شب بیست و یکم رمضان، شهادت امام علی (ع) و شب قدر 1403 - محمدرضا طاهری

چنان زلفی که در باد صبا گردد رها یک شب/گره وا می‌شود از پیچ و تاب کار ما امشب/ به دریای ندامت غرق شد اعمال ما شاید/به ساحل آورند ایمان ما را موج‌ها امشب/ امام عصر هر شب در مناجات است و می‌دانم /بگیرد دست ما را لطفِ آن دستِ دعا امشب/ خدا هم خِجلت ما روسیاهان را نمی‌خواهد/شب قدر است در بین تمام روزها، امشب/ خدای مهربانم زود می‌بخشد گناهم را/فقط باید بکوبم حلقه‌ی این خانه را امشب/ شب احیاست مهدی جان! دلم را زنده کن باعشق/بیا ای خسرو خوبان به دیدار گدا امشب/ قدم بر چشم من بگذار تا قرآن به سر گیرم/چه خواهد شد ببینم آن جمال دل‌ربا امشب؟ / گنه‌کارم ولی نور امیدی هست در قلبم/که می‌آید به فریادم علیِ مرتضی امشب/حرم پُر می‌شود از عطر سیبِ حضرت زهرا/که می‌آیند در کرببلا، آل عبا امشب//کند ذکر مصیبت، مادری داغِ پسر دیده/به آه و ناله می‌گریند جمع انبیا امشب?

ای خدا چیزی‌ ندارم / با علی اومدم امشب/‌پشیمونم پشیمونم / بعلی الهی یارب/ لا تؤدّبنی میخونم تا سحر/تو منو نزن بجاش نجف ببر/یه زیارت منو آدم میکنه/میدونم گناهامو کم میکنه/ بعلی الهی العفو/ ای خدا تورو شناختم / با دعا کمیلِ آقام/بنویس تُو تقدیر من / هرچی باشه مِیل آقام/ اگه میخوای بسوزونی بسوزون/اگه میخوای بپوشونی بپوشون/ولی داغ مرتضی تو قلبمه/برا مولا گریه کردم این همه/ بعلی الهی العفو/حال مولامون وخیمه / حالا که فرق شو بسته/هر دقیقه شو میُفته / یاد پهلوی شکسته/ غزل رفتن و داره می‌خونه/مثل زهرا زخمی و پریشونه/با آتیش میونِ خونه‌ش اومدن/دستاشو بستن و زهرا شو زدن/ ای آقام علیِ مظلوم

به احترام مناجاتِ نیمه‌شب‌هایش/خدا گذشت ز ما شیعیانِ رسوایش/ کسی که باعلی امروزِ خویش را گذراند/خوشا به روز قیامت، خوشا به فردایش!/ خدا گواه به نامرد و مرد، رو نزند/هرآن‌کسی که فقط حیدرست آقایش/ برای نوکر خود کفشِ نو خرید ولی/همیشه کفش پُر از وصله داشت بر پایش/ علی که قامت یَل‌های شام را خم کرد/شکست گریه‌ی اطفال، قد طوبایش/ نشاند قاتل خودرا به سفره‌ی کرمش/چه رحمتی‌ست دراین سفره‌ی مُصفایش/سرش شکسته ولی عاشقانه می‌خندد /نمانده فاصله‌ای تا وصال زهرایش/گشود چشم و نظر کرد نور عینش را/و دید ضجه زنان در برش حسینش را/ گمانم اینکه به او گفت نور چشمانم/به جان فاطمه گریه نکن حسین جانم/ حسین گریه نکن ، وقت آه و سوز تو نیست/حسین ، هیچ روزی شبیه روز تو نیست/ به استغاثه جوابت نمی دهند حسین/بگویی العطش آبت نمی دهند حسین/ همه به آل علی قهر می کنند حسین/و ظالمانه تو را نحر می کنند حسین/ خدا کند غریبانه ناله ها نزنی/به زیر خنجر نامرد دست و پا نزنی/ به قتل صبر حسینم پر تو را ببرند/به پیش دیده‌ی زینب سر تو را ببرند/ میان دشت رها میشوی عزیز دلم/مرمل بدما میشوی عزیز دلم/ تمام پیکر تو می شود خضیب حسین/و مادر تو صدا می زند غریب حسین?