه حسین حسین حسین/

کریمی و چشم امید هر سائلی تو/ ولی امر حسین و ابوفاضلی تو/تو جمع اهل بیتی که مرد و زن کریم اند/کریم آل طاهایی سر پات جوده اصلا/معدن سخا و احسان من گدای ریزه خوارم/سفره دار خونه وحی روزیم رو من از تو دارم/ ای کریم آل طاها/پر از غمه سینه ات از فتنه های مکرر/غریبی و بین خونه ات نداری یه یاور/توی شهرت غریبی، فدای اشک و آهت/زره تن کردی آقا بین مسجد تو سپاهت/خون به قلب زار و خسته ات، روزگار بی وفا کرد/دست و پا زدی تو حجره، همسرت فقط نگاه کرد/ای کریم آل طاها/به مادرت رفته این گرد و خاک مزارت/شکسته شد بغض تو سینه ی غصه دارت/جلو چشمت زمین خورد، دلت خون شد الهی/بلند شد تو مسیر خونه چشماش رفت سیاهی/واسه ی کمک به حالت حتی یک نفر نیومد/ای کریم آل طاها، ای کریم آل طاها/