مناجات التائبین با صدای جواد رفیعی
مناجات خمس عشرة [یعنى مناجات هاى پانزده گانه] از مولاى ما على بن الحسین (ع) است، علاّمه مجلسى رحمه اللّه علیه در کتاب بحار الانوار فرموده است: من این مناجات را به روایت از آن حضرت در کتاب هاى بعضى از علما یافتم.
متن و ترجمه:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
إِلَهِی أَلْبَسَتْنِی الْخَطَایَا ثَوْبَ مَذَلَّتِی
خدایا! گناهان بر من لباس خوارى پوشانده،
وَ جَلَّلَنِی التَّبَاعُدُ مِنْکَ لِبَاسَ مَسْکَنَتِی
و دورى از تو جامه درماندگى بر تنم پیچیده،
وَ أَمَاتَ قَلْبِی عَظِیمُ جِنَایَتِی
و بزرگی جنایتم دلم را میرانده،
فَأَحْیِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْکَ
پس آن را با توبه به درگاهت زنده کن،
یَا أَمَلِی وَ بُغْیَتِی وَ یَا سُؤْلِی وَ مُنْیَتِی
اى آرزویم و مرادم و خواسته ام و امیدم،
فَوَ عِزَّتِکَ مَا أَجِدُ لِذُنُوبِی سِوَاکَ غَافِرا وَ لا أَرَى لِکَسْرِی غَیْرَکَ جَابِراً
به عزّتت سوگند براى گناهانم آمرزنده اى جز تو نمى یابم، و براى دل شکستگی ام جبران کننده اى جز تو نمی بینم، به پیشگاهت با توبه
وَ قَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنَابَةِ إِلَیْکَ وَ عَنَوْتُ بِالاسْتِکَانَةِ لَدَیْکَ
و انابه فروتنی نمودم، و با ذلّت و خوارى، به درگاهت تسلیم شدم،
فَإِنْ طَرَدْتَنِی مِنْ بَابِکَ فَبِمَنْ أَلُوذُ وَ إِنْ رَدَدْتَنِی عَنْ جَنَابِکَ فَبِمَنْ أَعُوذُ فَوَا أَسَفَاهْ مِنْ خَجْلَتِی
اگر مرا از درگاهت برانى به که روى آورم؟ و اگر از آستانت بازگردانى به که پناه برم؟ در این حال افسوس از شرمندگى
وَ افْتِضَاحِی وَ وَا لَهْفَاهْ مِنْ سُوءِ عَمَلِی وَ اجْتِرَاحِی أَسْأَلُکَ یَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْکَبِیرِ وَ یَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیرِ
و رسوایى ام، و دریغ از زشتى کردار و فراهم آوردن گناهانم، اى آمرزنده گناهان بزرگ، و اى جبران کننده استخوان شکسته،
أَنْ تَهَبَ لِی مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ
از تو درخواست مى کنم که گناهان تباه کننده ام را بر من ببخشایى،
وَ تَسْتُرَ عَلَیَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِرِ
و بر من بپوشانى پنهان کاری هاى رسواکننده ام را،
وَ لا تُخْلِنِی فِی مَشْهَدِ الْقِیَامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِکَ
و مرا در عرصه قیامت از نسیم گذشت و آمرزشت بى بهره مگذارى،
وَ غَفْرِکَ وَ لا تُعْرِنِی مِنْ جَمِیلِ صَفْحِکَ وَ سَتْرِکَ
و از پوشش زیباى چشم پوشى ات عریان و بى پوشش رها نسازى،
إِلَهِی ظَلِّلْ عَلَى ذُنُوبِی غَمَامَ رَحْمَتِکَ،
خدایا سایه رحمتت را بر گناهانم بینداز،
وَ أَرْسِلْ عَلَى عُیُوبِی سَحَابَ رَأْفَتِکَ
و ابر مهربانى ات را به سوى عیب هایم گسیل کن،:
إِلَهِی هَلْ یَرْجِعُ الْعَبْدُ الْآبِقُ إِلّا إِلَى مَوْلاهُ
خدایا آیا برده فرارى جز به جانب مولایش باز مى گردد؟
أَمْ هَلْ یُجِیرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِوَاهُ
یا کسى به او از خشم مولایش جز مولایش پناه مى دهد؟
إِلَهِی إِنْ کَانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً
خدایا اگر پشیمانى از گناه توبه است
فَإِنِّی وَ عِزَّتِکَ مِنَ النَّادِمِینَ وَ إِنْ کَانَ الاسْتِغْفَارُ مِنَ الْخَطِیئَةِ حِطَّةً
فَإِنِّی لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ لَکَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى إِلَهِی بِقُدْرَتِکَ عَلَیَّ تُبْ عَلَیَّ وَ بِحِلْمِکَ عَنِّی اعْفُ عَنِّی وَ بِعِلْمِکَ بِی ارْفَقْ بِی إِلَهِی أَنْتَ الَّذِی فَتَحْتَ لِعِبَادِکَ بَابا إِلَى عَفْوِکَ سَمَّیْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ:
پس به عزّتت سوگند که من از پشیمانانم، و اگر آمرزش طلبى از خطاکارى سبب فرو ریختن خطاها از پرونده است، من از آمرزش خواهانم، حق رضایت با توست تا راضى شوى، خدایا با قدرتت بر من توبه ام را بپذیر، و با بردبارى است نسبت به من از من درگذر، و با آگاهى ات از حال من با من مدارا فرما، خدایا تویى که به روى بندگانت درى به سوى بخششت گشودی و آن را توبه نامیدى، و خود فرمودى
تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحا فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ
«بازگردید به جانب خدا، بازگشتى خالصانه» ، پس عذر کسى که از ورود به این در پس از گشوده شدنش غفلت ورزد چه می تواند باشد؟
پإِلَهِی إِنْ کَانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ
خدایا اگر نافرمانى و گناه از بنده ات زشت بود، پس گذشت از جانب تو زیباست،
إِلَهِی مَا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاکَ فَتُبْتَ عَلَیْهِ
خدایا نخستین، کسى نیستم که تو را نافرمانى کرده و حضرتت توبه پذیرش شدى، و خود را در معرض احسانت قرار داده
وَ تَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِکَ فَجُدْتَ عَلَیْهِ
و تو مرا مورد احسانش قرار دادى
یَا مُجِیبَ الْمُضْطَرِّ یَا کَاشِفَ الضُّرِّ یَا عَظِیمَ الْبِرِّ
اى پاسخگوى درماندگان، اى برطرف کننده زیان، اى بزرگ نیکى،
.
یَا عَلِیماً بِمَا فِی السِّرِّ یَا جَمِیلَ السِّتْرِ [السَّتْرِ] اسْتَشْفَعْتُ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ إِلَیْکَ
اى داناى نهان، اى زیبا پرده پوش، به جود و کرمت به سوى تو شفاعت مى جویم،
وَ تَوَسَّلْتُ بِجَنَابِکَ [بِجِنَانِکَ ] وَ تَرَحُّمِکَ لَدَیْکَ فَاسْتَجِبْ دُعَائِی وَ لا تُخَیِّبْ فِیکَ رَجَائِی
و توسّل می کنم نزد تو به فضل و رحمتت دعایم را اجابت کن، امیدم را به خود ناامید مساز، و توبه ام را بپذیر،
وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتِی وَ کَفِّرْ خَطِیئَتِی بِمَنِّکَ وَ رَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و با احسان و مهرت خطاهایم را نادیده گیر، اى مهربان ترین مهربانان
مناجات خمس عشرة [یعنى مناجات هاى پانزده گانه] از مولاى ما على بن الحسین (ع) است، علاّمه مجلسى رحمه اللّه علیه در کتاب بحار الانوار فرموده است: من این مناجات را به روایت از آن حضرت در کتاب هاى بعضى از علما یافتم.
متن و ترجمه:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
إِلَهِی أَلْبَسَتْنِی الْخَطَایَا ثَوْبَ مَذَلَّتِی
خدایا! گناهان بر من لباس خوارى پوشانده،
وَ جَلَّلَنِی التَّبَاعُدُ مِنْکَ لِبَاسَ مَسْکَنَتِی
و دورى از تو جامه درماندگى بر تنم پیچیده،
وَ أَمَاتَ قَلْبِی عَظِیمُ جِنَایَتِی
و بزرگی جنایتم دلم را میرانده،
فَأَحْیِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْکَ
پس آن را با توبه به درگاهت زنده کن،
یَا أَمَلِی وَ بُغْیَتِی وَ یَا سُؤْلِی وَ مُنْیَتِی
اى آرزویم و مرادم و خواسته ام و امیدم،
فَوَ عِزَّتِکَ مَا أَجِدُ لِذُنُوبِی سِوَاکَ غَافِرا وَ لا أَرَى لِکَسْرِی غَیْرَکَ جَابِراً
به عزّتت سوگند براى گناهانم آمرزنده اى جز تو نمى یابم، و براى دل شکستگی ام جبران کننده اى جز تو نمی بینم، به پیشگاهت با توبه
وَ قَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنَابَةِ إِلَیْکَ وَ عَنَوْتُ بِالاسْتِکَانَةِ لَدَیْکَ
و انابه فروتنی نمودم، و با ذلّت و خوارى، به درگاهت تسلیم شدم،
فَإِنْ طَرَدْتَنِی مِنْ بَابِکَ فَبِمَنْ أَلُوذُ وَ إِنْ رَدَدْتَنِی عَنْ جَنَابِکَ فَبِمَنْ أَعُوذُ فَوَا أَسَفَاهْ مِنْ خَجْلَتِی
اگر مرا از درگاهت برانى به که روى آورم؟ و اگر از آستانت بازگردانى به که پناه برم؟ در این حال افسوس از شرمندگى
وَ افْتِضَاحِی وَ وَا لَهْفَاهْ مِنْ سُوءِ عَمَلِی وَ اجْتِرَاحِی أَسْأَلُکَ یَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْکَبِیرِ وَ یَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیرِ
و رسوایى ام، و دریغ از زشتى کردار و فراهم آوردن گناهانم، اى آمرزنده گناهان بزرگ، و اى جبران کننده استخوان شکسته،
أَنْ تَهَبَ لِی مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ
از تو درخواست مى کنم که گناهان تباه کننده ام را بر من ببخشایى،
وَ تَسْتُرَ عَلَیَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِرِ
و بر من بپوشانى پنهان کاری هاى رسواکننده ام را،
وَ لا تُخْلِنِی فِی مَشْهَدِ الْقِیَامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِکَ
و مرا در عرصه قیامت از نسیم گذشت و آمرزشت بى بهره مگذارى،
وَ غَفْرِکَ وَ لا تُعْرِنِی مِنْ جَمِیلِ صَفْحِکَ وَ سَتْرِکَ
و از پوشش زیباى چشم پوشى ات عریان و بى پوشش رها نسازى،
إِلَهِی ظَلِّلْ عَلَى ذُنُوبِی غَمَامَ رَحْمَتِکَ،
خدایا سایه رحمتت را بر گناهانم بینداز،
وَ أَرْسِلْ عَلَى عُیُوبِی سَحَابَ رَأْفَتِکَ
و ابر مهربانى ات را به سوى عیب هایم گسیل کن،:
إِلَهِی هَلْ یَرْجِعُ الْعَبْدُ الْآبِقُ إِلّا إِلَى مَوْلاهُ
خدایا آیا برده فرارى جز به جانب مولایش باز مى گردد؟
أَمْ هَلْ یُجِیرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِوَاهُ
یا کسى به او از خشم مولایش جز مولایش پناه مى دهد؟
إِلَهِی إِنْ کَانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً
خدایا اگر پشیمانى از گناه توبه است
فَإِنِّی وَ عِزَّتِکَ مِنَ النَّادِمِینَ وَ إِنْ کَانَ الاسْتِغْفَارُ مِنَ الْخَطِیئَةِ حِطَّةً
فَإِنِّی لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ لَکَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى إِلَهِی بِقُدْرَتِکَ عَلَیَّ تُبْ عَلَیَّ وَ بِحِلْمِکَ عَنِّی اعْفُ عَنِّی وَ بِعِلْمِکَ بِی ارْفَقْ بِی إِلَهِی أَنْتَ الَّذِی فَتَحْتَ لِعِبَادِکَ بَابا إِلَى عَفْوِکَ سَمَّیْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ:
پس به عزّتت سوگند که من از پشیمانانم، و اگر آمرزش طلبى از خطاکارى سبب فرو ریختن خطاها از پرونده است، من از آمرزش خواهانم، حق رضایت با توست تا راضى شوى، خدایا با قدرتت بر من توبه ام را بپذیر، و با بردبارى است نسبت به من از من درگذر، و با آگاهى ات از حال من با من مدارا فرما، خدایا تویى که به روى بندگانت درى به سوى بخششت گشودی و آن را توبه نامیدى، و خود فرمودى
تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحا فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ
«بازگردید به جانب خدا، بازگشتى خالصانه» ، پس عذر کسى که از ورود به این در پس از گشوده شدنش غفلت ورزد چه می تواند باشد؟
پإِلَهِی إِنْ کَانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ
خدایا اگر نافرمانى و گناه از بنده ات زشت بود، پس گذشت از جانب تو زیباست،
إِلَهِی مَا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاکَ فَتُبْتَ عَلَیْهِ
خدایا نخستین، کسى نیستم که تو را نافرمانى کرده و حضرتت توبه پذیرش شدى، و خود را در معرض احسانت قرار داده
وَ تَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِکَ فَجُدْتَ عَلَیْهِ
و تو مرا مورد احسانش قرار دادى
یَا مُجِیبَ الْمُضْطَرِّ یَا کَاشِفَ الضُّرِّ یَا عَظِیمَ الْبِرِّ
اى پاسخگوى درماندگان، اى برطرف کننده زیان، اى بزرگ نیکى،
.
یَا عَلِیماً بِمَا فِی السِّرِّ یَا جَمِیلَ السِّتْرِ [السَّتْرِ] اسْتَشْفَعْتُ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ إِلَیْکَ
اى داناى نهان، اى زیبا پرده پوش، به جود و کرمت به سوى تو شفاعت مى جویم،
وَ تَوَسَّلْتُ بِجَنَابِکَ [بِجِنَانِکَ ] وَ تَرَحُّمِکَ لَدَیْکَ فَاسْتَجِبْ دُعَائِی وَ لا تُخَیِّبْ فِیکَ رَجَائِی
و توسّل می کنم نزد تو به فضل و رحمتت دعایم را اجابت کن، امیدم را به خود ناامید مساز، و توبه ام را بپذیر،
وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتِی وَ کَفِّرْ خَطِیئَتِی بِمَنِّکَ وَ رَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و با احسان و مهرت خطاهایم را نادیده گیر، اى مهربان ترین مهربانان
قطعات
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
تاکنون نظری ثبت نشده است.