شب سوم محرم 1401 سید مهدی حسینی

تو دانی از غم عشقت چه دیدم و چه کشیدم/هزار شکر که باز آمدی و روی تو دیدم/از آن زمان که قدت دور شد ز منظر چشم/نه پیش سرو نشستم نه پیش لاله خمیدم/سر شکسته که دارم من از نتیجه‌ی عشقم/به عالمی نفروشم چرا که از تو خریدم/چرا مقیم نباشم به این خرابه‌ی قدسی/که هرچه می‌طلبیدم، ز فیض عشق رسیدم/ای بابا/هزار بار تو را می زدم صدا به سرِ نی‌/ولی دریغ که یک بار پاسخی نشنیدم

خودم را می‌کشم سویت/دوپای ناتوان را نه/غمم از یاد بردم/طعنه‌های کودکان را نه/سرتو رفت و قولت نه/یقینم بود می‌آیی/به عمّه صبر دادی/دختر شیرین زبان را نه/تمام دختران خوابند/زیر چادر عمّه/یتیمت را ببر سربارم، امّا/عمّه جان را نه/خداصبرت دهد دیدی/که می‌خندند بر وضعم/که بر هر زخم طاقت داشتم/زخم زبان را نه/شنیدم غارتت کردند و عریانت/به خود گفتم/که دزدان را نمی‌بخشند/خصوصا ساربان را، نه/حلالت می‌کنم/ای تازیانه، سنگ، خاکستر/حلالت می‌کنم ای خار/امّا خیزران را، نه/باباهمین که چوب می‌خوردی/لبانم چاک می‌خوردند/به او گفتم بزن من را/ولیکن آن دهان را نه

من الذی ایتمنی یه گفتمانه/ناله‌ی من تو نصف شب مثل اذانه/من دو سه جمله حرف زدم با سر بابام/اون ولی تازه اول یک جریانه/اشک بر حسین شهر مرده رو/ بیدار می‌کنه/اشک بر حسین دل رو از ستم/ بیزار می‌کنه/اشک بر حسین/ مست غفلتو هشیار می‌کنه/خون در شریانم حسین/عشق در جریانم حسین/ای جان عالم به فدات/جانم جانم جانم حسین/مَنِ الَّذی اَیتَمَنی کلام نوره/نشنوه هر کی این کلامو کر و کوره/وقتی می‌گم مَن بَقِی بَعدک نَرجو/یعنی خرابه اول راه ظهوره/اشک بر حسین این امامتو/اثبات می‌کنه/اشک بر حسین قلب عاشقو/ میقات می‌کنه/اشک بر حسین هرچی ذلتو/ هیهات می‌کنه/ای عمر گذرانم حسین/ای عشق دو جهانم حسین/ای تکبیر اذانم حسین/جانم جانم جانم حسین

تو دلم آتیشه خدا/آخرش چی می‌شه خدا/بابام رسیده از سفر/اومده از پیش خدا/ای وای/پیش خدا شکسته دندونت/پیش خدا لبت ترک خورده/حالا که تو پیش خدا بودی/همون‌جا دخترت کتک خورده/عمه رو جای من زدن چقد اشتباهی/این شبا از درد نمی‌خوابه بمیرم الهی/باغ گلت باغه چی شد؟/گلا چی شد ساقه چی شد؟/می‌دونی اون شبی که من/افتادم از ناقه چی شد؟/ای وای/من نمی‌گم بهت چی شد اونجا/کبودی گونه‌م خودش می‌گه/همین‌قدر بگم که از اون شب/گوش چپم نمی‌شنوه دیگه/یه شب نشستم زخمامو تا سحر شمردم/خودم نمی‌دونم چرا تا الان نمردم/عمه رو جای من زدن چقد اشتباهی/این شبا از درد نمی‌خوابه بمیرم الهی/پیر شده بابا دخترت/غصه نخور فدا سرت/راستی بابایی خوب شدن/کبودیای مادرت/بابا/سر پر از زخم تو رو نیزه/هرجایی که ماها را بردن بود/بابا چرا موی سرت سوخته/مگه تنور خولی روشن بود/دلم می‌سوزه بابا جون/برا عمّه زینب/چون می‌دونم چی می‌کشه/سر غسلم امشب

بابا ای لعنت به شامیا/بابا صد رحمت به کربلا/بابا وای از نامسلمونا/بابا سوختم بابا سوختم

سلام کربلایی، نگفتی بابایی/که با سر می‌آیی، واسه دیدنم/مثل روی زیبات، مثل زیر چشمات/مثل زخم لبهات، کبود تنم/فکری برام کن بابا/بازم صدام کن بابا/پاشو نگام کن بابا/درست می‌بینی بله/پاهام پر از تاوله/از دست این حرمله/فکری برام کن/تو راه همش عذابمون می‌داد/هی سر اکبرو تکون می‌داد/منو به این و اون نشون می‌داد/ببین که می کنن اشاره/به این لباس پاره پاره/به طعنه می کنن اشاره/به این لباس پاره پاره

یا بفرما به سرایم/یا بفرما به سر، آیم/غرضم وصل تو باشد/چه تو آیی چه من آیم/سلام همسفر، بی نوام همسفر/بیا سر بزار، روی پام همسفر/چشامو ببین، مثل چشمات شده/نمی‌دونم حالا کجام همسفر/گر بیایی دهمت جان/ور نیایی کشدم غم/من که بایست بمیرم/چه بیایی چه نیایی/بمیرم برات، خشک خشکه لبات/هنوز یادمه، بوی عطر عبات/برا من غمات، سهم تو غم نشه/یه تار از موهای سرت کم نشه/بابایی بابایی بابایی حسین

همه‌جا کربلا, همه‌جا نینوا/من ابوالفضلیم, به امید خدا/حسین وای حسین وای حسین وای

یه عالمه گریه به روضه بدهکارم/تا خوب نشه زخمم, دست برنمی‌دارم/بذار حالا حالا نوکر تو باشم/لحظه مرگم تو خاک کربلا باشم/بده که پیش تو موی سرم سفید نشه/بد که نوکرت بمیره و شهید نشه/من اصلا اومدم برات مریض بشم/تا تو قلب مادرت عزیز بشم/سردم نکنی, طردم نکنی/عزیزم حسین/عزیزم عزیزم عزیزم حسین