شهادت امام حسن مجتبی (ع) 1401 - حنیف طاهری

روضه - نَه اینکه حرف تو باشد نَه اینکه حرف من است حسین گفتن ما از عنایت حسن است یکی مدینه یکی کربلا به ظاهر لیک حکایت دو برادر دو روح و یک بدن است مدینه رفته که با مجتبی شود محشور به کربلا برسد با حسین هم وطن است نه هر که لایق خونین بدن شدن بوده است نه هر غریب سزاوار خون جگر شدن است که گفته صلح به معنای ترس از جنگ است که گفته رزم توان یکی از این دو تن است تفاوتی است میان رباب با جَعدِه که فرق این دو برادر زِ فرق این دو زن است گمان کنم به دلیل همین تفاوت نیز میان این دو برادر غریب تر حسن است اگر غلط نکنم من به احترام حسین به روز حشر حسن هم شهید بی کفن است

واحد - حسنی بمان حسنی بمیر نعم الامام نعم الامیر شاه دین بود ولی غریب وطن بود آنکه مظلوم تر از شه بی کفن بود او دلیر دلاور سرافراز سلحشور اسم او حسن است و خُلق و خوش حسن بود پسر ارشد زهرا حسن المجتبی وارث اول مولا حسن المجتبی روح هل اتی ماه بی نظیر نعم الامام نعم الامیر تیغ بران او بدون مثل بود شهره در میدان و امیر جمل بود فاطمی طینت بود مرتضی شوکت بود رکن ارض و سماوات پادشاه ازل بود سرور عرش معلا حسن المجتبی شافع جنت الاعلا حسن المجتبی

تک - کنیه‌ی لیلای من عشق ماه شب انجمن عشق حسن حسن حسن جان اینه صدای سخن عشق عشق یعنی یک کلام حسن علیه السلام عشق یعنی سینه زن با حسین بگه یا حسن ایشالا که با دسته‌ی سینه زنی بریم به آستان قدس حسنی لعن بگیم به قاتلینش علنی لعن الله علی من عاداک یا حسن قبله نمای دلمه عشق امام صاحب علمه عشق حسن حسن حسن جان می ریزه از این کلمه عشق عشق یعنی یک سخن منم غلام حسن عشق یعنی دست جمع تو بقیع بسازیم حرم ایشالا که حاجتمون روا بشه یه روز مدینه مثل کربلا بشه ورد لب تموم زائرا بشه لعن الله علی من عاداک یا حسن

تک - و هُو الامام و هُو الکریم و اَخ الامام و اَخ الکریم یا امام حسن نوکر تو و قاسم توایم همه از قدیم تو شاه با کرمی من غلام می‌مونم بهت مدیونم تا جون دارم من برات می‌خونم یا امام حسن معدن سخا شاه و مُقتدا ای فرزند ارشد شاه لافَتا یا امام حسن معنی عطا ذکر تو شفا جانیم سنه گُربان آقا دردیم دوا یا امام حسن سینه‌ی منه بارِگاه تو عالمی همه در پناه تو نوکر شما بچه های من همگی فدا بچه های تو خدا گواه به این نوکری می‌نازیم همه سربازیم برات آقا جون حرم می‌سازیم یا امام حسن بهترین غزل شاه بی‌بدن من گدای خونه‌ی تو هستم از ازل یا امام حسن سردار جمل ای خیر العمل مُردن در راه عشقت اَحلی مِن العسل یا امام حسن

واحد - عاشقان چشم‌‌به‌راه، نور دوعین می‌آید به عزاداری «نور ثَقَلِیْن» می‌آید میزبان شاه شهید است در این مجلس نور هر کجا بوی حسن هست؛ حسین می‌آید همه جا بودند هر دو‌تا باهم هر دوتا هستند سیّد و سرور نصّ الرحمن سوره‌ی قرآن لؤلؤ و مرجان گفت پیغمبر الحسن، الحسین، سیّدا ‌شباب اهل جنّة ریخت استاد شراب کهنی در گوشم از همان روز ازل مست شدم؛ می‌جوشم بی‌خود از خود شدم، از ذکر «حسن جان» هر دم من خراباتی‌ام از ذکر حسین مدهوشم هر دوتا هستند معدن اکرام زینت و فخر مکتب اسلام هم امام دین چه به صلح و جنگ کرده پیغمبر به همه اعلام الحسن، الحسین، سیّدا ‌شباب اهل جنّة

زمینه - حسن، ای غریب جگر پاره ی من حسن، میری و میبری چاره ی من حسن، زود بپوشون که طشت و نبینه حسن، خواهر من به داغت نشینه وای، بغض غم تو گلومه وای، قاتلت روبرومه غارت زده منم، که یاورات کم تعدادن غارت زده منم، چهل دفه زهرت دادن غارت زده منم، دشمناتم زیادن وای بغض غم تو گلومه وای قاتلت روبه‌رومه حسن، داغ مادر شکسته غرورت حسن، چی کشیده چشای غیورت حسن، هیچ نگفتی تو خونت غریبی حسن، من فدای سکوت صبورت وای وقت تشیع جنازه است وای خون تابوت چه تازه است غارت زده منم، که زود تو رو از دست دادم غارت زده منم، که روی خاکت افتادم غارت زده منم، غربتت داد به بادم وای بغض غم تو گلومه وای قاتلت روبه‌رومه حسن تا ندم جسمتو من طوافش حسن دشمنات اومدن به مصافش حسن اومده توی تشیع جنازه ات حسن اونکه زد مادر رو با غلافش وای یادته بی هوا زد وای پیش چشم بابا زد غارت زده منم که زود زمینگیرت کردن غارت زده منم مغیره‌ها پیرت کردن غارت زده منم با غصّه درگیرت کردن وای بغض غم تو گلومه وای قاتلت روبه‌رومه

شور - من حیدریه اصل و نسبم یا علی مدد وِرده به لبم در مقابل دشمن علی حریف می‌طلبم پر شده همه‌جا نعره‌های من حیدر خون دشمن حیدر به پای من حیدر عشق به علیِ خون بهای من حیدر بعد هر نجفه کربلای من حیدر می‌تپه این قلب من با عشق حیدر به مراتب لَبیک یا علی ابن ابیطالب مَستانه شدم با نام علی دینِ منه از اسلام علی از روز ازل گفتم به همه که بابامه علی صبح و شام و سحر با وضو بگو حیدر با تمام وجود از گلو بگو حیدر بین صحن نجف هی بگو بگو حیدر با حرم که شدی روبه‌رو بگو حیدر به دلم از روز اول عشق حیدر شده غالب لبیک یا علی ابن ابیطالب من سینه زنِ نسل وَهبم که حیدرین کل عقبه‌ام ای مُعاند بی اصل و نسب بترس از غضبم قبل از هر سخن اول سلام ما حیدر خط قرمز شیعه امام ما حیدر روی منبر هم حُسن خطاب ما حیدر علت هم? احترام حیدر اسم حیدر در اذان و در نمازم شده واجب لبیک یا علی ابن ابیطالب

شور - بین دلهامون تو حرم داری تو رویامون تو حرم داری قبل از هر چیزی بخدا که تو آرزوهامون تو حرم داری تکرار می کنم تو حرم داری و من اصرار می کنم توی کفشداری صحنت کار می کنم دل و فرش پای این زوار می کنم خاک پای زائرهات سرمه‌ی چشم های منه گوشه‌ی صحن حسن جنت‌الاعلاء منه حسن آقای منه تا ابد هستم من که مدیونت دل من شده عمری مهمونت با رفیقای هیئتیم آقا می‌رسم آخر زیر ایوونت زانو می‌زنم به دو دست‌های کریمت رو می‌زنم گوشه‌ی صحن تو رو جارو می‌زنم تو مدینه نعره یاهو می‌زنم سفره‌دار عالمی بس که تو صاحب کرمی که شبیه مادرت فاطمه تو بی‌حرمی خاک پای زائرهات سرمه چشم‌های منه گوشه‌ی صحن حسن جنت‌الاعلاء منه حسن آقای منه

شور - دلبر و دلدار حسن پسر فاطمه و حیدر کرار حسن دلبر و دلدار حسن اُسوه شجاعت شخص علمدار حسن ای جانم حسن جانم جانم جانم حسن پسرت شیر و دشمن روبه‌روش مغلوبه حتی حاتم تو کَرم به مُجتبی منصوبه از شجاعتش همین بس که یک تنه تو میدون شتر سوار و به زمین می‌کوبه حسن حسن میگم تا روز محشر به شادی دل زهرا و حیدر ای جانم حسن جانم جانم جانم حسن سید و مولا است حسن پسر اَرشد صدیقه کُبرا است حسن سید و مولا است حسن پرچم کرامتش همیشه بالاست حسن ای جانم حسن جانم جانم جانم حسن به نجف گنبد و ایوان طلا بخشیده حرم و صَحنش رو به امام رضا بخشیده چی بگم من از عطا و کرمش وقتی که همه‌ی زائر‌هایش رو به کربلا بخشیده حسن حسن می‌گم تا روز محشر به شادی دل زهرا و حیدر ای جانم حسن جانم جانم جانم حسن سرور و سردار حسن یوسف عَشیره احمد مُختار حسن سرور و سردار حسن اسم زیبات رو می‌گم حتی سردار حسن ای جانم حسن جانم جانم جانم حسن آخرش یه روز با نابودی صُفیانی ها پا میزارن تو بقیع لشکر ایرانی ها آخرش این عربستان حسنستان میشه با سپاهیان قاسم سلیمانی‌ها حسن حسن میگم تا روز محشر به شادی دل زهرای اطهر