شهادت امام رضا (ع) مهدی میرداماد 1400

خدای مهربانی‌هاست سلطانی که من دارم/فدای مهر بسیارش دل و جانی که من دارم/کنارش ذر? ناچیز چون خورشید می‌تابد/ندارد هیچ موری این سلیمانی که من دارم/نمک پرورد? دریای جودش بوده‌ام عمری/پر است از شور احسانش نمک‌دانی که من دارم/نسیم رحمتش، بار گناه از دوش بردارد/به آهی کاه گردد کوه عصیانی که من دارم/به لطف گندمی که داده‌ام دست کبوترها/دگر خالی نماند سفر? نانی که من دارم/به وقت مرگ می آید به بالینم، یقین دارم/شروع وعده‌های اوست پایانی که من دارم

خدا را شکر که هر کی ، بپرسه، ازم کجاییم/جواب من همیشه ، همینه ، امام رضائیم/جایی بیشتر نداره ، از حرمش آرامش/خود آقا می دونه ، این که چقدر می خوامش/دیگه من چی می خوام ، اگه همین باشه بسه/تو‌ قبر و قیامت ، آقا به دادم می رسه/دیگه باید در آری از امشب، پیرهن سیاهتو/می مونه چشم ما ای محرم، یه سال به راه تو/پای عشق تو حسین ،جان به خدا می مونم/اجازه دادی برات ، گریه کنم ممنونم/ممنونم آقا جان، همیشه از مادر تو/چون زهرا نوشته ، اسم منو نوکر تو/دیگه من چی می خوام ، اگه همین باشه بسه/تو‌ قبر و قیامت ، آقا به دادم می رسه/همه امیدم اینه که هستم ، براتو سینه زن/براتو کاشکی امسال ، می مردم ارباب بی کفن/می کشه عاشقتو ،داغ لب عتشانت/الهی من بمیرم ، واسه تن عریانت/می دونی که عمری ، داغ دل ما همینه/رأست روی نیزه ، بدنتم رو زمینه

خادما گریه کنون صحنتو جارو میزنن/همه نقاره ی یا ضامن آهو میزنن/یکی بین ازدحام میگه کربلا میخوام/یکی میبنده دخیل بچم مریضه به خدا؛ برام عزیزه به خدا/آقاجون آقاجون/چی میشه آقا منو کفتر گنبد کنی؟ راهی مشهد کنی/کاش منم مثال آهو توی صحرا بودم؛ صید تو مولا بودم/علی موسی الرضا؛ یا علی موسی الرضا/هرکی روش دست بذاری آتیش حروم اون میشه/پیرزن میگه چرا خمیر من نون نمیشه؟/گفتی زائرم بشی یا مسافرم بشی/سه جا میام سراغ تو میشم تو قبر چراغ تو/شب راز و نیازه آقام آهو نوازه/نگو غرق گناهم حرم رو همه بازه/عده ای با کرمت مجنون و با صفا شدن/خیلی ها از حرمت راهی کربلا شدن/دل که مبتلا میشه جنسش از طلا میشه/میگه برم امام رضا تا بگیرم یه کربلا/آقاجون آقا جون شب شیون و شینه شب شور حسینه/دلم پنجره فولاد یا بین الحرمینه