شب پنجم ماه مبارک رمضان 1402- مهدی رسولی

زخم تیر معصیت روی پر و بال من است/هر پری رروی زمین دیدی بدان مال من است/دست من از دامنت وقتی رها شد گم شدم/این همه سردرگمی آثار احمال من است/قلب من این سیب نورس را بیا و رد مکن/حاصل یک عمر زحمت میوه‌ی کال من است/من فقیرم کل داراییم اشک روضه‌هاست/گریه بر ذریه‌ی صدیقه اموال من است/هر کجا باشم غذایم را حسن جان می‌دهد /نان خور مرد کرم بودن که منوال من است /طالع نوکر فقط با کربلا خوش می‌شود/کاش می‌دیدم باب القبله در فال من است/دائما عطر ضریح شاه را بو می‌کشم/خاطرات صحن او روی پر شال من است/کشته‌ی لب تشنه‌ی من دوستت دارم حسین /این حدیث دلنشین عاشقی مال من است/منزوی هرگز مزن بیهوده لاف عاشقی /این حسین تنها یک عاشق دارد آن هم زینب است/آه از آن ساعت که خواهر روی تل از حال رفت/گفت قتلگاه تو در اصل گودال من است/

رها کن عمه مرا باید امتحان بدهم/رسیده موقع آنکه خودی نشان بدهم/عمو سپاه حسن می رسد به یاری تو/من آمدم که حسن را نشانتان بدهم/عمو شلوغی گودال بیش از اندازه است/خدا کند بتوانم نجاتتان بدهم/شاعر : مهدی مقیمی