شب اول محرم 99 - محمدحسین پویانفر

روضه - هزار و سیصد و هشتاد و چند سال تمام برای ماتم تو گریه کرده ایم مدام هزار و سیصد و هشتاد سال سینه زنی هزار و سیصد و هشتاد سال نا آرام هزار و سیصد و هشتاد سال میگذرد کسی ندیده به حزن و عزای تو اتمام هزار سال ندیده و هرگز کسی نمی بیند غمی فرا تر از این ماتم تو در اسلام هنوز هم که هنوز است ما عزاداریم و هست پرچم سرخ تو بر سر هر بام که گفته است حسینیه ها شود تعطیل که گفته روضه و غم را دگر کنید تمام تمام دل خوشی ما همین محرم توست بدون بزم عزا خوب نیست این ایام به شرط اینکه بهانه به مغرضان ندهیم به وقت روضه و گریه و یا دم اطعام به لطف مادر سادات گریه خواهیم کرد دوباره یاد غریبی اهل بیت امام به یاد غربت جسمی که بود روی زمین رسیده خواهر مظلومه اش در آن هنگام و داد زد که مگر یک نفر مسلمان نیست میان این همه بی غیرت نمک به حرام جواب دختر خیر النساء که هلهله نیست حیا کنید نگویید این همه دشنام mohjat_net

تک - سینه زنان مع امام منصور حی علی کرب و بلا انشاءالله گریه کنان مع امام منصور سینه زنان مع امام منصور حی علی کرب و بلا انشاءالله زمین نمیمونه این علم و پرچم حسین حسین میگن یه روز همه عالم بهترین اربابی لطف تو بی منت نقش باب القبله است ادخلوا فی الجنه گریه کنان مع امام منصور سینه زنان مع امام منصور حی علی کرب و بلا انشاءالله حسین حسین با اشک بر تو دیده را می شویم دست به سینه روز و شب می گویم صلی الله علیک یا ابی عبدالله مردن با نام تو شیرین باشد اگر کلام آخرت این باشد صلی الله علیک یا ابی عبدالله السلام علی سیدتی یا فاطمه دل من رو بردی به عینی و به عین الله فقط خوشم با تو یا ابی عبدالله میام توی روضه ات من بی سراسیمه عشق ابالفضلت کرده منو بیمه گریه کنان مع امام منصور گریه کنان مع امام منصور سینه زنان مع امام منصور حی علی کرب و بلا انشاءالله چله ی اشک برای تو میگیرم حرم نباشم اربعین میمیرم اطلبنا بکربلا ابی عبدالله زمین نمیمونه این علم و پرچم حسین حسین میگن یه روز همه عالم بهترین اربابی لطف تو بی منت نقش باب القبله است ادخلوا فی الجنه جانم ارباب جانم ارباب گریه کنان مع امام منصور سینه زنان مع امام منصور حی علی کرب و بلا انشاءالله فاتحه ی شام بلا را خواندم با اشک دیده کاخشان لرزاندم بر سر عهد بسته ام با تو ماندم من قهرمان کوفه هستم بابا لشکر کوفه را شکستم بابا بر سر عهد بسته ام با تو ماندم گوشه ی ویرانه شدی تو مهمانم سر تو میگیرم به روی دامانم پیش پایت خواندم آیه ی باران را آب و جارو کردم گوشه ی ویران را جانم بابا جانم بابا