ولادت امام جواد (ع) و علی اصغر (ع) 1403 - حنیف طاهری

مدح - جمعند همه دور و بر خانه سلطان حتما خبری است در خانه ی سلطان بعد از گذر چند دهه چشم به راهی از راه رسیدی ثمر خانه ی سلطان بیت الحرم از شوق سرش گرم طواف است دور سرت آقا پسر خانه ی سلطان بی لطف تو بازار کرم نیز کساد است پس خوب ترین اسم برای تو جواد است گیسوی شکن در شکن از راه رسیده در موسم غربت وطن از راه رسیده یک شهر سر سفره احسان تو هستند انگار دوباره حسن از راه رسیده ای صاحب آن دست کریمی که عطایش پیش از عرق شرم من از راه رسیده در تیرگی موی تو خورشید عیان است ” آن ‌را که عیان است چه حاجت به بیان است “ این بال و پر سوخته را ، یار نگه‌ دار در سلسله ی عشق ، گرفتار نگه‌ دار حالا که طبیب دل بیمار تو هستی ما را به دل سوخته ، بیمار نگه ‌دار ای دلخوشی ضامن آهو دل ما را پشت در این خانه نگه ‌دار نگه ‌دار … امشب که گره خورده به گیسوی تو جانم تا پنجره ی باز ضریحت برسانم ! وقتی که در این قوم ، ” محمد ” شده باشی باید که همین ‌قدر سر آمد شده باشی هر جا که رسیدیم سخن از کرم توست حق داشتی آقا که زبانزد شده باشی حس می ‌کنم آن عطر علی ‌اکبری ‌ات را وقتی سحر از کوچه ی ما رد شده باشی سرشاخه ی طوبی ثمر کال ندارد ارباب شدن طفل و کهنسال ندارد غیر از غم دلدار در این سینه غمی نیست جز سینه ی ارباب برایش حرمی نیست یارب به سر زلف علی اصغر ارباب بالاتر از این اسم برایم قسمی نیست گهواره نشین حرم آن روز نشان داد شش ماه ، در اولاد علی عمر کمی نیست تا گرد روی گنبدشان راه نجات است شش ‌ماهه ی این طایفه صاحب درجات است در بستری از گل بگذارید تنش را تا باد اذیت نکند پیرهنش را ای مردم عالم به تماشا بنشینید این خواستن و سوختن و ساختنش را هم قد عمو شد که مبادا بگذارد روی دل مادر غم رعنا شدنش را دیگر عرق شرم به پیشانی آب است خشکی بیابان اثر آه رباب است

سرود - از بس سخاوتمندی اسمت جواده آقا که از سرِ این عالم لطف بی حدت زیاده آقا رسیدی از راهو خوش درخشیدی تو به قلب بابا امید بخشیدی تو در این عالم انعکاس خورشیدی تو که بانی لطف و سخایی جانا شبیه امام رضایی جانا باب مراد همه ی عالم امکانی تو ولیعهد و پسر حضرت سلطانی یا جواد الائمه رزق همه از دست پر مهر تو میباره بیمه شده دنیای اونکه حرزتو به سینه داره نگاهم کردی جلا گرفتم آقا چقدر حاجت از شما گرفتم آقا من از دستت کربلا گرفتم آقا همیشه و هرجا کنارم بودی تو مظهر لطف و سخا و جودی باب ورود حرم حضرت سلطانی تو پسر با کرم حضرت سلطانی یا جواد الائمه تو جلوه ای از نورِ خورشیدی و مهتابی مشکل گشای عالم تو باب الحوائج اربابی بنازم آیینه ی علمداری تو تو گهواره جلوه ی علی داری تو اگرچه طفلی خودت یه سرداری تو شبیه حسین و حسن میخندی مبارکه ارباب عجب فرزندی حال دلم خوبه چقدر با علیِ اصغر هرکی دوسش داره بگه یا علیِ اصغر یا علیِ اصغر اسمت حلاوت داره دنیا به تو میباله تو بهترین لیلایی عشق تو محول الاحواله رسیدی از راهو تو بهار آوردی هوای عشقو به این دیار آوردی چه شور مستانه ای به بار آوردی بهشتو زمینو بهم آوردی برای دل ما حرم آوردی حال دلم خوبه چقدر با اباعبدالله نبضِ دلم میگه فقط یا اباعبدالله یا اباعبدالله

مدح - خوشبو ترین گل گلاب کربلا منم شیوا ترین نوای نی نینوا منم با خون نوشته روی گلویم کلیم عشق باب الحوائج حرم مصطفی منم با تیر عشق هستی خود را فروختم بازار عشق را به تبسم بها منم خون گلوی من به همه دردها دواست درمان دردهای دل بی دوا منم با دست کوچکم گره ها باز می شود مردم علی اصغر مشکل گشا منم نامم علی اصغر و در کشتی حسین هم بادبان و لنگر و هم ناخدا منم ای حرمله به بیش? ما بیهوده میا چون شیر کوچک حرم لا فتی منم آوازه شجاعت من تا به عرش رفت خیبر گشای دیگر خیبر گشا منم این دست های کوچک من دست حیدری است شش ماهه ای که کشته شد بی صدا منم

شور - این منو این شور و شرر منو پر قنداقه علی اصغر این همه یار و یاور و دل و دلبر منو پر قنداقه علی اصغر بسته ی یک موی تو ام اگه تو نبودی منم نبودم دست خودم نیست آقاجون دوست دارم با همه ی وجودم ریخته خدا روز ازل تو گل وجودم از گل وجود تو از نفست زنده می شم بود و نبودم بوده بود و نبود تو قبل ولادت میزده دلی میون سینه ی پر تب و تابم بعد ولادت یادمه علی علی شده لالائی خوابم از کوچیکیم تا به حالا باشنیدن نام تو خراب خرابم آقا میشم تا وقتی که گدای همیشه گیه عزیز ربابم کتاب حق توئی توئی گهواره ی تو مثل رحل کتابه دور فلک بسته به یک چرخش چشمای طفل ربابه خنده ی تو دل میبره دل میبری از دل ابوفاضل خدا نخواد گریه کنی گریه تو قاتل ابوفاضل

شور - زمینو پر کرده یه‌ صدا صدایی که از آسمونا، آسمونا نه خود خدا می‌رسه وقتِ سحری به گوش دنیا خبری خدا داده چه پسری به امام رضا برا قلبِ امام رضا حاجته پسری که نهایتِ برکته خودِ بارونه خودِ رحمته یا جواد‌ُ الائمه دار و ندارم برای تو ایل و تبارم فدای تو داره دلم هوای تو

شور - به نام نامیه حیدر قلم به دست شدم علی شراب طهور است من که مست شدم تبارک و تعالی ز نیست هست شدم خدا پرست شدم تا علی پرست شدم میان این دو پرستش هنوز حیرانم گهی به سجده ام این می‌کشد گهی آنم بشر که قدرت فهمیدنش همین قدر است چگونه فرض کند که مرتضی علی بشر است نه ممکن است نه واجب، علی کسی دگر استمسلّم است خدا نیست از بشر که سر است به عجز خم شو زانو بزن در این درگاه بگو که اشهد انّ علی ولی الله به ما نگیر امیرا ! که کفرمان به لب استجنون شاعری است و کنایه از ادب است به هرجهت کمی اغراق نیز مستحب استچقدر نام علی در دهان ما رطب است سه هو کشیدم و رفتم به عالم بالاهو العلی و هو العالی و هو الاعلا من آتشم که نگیرد دلم قرار از تو مسلّم است که لا یُمکِنُ الفِرار از تو به جز نگاه نداریم انتظار از تومرا بکش که بمانم به یاد گار از تو شهید گوشه چشمت تلف نخواهد شد بهشت هم ببرندم نجف نخواهد شد نه حِمیَری، نه کُمیتم نه دعبلم، اینم فقط پر است زعشق علی مضامینم به غیر ساقی کوثر نپرس از دینم خلاصه کورم و غیر از علی نمی‌بینم که سرّ عاشقی ام پیش مرتضی علنی است بگو که کور تو مشتاق " مَن یَمت یَرنی "است خدا بدون علی مسجدالحرام نداشت بقای کعبه بدون علی دوام نداشت علی نبود که بتخانه احترام نداشت طواف سنگ و گل این قدر ازدحام نداشت به پاس مقدم حیدر حرم مطهر گشت علی که شد متولد در آن، ورق برگشت