شهادت امام محمد تقی (ع) 1402 - سید مهدی حسینی

نا امیدم دوباره مایوسم/باز با دست خالی آمدم/باز هم چون همیشه محتاجم/به امام جواد رو زده ام/او مراد است و من مرید جواد/او جواد است و من گرفتارم/نذر کردم گدای او باشم/شکر حق که گدای دربارم/هر زمان غرق در نیازم شدم/دست لطفش به من عطا داده/او همیشه به وقتش آمده است/درد های مرا دوا داده/دست حاجات من گره خورده/به نگاه پر از کرامت او/کاش که قسمت منم بشود/در مضیفه اش غذای حضرت او/حرمش حس دلنشین دارد/همه جای حرم خراسانی است/هر طرف را که خوب می‌بینی/مملو از زائران ایرانی است/انس داریم از تولدمان/به امام رئوف و فرزندش/به جوادش که قسم دادیم/خوب حس کرده ایم لبخندش/این پسر زندگی سلطان است/جلوه ی دیگر امام رضاست/خلق و خویش شبیه فاطمه است/این پسر کوثر امام رضاست/مشت خود را به خاک می‌کوبید/ناله می‌زد لا خرج لهما/پدرش سینه می‌زد و می‌سوخت/تا که می‌گفت احرا نهما/از پدر غرق اشک می‌پرسید/واقعا مادرم در آتش سوخت/مادرم سوخت محسنش هم سوخت/پر تاج سرم در آتش سوخت/مادری بود از بس از این آقا/روضه اش روضه ی حسن شده بود/قاتلش یار هم زبانش شد/آه با مادر هم سخن شده بود/آه آتش به جانم افتاده/‌آه مادر برس به فریادم/مثل فرزند های دیگر تو/دم آخر به خاک افتادم/لبم از تشنگی کبود شده/عطش از رنگ و روی من پیداست/پهلویم تیر می‌کشد مادر/این همه از غربت غم زهراست

مظهر جود حق ثمر امام رضایی جوادالائمه/خیر کثیری و کوثر امام رضایی جوادالائمه/باب المرادی و پسر امام رضایی جواد الائمه/خلقا و خلقا تو دلبر امام رضایی جوادالائمه/گریه کرده دنیا برات/ماهی دریاها برات/بمیرم بمیرم بمیرم ای آقا برات/حجره شد کربلا برات/گریه کرده زهرا برات/ای کشته ی زهر جفا/ای مظلوم آل عبا/مولانا ابن الرضا/از حجره می رفتی با لب تشنه تا کربلا/پشت در حجره گریه کردی برا کربلا/وسط هلهله ها می زدی صدا کربلا/گریه کردم تنها به یاد کربلا برات/بمیرم بمیرم بمیرم یا جدا برات/گفت حرم واویلا برات/ناله می زد زهرا برات/بمیرم بمیرم بمیرم یا جدا برات/ای کشته ی زهر جفا/ای مظلوم آل عبا/مولانا ابن الرضا

در جوانی بی‌حسین احساس پیری می‌کنم/بگذر از پیری که احساس حقیری می‌کنم/من فقیراهل بیتم، لیک کشکولم پر است/فخر بر تاجِ شهان با این فقیری می‌کنم/گر امیرالعاشقِین این عشق را امضاء کند/می‌روم عرش و ملائک را امیری می‌کنم/مدعی، مدعی، مدعی، مدعی/گفت عاشق، گفت زاهد، گفت عارف از چه رو/گفت عالم، گفت عاشق، گفت عاشق از چه رو/از چه رو بر سینه محکم می‌زنی/گفتم از آیینه‌ی دل گردگیری می‌کنم/بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی کربلا/بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا/تشنه‌ی آب فرات، ای عجل مهلت بده/تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

جواد تویی، لطف و محبت زیاد تویی/اون ‌که جواب رد نداد، تویی، جواد تویی/گدا، منم، از خوبان عالم جدا، منم/سائل مشهد رضا، منم، گدا منم/زمزمه‌ی حسینتو دوست دارم/غروب کاظمینتو دوست دارم/کسی که یه عمره تو این عالم/مونده به زیر دین تو دوست دارم/جواد تویی، لطف و محبت زیاد، تویی/اون‌که جواب رد نداد، تویی، جواد تویی/غریب، شدی، تو خونه بی یار و حبیب، شدی/روضه خون شیب الخضیب شدی، غریب شدی/کسی نبود، دورت کردن چند تا زن حسود/گل ریختن رو سرت، ولی چه سود، کسی نبود/مثل حسن چشای خیست تاره/داغ دلت خون نوک مسماره/روضه‌ی مادرو شنیدی اما/حسن تو کوچه گشت پی گوشواره/ای آقا ای آقا ای آقا/بمون، بگم، واسه تو از داغِ جوون، بگم/از پیکر غرق به خون بگم، بمون بگم/علی چی شد، رفتی تا برگردی، ولی چی شد/دیدم که بین مقتلی چی شد، علی چی شد/هلهله کردن همه غوغا کردن/علی رو آخر اربا اربا کردن/پای عقیله‌ی بنی هاشم رو/سر علی به معرکه وا کردن/وای من وای من ای حسین

منو بزنن با چوب و عصا/راضی ام بازم به رضای خدا/اگر که زنم تو خاک رها/راضی ام بازم به رضای خدا/می شنوم از گودال ناله های مادرو/لااقل تا زنده ام سمت خیمه ها نرو/مگه اشک بچه هام نگاه داره نرو برگرد/اون فقط سه سالشه گناه داره نزن نامرد/دعوا شد سر کشتن امام/حسین وای