شب پنجم رمضان 1402 - سید مهدی حسینی

از عرش آوای منادی را شنیدم/تا باز کردم چشم خود، اینجا رسیدم/گم کرده بودم راه را دیدم یکی گفت/عبدی تفضل، با دو چشم تر دویدم/بازار دنیا داده‌ام سرمایه‌ام را/جایش هزاران بار، معصیت خریدم/ای خدا کرده زمین‌گیرم، تعلق‌های دنیا/باید ز هر چه غیر تو دل می‌بریدم/وقت قنوت گریه دارم نیمه شب‌ها/در دست‌هایم عکس مولا را کشیدم/با آن‌که تا حالا ندیدم روی او را/یک چند باری، طعم آغوشش چشیدم/می‌دانم آخر می‌کنی فردای محشر/پیش همه با حب حیدر، رو سپیدم/ای کاش بینم لحظه‌ی جان دادنم را/آرام بر زانوی حیدر آرمیدم

از بین شادی و غم، غم انتخاب کردیم/در باب ترک اولی، کلی ثواب کردیم/از آب نهر کوثر، بر چشم ما خوراندی/سجده بخاطر این، چشم پر آب کردیم/هرچند غرق عصیان بودیم، تو ندیدی/تا خوبتر بفهمیم، خیلی خراب کردیم/امسال هم گذشت و آقای ما نیامد/بر ما سلام داد و او را جواب کردیم/ما را بخر دوباره شاید ضرر نکردی/ما بد حساب ها هم رویت حساب کردیم

چه حس خوبیه که زیر سایه ام/ حرم تو قلبم با تو همسایه ام/ حواست بوده و حواست هست به من/ ندارم حسرتی تویی سرمایه ام/ نفس هام و بگیر از من اما/نگاهت رو نگیر از من آقا/چه حس خوبیه که زیر سایه ام/حرم تو قلبم با تو همسایه ام