َشب پنجم فاطمیه اول، مهدی رسولی

فراق تو بر دل شرر می گذارد/شب غصه را بی سحر می گذارد/من آن طفل نامهربانم که سر را/به دامان لطف پدر می گذارد/به سودای روی تو ای ماه زهرا/دلم در شب خود قمر می گذارد/اگر تو بیایی ولی من نباشم/چه داغی به روی جگر می گذارد/عزادار زهرا دل غصه دارت/شبی تلخ را پشت سر می گذارد/صدای نفس های مردی میاید/که دارد به دیوار سر می گذارد/ شاعر : محمد بیابانی

دیگر بعید است این نفس بالا بیاید/باید برایِ یاری‌اش اسما بیاید/شب بود و باران بود و آب از چاه برداشت/تا که برای شستن دریا بیاید/این مَردِ خیبر مردِ خندق بود اما/باید برایِ غسلِ او زهرا بیاید/دستش به پهلو خورد زخمِ میخ را گفت :/دیدی نشد تا محسنم دنیا بیاید/چشمش سیاهی رفت از بازوی خُردش/باید بماند تا که حالش جا بیاد/پشتِ سرِ هم شستنش را قطع می‌کرد/اما نشد تا بند این خونها بیاید/از بَس حسن در آستین دندان فشرده/باید به دادِ حالِ او بابا بیاید/وقتی حسین اُفتاد بر این سینه باید/دستِ شکسته از کفن بالا بیاید/می‌گیرد از دوشِ ابوذر دوشِ سلمان/دنبال این تابوت آقا تا بیاد/تازه زمانِ شستنِ دیوار و در بود/ای کاش می‌شد زودتر فردا بیاید/ای‌کاش می‌شد دِق کند زینب کنارش/طاقت ندارد تا که عاشورا بیاید/طاقت ندارد تا ببیند بینِ گودال/بر روی آن سینه کسی با پا بیاید/شاعر: حسن لطفی

شب گریه های حضرت مادر تمام شد/کوتاه مثل سوره کوثر تمام شد/امشب اذان گریه بگویند بگو بلال/سلمان به گریه گفت ابوذر تمام شد/

چه غربت تلخی چه داغ سنگینی/برای من سخته اشک چشمامو میبینی/تو باشی واسه غم تو خونه جایی نیست/اگه نباشی تو خونه دیگه صفایی نیست/علی رو بی یار نکن/تکیه به دیوار نکن/تنور رو بسپار به من/تو این همه کار نکن/آخه اینجور حالت دیگه خوب نمیشه/شکستگی بالت دیگه خوب نمیشه/آخه اینجور بازوت دیگه خوب نمیشه/شکستگی پهلوت دیگه خوب نمیشه/ای وای زهرا، زهرا، زهرا /تو زندگیمونو میساختی با لبخند/بازم بگو واسم از ماجرای گردنبند/چه ساده و محکم چه روزگاری بود/فقط یه گوشواره موندش که یادگاری بود/بگو چیه ماجرا/حالا شکسته چرا/میدونم ای سر به زیر/تو رو زدن بی هوا/حالا جای لبخند یه کم سهم تو بوده/تو داری یه دستبند که رنگش کبوده/میخونم سربسته غرورم شکسته/تو که دلت شکسته غرورم شکسته/ای وای خانومم .../

کشتن زهرا را، همسر مولا راوا اماه، وا اماه، وا اماه خدا مادرم را کجا می برنگمانم برای شفا می برنگوشه ی ابرو مادر مادرسینه و بازو مادر مادر

یا ابا عبدالله، مظلوم بودی و/ از آب فرات محروم بودی و/تشنه بودی و /نه اونو نبر، اونو مادرم براش دوخته بوده/نه اونو نبر، میدونم چقدر برای سوخته بوده/حسین جون من این جور دست و پا نزن/حسین از گلو مادرتو صدا نزن/

شب تاریک کنار تو به سر می آید/نام زهرا به تو بانو چقدر می آید/آبرو یافته هر کس به تو نزدیک شده/خار هم پیش شما گل به نظر می آید/پای یک خط تعالیم تو بانو والله/عمر صد مرجع تقلید به سر می آید/

قال النور، ابنُ النور/بِالاَسنادِ المَوصول/نَحنُ حُجَجُ الله، عَلی خَلقِه/وَ اُمُنا فاطمه، حُجَةُ اللهِ عَلَینا/مادرم زهراست، عصمت الله الکبری/مادرم زهراست، آیت الله العظمی/گفته داور در، شأن زهرای اطهر/مادرم زهراست، علت خلق دنیا/قال النور ابن النور/قال العشق، ابن العشق/نَحنُ حُجَجُ الله، عَلی خَلقِه/وَ اُمُنا فاطمه، حُجَةُ اللهِ عَلَینا/حضرت زهراست، جان شیرین حیدر/حضرت زهراست، زندگی پیغمبر/گفته داور در، شأن زهرای اطهر/حضرت زهراست، محشر روز محشر/سیده زینب.../اُمُنا زهرا.../