شهادت حضرت حمزه و وفات حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)، حسین طاهری

همه عبدیم و تو مولی بابی انت و امی /به تو داریم تولا بابی انت و امی/تا به کی وصف تو را گفتن و روی تو ندیدن /پرده بردار ز سیما بابی انت و امی/بر وجود تو جهان باقی و افسوس که باشد /جای تو دامن صحرا بابی انت و امی/ز غم این که بمیرم و نبیم جمالت /همه نالیم به شب ها بابی انت و امی/شاعر:سید رضا موید/***/هر شب باید مجنونت شم/لیلا کیه لیلا تویی قربونت شم/بی سر و بی سامونت شم/کاشکی یک شب کرب و بلا مهمونت شم/

در مسیر خانه ی لیلا ز جان باید گذشت/تا وصال یار از صد امتحان باید گذشت/بابی انت و اُمّی چون که گفتی بر حسین/دیگر از فرزند و مال و خانمان باید گذشت/در طریق کعبه باید با مغیلان سر کنی/پس دگر از طعنه های این و آن باید گذشت/هر که شد گمنام تر، زهرا خریدارش شود/پس در این خانه، از نام و نشان باید گذشت/دل فقط جای حسین است و حسین است و حسین/از هر آنچه غیر او در دو جهان باید گذشت/ابر اگر باران نبارد، سایه می خواهد چه کار؟/واقعآ از چشم بی اشک روان، باید گذشت/حمد و سوره بر سر قبر محبانش نخوان/از مزار سینه زن، سینه زنان باید گذشت/شاعر: محمدجواد پرچمی/

بالا گرفت روز اُحد تا که کارزار/شد آسمان روشن آن روز تارِ تار/آتشفشان شده اُحد از بس گدازه ریخت/از آسمان و خاک زمین خون تازه ریخت/حمزه در آن میانه که گرم قتال شد/کم کم برای حمله ی دشمن مجال شد/ آنقدر روبهان به شکارش کمین زدند/تا نیزه ای به سینه ی آن نازنین زدند/حمزه که رفت قلب رسول خدا شکست/خورشید چشم های رئوفش به خون نشست/ لبریز زخم بود و جراحت دل نبی/از دست رفته بود همه حاصل نبی/میدان خروش ناله ی واویلتا گرفت/عالَم برای غربت حمزه عزا گرفت/جانم فدای پیکر پاک و مطهرش/جانم فدای زخم فراوان پیکرش/اما هنوز غربت آن روز مانده بود/داغی عظیم بر دل عالم نشانده بود/خواهر کنار جسم برادر رسید و بعد/آهی ز داغ لاله ی پرپر کشید و بعد/پیمانه های صبر دل او که جوش رفت/آنقدر ناله زد که همان جا ز هوش رفت/ آری دلم گرفته ز اندوه دیگری/دارم دوباره ماتم مظلومه خواهری/زینب غروب واقعه را غرق خون که دید/از خیمه تا حوالی گودال می دوید/ ناگاه دید در دل گودال قتلگاه/درخون تپیده پیکر سردار بی سپاه/ پس با زبان پُر گله آن بضعه ی بتول/رو کرد بر مدینه که یا أیها الرسول/این کشته ی فتاده به هامون حسین توست/

حضرت عبدالعظیم، شاه سلام علیک/ سید والا کریم، شاه سلام علیک/ ای مدنی زادگاه، شاه سلام علیک/ای پسر فاطمه، شاه سلام علیک/ نسل علی را علیم، شاه سلام علیک/ ای حسنی خصلت و ای پسر مجتبی/ ای تو به هادی ندیم، ماه سلام علیک/ ری بکند افتخار گشته پذیرای تو/ لطف خدای حکیم، شاه سلام علیک/ ای حَرمت قبله ی حاجت درماندگان/ جمله ز لطفت نعیم، شاه سلام علیک/ کرب و بلا گونه است طوف ضریحت شَها/ ای تو حسینی حریم، شاه سلام علیک/ ای که مرا خوانده راه نشانم بده/گوشه ای از کربلا جا و مکانم بده/

چند وقتیه که گوشه گیرم/تا دوباره کربلا نرم هیچ جا نمیرم/تازه فهمیدم که بی حرم از دنیا سیرم/هیچ جا نمیرم/حرم که نباشه آخه چجور دردا دوا شه/حرم که نباشه میخوام اصلاً دنیا نباشه/آرزوم زیارت یاره، کربلا دلخوشی دنیاست/بی هوای حرم این شب ها، زندگیم رو هواست/یا حسین یا اباعبدالله/از آدما هیچی نمیخوام/کربلا نباشم انگاری تنهای تنهام/فقط از خدا میخوام برم دیدار آقام/هیچی نمیخوام/چی بدتر از اینه غم فراق باشه تُو سینه/چی بدتر از اینه نوکری آقاشو نبینه/بهتر از همه تو میدونی حال من واسه چی داغونه/بیشتر از این نذار این روزها اینجوری بمونه/یا حسین یا اباعبدالله/این روزا حالم روبه راه نیست/من مریضِ دوری ام ولی حیف که دوا نیست/به خدا علاج درد من جز کربلا نیست/جز کربلا نیست/چه جوری میتونم این همه از تو دور بمونم/چه جوری میتونم خودمو آخر میرسونم/وقتی که درِ خونه ات بازه کی میگه راه حرم بسته است/کربلا نمی رسم اما روضه های تو هست/یا حسین یا اباعبدالله/شاعر: حمید رمی

پای غمت گیرم حسین/نوشته ی کتاب تقدیرم حسین/از غیر تو سیرم حسین/آخر یه شب تو روضه میمیرم حسین/هر شب باید مجنونت شم/لیلا کیه؟! لیلا تویی قربونت شم/بی سر و بی سامونت شم/کاشکی یک شب کرب و بلا مهمونت شم/جانم حسین جانم حسین جانم حسین

یه کنج از حرم بهم جا/بده دلم تنگته خدا شاهده/هوای حرم هوای بهشت/ببر کربلا به جای بهشت/نگاه بکن پناه به این پرچم آوردم!/بدی و خوبی آقا درهم آوردم/خودت یه کاری کن برام من کم آوردم/حسین، حرم/چه جوری دلت میاد نرم/

ما را غم نان نیست که ارباب حسین است/کاری به جهان نیست که ارباب حسین است/ما نان خور شاهیم عجب نیست که ما را/حتی غم نان نیست که ارباب حسین است/باید که شود ختم زیارت به شهادت/صحبت ز زمان نیست که ارباب حسین است/اغیار بدانند که ما ملت عشقیم/این راز نهان نیست که ارباب حسین است/نزدیک ظهوریم بمانید و ببینیم/دشمن در امان نیست که ارباب حسین است

درس جنون می گیرم از خون خدا/معلم عشق من شاه سر جداست/ارباب حسین ارباب حسین/ ارباب حسین ارباب حسین/سر خوش مست از عشق ناب ازلی/در به در ثارالله حسین بن علی/بانک دلم سر داده با شیون و شین/به افتخار می گوید فقط شاه حسین

چه مبارک است این غم که تو در دلم نهادی /به غمت که هرگز این غم ندهم به هیچ شادی/ز کدام ره رسیدی ز کدام در گذشتی/که ندیده دیده ناگه به درون دل فتادی؟/بابی انت و امی/همه عمر برندارم سر ازین خمار مستی/که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی/تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد/دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی/برو ای فقیه دانا به خدای بخش ما را/تو و زهد و پارسائی من و عاشقی و مستی/تو همان خون خدایی بابی انت و امی/همه جا با شهدایی بابی انت و امی/تو حسینی که به شمیر عدو با لب عطشان/در ره دوست فدایی بابی انت و امی/