شهادت امام حسین (ع) مجید بنی فاطمه 1400

گرچه به جان حنجرش افتاد خنجری/قتلش ولی ز قتل علی اکبر آب خورد/تکیه به نیزه‌ای زد و هل من معین که گفت/یک سنگ بی هوا به سرش در جواب خورد/بیرون کشید از کمر خورد سه شعبه‌ را/از بس به روی سینه‌ی او با شتاب خورد/اسلام را شیوخ مسلمان نما زدن/از پیرها عصا سر کسب ثواب خورد

کشتی به گل نشسته اومده/با حال خسته اومده/توبه شکسته ولی با دل شکسته اومده/ای جانم/تویی راحت و روح و روانم/تویی کشتی امن و امانم/توی علت هر ضربانم/من لی غیرک حسین/وای حسین/ با اینکه خودم می‌دونم که بدم/راهم دادی که اومدم/آقا در خونه تو گدایی رو خوب بلدم/ای شاهم/روی دوشمه بار گناهم/خجالت می کشم روسیاهم/پناهم بده که بی پناهم/من لی غیرک حسین/وای حسین/من بی تو کویر خشک هوسم/پرنده ای در قفسم/مردن برات عشق منه بزار به عشقم برسم/ای یارم/تویی تو همه‌ی کس و کارم/چی می‌شه بشه آخر کارم/پای شیش گوشه تو مزارم/من لی غیرک حسین/وای حسین

چرا بارون نمیاد تا آسمون سبک بشه/چرا بارون نمیاد تا قافله جون بگیره/صورت ابرا شبیه صورتم کبود شده/دل من خیلی گرفته، کاشکی بارون بگیره/چرا بارون نمیاد تا گریه‌‌هام دیده نشه/دوست دارم یک دل سیر گریه کنم، نمی‌تونم/روی نیزه هنوزم ترک ‌ترک داره لبش/چرا بارون نمیاد روی لب عمو جونم/سر مردامون روی نیزه است/ای داد، ای داد، ای داد، ای داد/شنیدم یکی گفت سر عباس از نی افتاد/ای داد، ای داد، ای داد، ای داد/خوبه بارون نمیاد تا خاک صحرا گل بشه/شترای بی جهاز حوصله رو سر میارن/اگه بارون بگیره قافله دیرتر می‌رسه/اینا هم تلافیشو سر ماها درمیارن/خوبه بارون نمیاد وگرنه روضه‌ی عطش/روضه‌ی کودک لب‌‌تشنه‌ی آب تازه میشه/اگه بارون بباره گریه‌هامون بند نمیاد/اگه بارون بباره داغ رباب تازه میشه/سر شیرخواره روی نیزه است/ای داد، ای داد، ای داد، ای داد/شنیدم یکی گفت سر اصغر از نی افتاد/ای داد، ای داد، ای داد، ای داد/چرا بارون می‌باره از آسمون شهر شام/چی شده که اینجوری دارن به ما سنگ می‌زنن/اینا که مردای ما رو کربلا سر بریدن/دوباره چی شده طبل و دهل جنگ می‌زنن/چرا بارون می‌باره از چشای اهل حرم/چرا از دسته‌‌ی نیزه‌ها داره خون می‌باره/من که چادر سرمه مگه اباالفضل چی دیده/چرا از چشمای سقا داره بارون می‌باره/سر مردامون روی نیزه است/ای داد، ای داد، ای داد، ای داد/شنیدم یکی گفت سر بابات از نی افتاد/ای داد، ای داد، ای داد، ای داد/داره بارون می‌باره، از چشامون خون می‌باره/مگه تو کاسه‌‌ی صبر ماها غم ریخته شده/نکنه این سر بابامه که تو تشت طلاست/چرا اینقدر سر و صورتش بهم ریخته شده/چوب تر به لبش بوسه می‌داد/ای داد، ای داد، ای داد، ای داد/رو سرش شیشه‌‌ی باده افتاد/ای داد، ای داد، ای داد، ای داد

اسلام علیک یا اباعبدلله/و علیک ارواح لتی حلت بفنائک/علیک منی جمیع سلام الله/ابدا ما بقیت و بقی الیل و النهار/ولا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم/السلام و علی الحسین/و علی علی ابن الحسین/و علی اولاد الحسین/و علی اصحاب الحسین

هرچه را خواهی بگیر از ما ولی غم را مگیر/غم دوای دردهای ماست مرهم را مگیر/بر خوان غم چو عالمیان را صلا زدند/اول صلا به سلسله‌ی انبیا زدند/نوبت به اولیا چو رسید آسمان تپید/زان ضربتی که بر سر شیر خدا زدند/آن در که جبرئیل امین بود خادمش/اهل ستم به پهلوی خیر النسا زدند/بس آتشی ز اخگر الماس ریزه‌ها/افروختند و در جگر مجتبی زدند/وانگه سرادقی که ملک محرمش نبود/کندند از مدینه و در کربلا زدند/پس ضربتی کز آن جگر مصطفی درید/بر حلق تشنه‌ی خلف مرتضی زدند/اهل حرم، دریده گریبان، گشوده مو/فریاد بر در حرم کبریا زدند