شهادت امام حسن مجتبی (ع) مهدی میرداماد 1401

هرگز یتیم‌های مدینه ندیده‌اند/از ذکر مهربان حسن چاره‌سازتر/صلحِ تو شد دلیل سرافرازی حسین/ای از تمام اهل جهان سرفرازتر/اما شریک زندگی‌ات دشمن تو بود/مولا کدام داغ از این جان‌گدازتر

تو کیستی ثمر کوثری، امام حسن/کریم عترت آل پیمبری، امام حسن/تمام ملک خداوند زیر سای? توست/تو آفتاب خدا منظری، امام حسن/شجاعت تو به جنگ جمل نشان می‌داد/که هم محمد و هم حیدری، امام حسن/پس از علی که در شهر علم احمد بود/به شهر علم پیمبر دری، امام حسن/بگو تمامی خوبان کنند مدحت را/تو از تمامی خوبان سری، امام حسن/تو در کرامت بین ائمه مشهوری/تو مظهر کرم داوری، امام حسن

کریم، کاری به جز جود و کرم نداره/آقام، تو مدینه است ولی حرم نداره/غریب اونیه که همدم اشک و آهه/دیده توی کوچه مادرش بی‌پناهه/دلم تو روضه‌ها می‌شکنه مثل شیشه/ولی روزی مثه روز حسین نمیشه/شهید اونیه که سر به بدن نداره/آقام رو زمینه، ولی کفن نداره

می دونم نوکری بلد نیستم/می دونی این قدا که بد نیستم/هر چی باشه سینه زنم/هر چی باشه گریه کنم/هر جایی که روضه به پاست/یه پای ثابتش منم/سفره دار کرمی سایه سرمی/مهربون تر از مادرمی/کربلا کربلا عکس حرم سنگ صبوره/کربلا کربلا سلامم از راه دوره/صلی الله علیک یا اباعبدالله/بابی انت و امی یا ثار الله

تو زائرات اونی‌که دل‌خون‌تره، منم، منم/تو نوکرات اونی‌که گریون‌تره، منم، منم/غم تو قد آسمونو، تا کرده/یه غربتی تو قلب خستم، جا کرده/خدا چهار تا گنبد و عرش، برپا کرده/وای بقیع، نداره پنجره فولاد/وای بقیع، نداره صحن گوهرشاد/وای بقیع، ای داد و بیداد/یه دنیا بی‌کسی و غربت، غم منه/مدینه روضه‌خون قد خم منه/به کی بگم درد این دل شکسته رو/وای مادرم، وای مادرم، فقط دم منه/فقط خدا می‌دونه که من چی دیدیم/تو کوچه غربت بابامو فهمیدم/کوچه ‌رو دیدم هر شبی که خوابیدم/وای بقیع، نداره پنجره فولاد/وای بقیع، نداره صحن گوهرشاد/وای بقیع، ای داد و بیداد