ولادت حضرت علی اکبر (ع) 1403 - محمود کریمی

مدح - سحر آمد؛ کبوتریم همه اکثراً ناز می‌خریم همه عاشقی گرچه دردسر دارد در پی دادن سریم همه به گریبان ما نگاه مکن جامه از شوق می‌دریم همه به پدرمادر تو، مدیونیم رعیت هستیم؛ نوکریم همه کُنه الله اکبرید شما ما گدایان اکبریم همه بردن نام تو، طرب دارد گر نمیرد کسی، عجب دارد سَلَّم الله لطف دستانت کَثَّر الله لقمه‌ی نانت عوضم کرد گوشه‌ى چشمت طَیِّب الله بر دوچشمانت من و غیر از شما، مَعاذَ الله قَدَّسَ الله عشق سوزانت هرچه می‌خواستم، دوچندان داد نَوَّرَ الله بیت احسانت بس‌که ممْسوس ذات، جلوه شدی قُل هو الله شده غزل‌خوانت حضرت مرتبط بذاتُ الله اَشهد اَنّک صِراطُ الله و فَدَیْناه، جُرعه‌نوشِ دمت و اِذا الشّمس می‌دهد قَسَمت ما به إِنَّ اصْطَفا گرفتاریم مصطفی هم به اَبروانِ خمت بی‌جهت نیست جلوه‌ی حسنیت مجتبایی‌‌است سفره‌ى کرمت خوش‌أذان حسین! واله شد مأذنه، زیر سایه‌ى علمت ما عَرَفناکَ حَقَّ مَعرِفَتِک هرچه گوییم باز هست کمت اى ورا از سخن! علی‌اکبر همه‌ى پنج‌تن! علی‌اکبر در نگاهت، شراب ریخته‌اند جذبه‌ی مستجاب ریخته‌اند دور میخانه‌ى لبت چقدر مست خانه‌خراب ریخته‌اند خون ما را به پای خوب کسی بی‌سوال و جواب ریخته‌اند زیر سجّاده‌ى نمازشب تو زبرجدِّ ناب ریخته‌اند کیست غیر از تو، این‌همه حیدر؟! در رگت، بوتراب ریخته‌اند خنده‌های تو مى‌شود زهرا ای جلالت، تمام‌قد زهرا کوثر، آواره‌ی تو، زمزم هم عیش، بیچاره‌ی تو شد، غم هم همه دورِ سرِ تو می‌گردند نوح و هود و خلیل، آدم هم بی‌تو یک‌دم نمی‌توانم، نه نه، اضافی‌ست بی‌تو یک‌دم، هم لیلة‌القدرِ ما، ولادت توست روضه‌ى هشتمِ محرّم هم مست تو، هم حسین، هم زینب عاشق تو، خود خدا هم، هم

سرود - قدر علی؛ قضا علی؛ بهانه‌ی بقا، علی أرض علی؛ سماء علی؛ عیار کبریا، علی أبد علی؛ أزل علی؛ نگار لم‌یزل، علی أدلّه‌ی علل، علی؛ بلی علی؛ بلا علی ملائکه به گرد او به اشتغال ذکر هو به همره ملک بگو بلند: مرتضی‌علی زمین چو گوی محضرش؛ جهانیان، مسخّرش و خلق، عبد قنبرش؛ امیر ماسوا، علی تراب را پدر، علی؛ زعیم هر بشر، علی تمیز خیر و شر، علی؛ به حلق حق، صدا علی حیات جام و جم از او؛ حدود و بیش و کم از او عرب از او؛ عجم از او؛ علی و ایلیا، علی خلیل را خلیل شد و نوح را سبیل شد مسیح را کفیل شد؛ به نیل زد عصا، علی علی، جهان فاطمه؛ علی، أذان فاطمه به روح و جان فاطمه، منقّش است یاعلی به هر ولی، ولی علی؛ به نفی لا، بلی علی علی علی علی علی؛ رموز برملا، علی عیان علی؛ نهان علی؛ زبان علی؛ بیان علی زمان علی؛ مکان علی؛ کجا و ناکجا، علی هدی علی؛ هدف علی؛ طرف به هرطرف، علی خدای در نجف، علی؛ تمام کربلا، علی

سرود - وقتی رفتی بر دامان رویام، شب در خواب در پیچ‌وتاب زلفت ای لیلام، من بی‌تاب می‌بینم شد بین دست مولام، رویت قاب ای ارباب ای گوهریاب! ای جام ناب یابن الارباب! مارو دریاب ای ملک الشّباب! ای شه مستطاب ای عالی‌جناب! علی‌اکبر حقّ بن حقّی و فی ذات الله ممسوسی سرّاللهی و با اسم اعظم، مأنوسی دیدارت در قاموس شیش‌گوشه، پابوسی ای ارباب هم تکبیرت هم شمشیرت هر قلبی بود، شد تسخیرت ای دم مستجاب! ای راکب عقاب ای حیدرمآب! علی‌اکبر مثل پیغمبر از راز توحید، آگاهی لا حول و لا قوّة الّا باللهی بین آغوش شیش‌گوشه‌ی ثاراللهی ای ارباب تا می‌شکافی قلب لشکر عالم میگه: حیدر حیدر ای شمس بوتراب! ای تیغ خوش‌لعاب ای فصل الخطاب! علی‌اکبر ای گنج زیر آب! ای اصل انتخاب ای فاطمی‌نقاب! علی‌اکبر ای علوی‌مآب! ای نبوی‌کتاب ای قلب انقلاب! علی‌اکبر ای تیغ خوش‌لعاب! ای تیر پر شتاب ای چشمه‌ی ثواب! علی‌اکبر

سرود - قسم به جون حسین؛ توو آسمون حسین به قول مولا فقط جوون، جوون حسین به قول مولا علی که مونده تووو سر من دیگه کسی نمیاد، شبیه اکبر من جمال، جمال نبی؛ نشون، نشونِ حسین خصال فاطمی و کمال آل‌ ولی تمام حُسن حَسن؛ جمال، جمال علی دل اباالفضل و تموم جون حسین خدای حجب و حیا؛ امیر شور و شرف تمام خیمه‌ی عشق؛ شعاع شمس نجف صدا صدای خدا، به کاف و نون حسین برای اهل نیاز تویی که ناز می‌کنی تو با عمو عبّاس، درارو باز می‌کنی نشون میدی به همه، چه مهربونه حسین کریمی و توو کرم، خود عمو حسنی گدای رهگذر و خودت صدا می‌زنی تویی سفیر حسن، توو آشیون حسین

سرود - شاهی که ولی بود و وصی بود علی بود، علی بود سلطانِ سَخا و کَرَم و جود علی بود، علی بود این کُفر نباشد، سخنِ کُفر نه این است تا هست علی باشد و تا بود علی بود، علی بودعلی امام من است و منم غلام علی هزار جان گرامی فدای نام علی حیدریم قلندرم مستم بنده مرتضی علی هستم