شب چهارم محرم حسن خلج 1402

ای که یعقوب دیگری شده ای/صاحب دیده تری شده ای/شاهد لحظه جدایی یک خواهری و برادری شده ای/شاهد مشک خشک و چشمان غرق شرم دلاوری شده ای/شاهد خارهای شعله ور و پای عریان دختری شده ای/تو خودت بی عبا و عمامه نگران بهر معجری شده ای

چگونه شکر بگویم؟ که زنده ماندم و دیدم/رسیده نوبت گریه دمیده ماه محرم/ چگونه شکر بگویم؟ که زیر سایه مهدی/کنار حضرت زهرا نشانده‌اند مرا هم/به شوق بارش رحمت، غریق زمزمه هستم/دخیل بزم عزای عزیز فاطمه هستم/عزای هستی عالم عزای عشق مجسم/عزای کشته تشنه عزای صاحب زمزم/عزای یک سر بر نی عزای یک تن درهم/بخوان که جان بسپارم ز داغ وارث آدم

دوختم بر آسمان پر ستاره، چشم خویش/بر بدن، زخم فراوان توام آمد به یاد/ تا شنیدم کشتی بشکسته‌ای بر گل نشست/پیکرِ بر خاک، عریان توام آمد به یاد/از فراز شاخه‌ای آمد صدای بلبلی/بر سر نی، صوت قرآن توام آمد به یاد/شعل? شمعی در آغوش نسیم، آشفته بود/روی نی، موی پریشان توام آمد به یاد