- 6291
- 1000
- 1000
- 1000
دعای کمیل
دعای کمیل با صدای غلامحسین کربلایی
دعای کمیل از دعاهاى بسیار معروف است، علاّمه مجلسى رحمة اللّه فرموده: این دعا از بهترین دعاهاست و دعاى خضر پیامبر است.
امام علی (ع) آن را به کمیل که از خواصّ اصحاب آن حضرت بود آموخت و نیز فرموده: در شب هاى نیمه شعبان و در هر شب جمعه خوانده می شود، و برای کفایت از گزند دشمنان و گشوده شدن درهاى روزى و آمرزش گناهان سودمند است.
شیخ طوسى و سیّد ابن طاووس آن را در کتاب‌هاى دعاى خود آورده اند.
متن و ترجمه:
بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و همیشگى است
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ
خدایا از تو درخواست می کنم، به رحمت که همه چیز را فرا گرفته
وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی قَهَرْتَ بِهَا کُلَّ شَیْ ءٍ
و به نیرویت که با آن بر هرچیز چیره گشتى
وَ خَضَعَ لَهَا کُلُّ شَیْ ءٍ وَ ذَلَّ لَهَا کُلُّ شَیْ ءٍ
و در برابر آن هرچیز فروتنى نموده و همه چیز خوار شده
وَ بِجَبَرُوتِکَ الَّتِی غَلَبْتَ بِهَا کُلَّ شَیْ ءٍ
و به جبروتت که با آن بر همه چیزى فائق آمدى
وَ بِعِزَّتِکَ الَّتِی لاَ یَقُومُ لَهَا شَیْ ءٌ
و به عزّتت که چیزى در برابرش تاب نیاورد
وَ بِعَظَمَتِکَ الَّتِی مَلَأَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ
و به بزرگی ات که همه چیز را پر کرده
وَ بِسُلْطَانِکَ الَّذِی عَلاَ کُلَّ شَیْ ءٍ
و به پادشاهی ات که برتر از همه چیز قرار گرفته
وَ بِوَجْهِکَ الْبَاقِی بَعْدَ فَنَاءِ کُلِّ شَیْ ءٍ
و به جلوه ات که پس از نابودى همه چیز باقى است
وَ بِأَسْمَائِکَ الَّتِی مَلَأَتْ (غَلَبَتْ) أَرْکَانَ کُلِّ شَیْ ءٍ
و به نام هایت که پایه های همه چیز را انباشته
وَ بِعِلْمِکَ الَّذِی أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ
و به علمت که بر همه چیز احاطه نموده،
وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی أَضَاءَ لَهُ کُلُّ شَیْ ءٍ
و به نور ذاتت که همه چیز در پرتو آن تابنده گشته،
یَا نُورُ یَا قُدُّوسُ
اى نور، اى پاک از هر عیب
یَا أَوَّلَ الْأَوَّلِینَ
اى آغاز هر آغاز
وَ یَا آخِرَ الْآخِرِینَ
و اى پایان هر پایان،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَهْتِکُ الْعِصَمَ
خدایا! بیامرز براى من آن گناهانى را که پرده حرمتم می دردا
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ
خدایا! بیامرز براى من آن گناهانى را که کیفرها را فرو می بارند
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ
خدایا! بیامرز برایم گناهانى را که نعمت ها را دگرگون می سازند،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَحْبِسُ الدُّعَاءَ
خدایا! بیامرز برایم آن گناهانى را که دعا را باز می دارند،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ الْبَلاَء
خدایا! بیامرز برایم گناهانى که بلا نازل میکند
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ
خدایا! بیامرز برایم همه گناهانى را که مرتکب شدم،
وَ کُلَّ خَطِیئَةٍ أَخْطَأْتُهَا
و تمام خطاهایى که به آنها آلوده گشتم،
اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِذِکْرِکَ
خدایا! با یاد تو به سویت نزدیکى می جویم،
وَ أَسْتَشْفِعُ بِکَ إِلَى نَفْسِکَ
و از ناخشنودى تو به درگاه خودت شفاعت می طلبم،
وَ أَسْأَلُکَ بِجُودِکَ أَنْ تُدْنِیَنِی مِنْ قُرْبِکَ
و از تو خواستارم به جودت مرا به بارگاه قرب خویش نزدیک گردانى
وَ أَنْ تُوزِعَنِی شُکْرَکَ وَ أَنْ تُلْهِمَنِی ذکْرَکَ
و سپاس خود را نصیب من کنى، و یادت را به من الهام نمایى
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ سُؤَالَ خَاضِعٍ مُتَذَلِّلٍ خَاشِعٍ
خدایا! از تو درخواست میکنم، درخواست بنده اى فروتن، خوار و افتاده،
أَنْ تُسَامِحَنِی وَ تَرْحَمَنِی وَ تَجْعَلَنِی بِقِسْمِکَ رَاضِیاً قَانِعاً
که با من مدارنمایى و به من رحم کنى و به آنچه روزی ام نموده ای خشنود و قانع بدارى
وَ فِی جَمِیعِ الْأَحْوَالِ مُتَوَاضِعاً
و در تمام حالات در عرصه تواضعم بگذارى
اللَّهُمَّ انی أَسْأَلُکَ سُؤَالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُه
خدایا! از تو درخواست میکنم درخواست کسیکه سخت تهیدست شده
وَ أَنْزَلَ بِکَ عِنْدَ الشَّدَائِدِ حَاجَتَه
و بار نیازش را به هنگام گرفتاری ها به آستان تو فرود آورده
وَ عَظُمَ فِیمَا عِنْدَکَ رَغْبَتُه
و میلش به آنچه نزد توست فزونى یافته
اللَّهُمَّ عَظُمَ سُلْطَانُکَ
خدایا! فرمانروایی بس بزرگ
وَ عَلاَ مَکَانُکَ
و مقامت والا
وَ خَفِیَ مَکْرُکَ
و تدبیرت پنهان
وَ ظَهَرَ أَمْرُکَ
و فرمانت آشکار،
وَ غَلَبَ قَهْرُکَ
و قهرت چیره،
وَ جَرَتْ قُدْرَتُکَ
و قدرتت نافذ،
وَ لاَ یُمْکِنُ الْفِرَارُ مِنْ حُکُومَتِکَ
و گریز از حکومتت ممکن نیست،
اللَّهُمَّ لاَ أَجِدُ لِذُنُوبِی غَافِراً
خدایا! آمرزنده اى براى گناهانم
وَ لاَ لِقَبَائِحِی سَاتِراً
و پرده پوشى برای زشتکاری هایم
وَ لاَ لِشَیْ ءٍ مِنْ عَمَلِیَ الْقَبِیحِ بِالْحَسَنِ مُبَدِّلاً غَیْرَکَ
و تبدیل کننده اى براى کار زشتم به زیبایى
لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَکَ وَ بِحَمْدِکَ
جز تو نمی یابم معبودى جز تو نیست، پاک و منزّهى و به ستایشت برخاسته ام
ظَلَمْتُ نَفْسِی وَ تَجَرَّأْتُ بِجَهْلِی
به خود ستم کردم و از روى نادانى جرأت نمودم
وَ سَکَنْتُ إِلَى قَدِیمِ ذِکْرِکَ لِی وَ مَنِّکَ عَلَیَ
و به یاد دیرینه ات از من و بخششت بر من به آرامش نشستم
اللَّهُمَّ مَوْلاَیَ کَمْ مِنْ قَبِیحٍ سَتَرْتَهُ
خدایا! اى سرور من چه بسیار زشتى مرا پوشاندى
وَ کَمْ مِنْ فَادِحٍ مِنَ الْبَلاَءِ أَقَلْتَهُ (أَمَلْتَهُ)
و چه بسیار بالاهاى سنگین و بزرگى که از من برگرداندى
وَ کَمْ مِنْ عِثَارٍ وَقَیْتَهُ
و چه بسیار لغزشى که مرا از آن نگهداشتى
وَ کَمْ مِنْ مَکْرُوهٍ دَفَعْتَهُ
و چه بسیار ناپسند که از من دور کردى
وَ کَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ
و چه بسیار ستایش نیکویى که شایسته آن نبودم و تو در میان مردم پخش کردى،
اللَّهُمَّ عَظُمَ بَلاَئِی
خدایا! بلایم بزرگ شده
وَ أَفْرَطَ بِی سُوءُ حَالِی
و زشتى حالم از حدّ گذشته
وَ قَصُرَتْ (قَصَّرَتْ) بِی أَعْمَالِی
و کردارم خوارم ساخته
وَ قَعَدَتْ بِی أَغْلاَلِی وَ حَبَسَنِی عَنْ نَفْعِی بُعْدُ أَمَلِی (آمَالِی) وَ خَدَعَتْنِی الدُّنْیَا بِغُرُورِهَا
و زنجیرهاى گناه مرا زمین گیر نموده و دورى آرزوهایم مرا زندانى ساخته و دورى آرزوهایم مرا زندانى ساخته
وَ نَفْسِی بِجِنَایَتِهَا (بِخِیَانَتِهَا) وَ مِطَالِی
و دنیا با غرورش و نفسم با جنایتش امروز و فردا کردنم در توبه مرا فریفته
یَا سَیِّدِی فَأَسْأَلُکَ بِعِزَّتِکَ أَنْ لاَ یَحْجُبَ عَنْکَ دُعَائِی سُوءُ عَمَلِی وَ فِعَالِی
اى سرورم از تو درخواست میکنم به عزّتت که مانع نشود از اجابت دعایم به درگاهت، بدى عمل و زشتى کردارم
وَ لاَ تَفْضَحْنِی بِخَفِیِّ مَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنْ سِرِّی
و مرا با آنچه از اسرار نهانم میدانى رسوا مسازى
وَ لاَ تُعَاجِلْنِی بِالْعُقُوبَةِ عَلَى مَا عَمِلْتُهُ فِی خَلَوَاتِی مِنْ سُوءِ فِعْلِی وَ إِسَاءَتِی
و در کیفر آنچه در خلوت‌هایم انجام دادم وشتاب نکنى، از زشتى کردار و بدى رفتار
وَ دَوَامِ تَفْرِیطِی وَ جَهَالَتِی وَ کَثْرَةِ شَهَوَاتِی وَ غَفْلَتِی
و تداوم تقصیر و نادانى و بسیارى شهواتم و غفلتم، شتاب نکنى
وَ کُنِ اللَّهُمَّ بِعِزَّتِکَ لِی فِی کُلِّ الْأَحْوَالِ (فِی الْأَحْوَالِ کُلِّهَا) رَءُوفاً
خدایا! با من در همه احوال مهرورز
وَ عَلَیَّ فِی جَمِیعِ الْأُمُورِ عَطُوفاً
و بر من در هر کارم به دیده لطف بنگر
إِلَهِی وَ رَبِّی مَنْ لِی غَیْرُکَ
خدایا، پروردگارا، جز تو که را دارم؟
أَسْأَلُهُ کَشْفَ ضُرِّی وَ النَّظَرَ فِی أَمْرِی
تا برطرف شدن ناراحتى و نظر لطف در کارم را از او درخواست کنم
إِلَهِی وَ مَوْلاَیَ أَجْرَیْتَ عَلَیَّ حُکْماً اتَّبَعْتُ فِیهِ هَوَى نَفْسِی
خداى من و سرور من، حکمى را بر من جارى ساختى که هواى نفسم را در آن پیروی کردم
وَ لَمْ أَحْتَرِسْ فِیهِ مِنْ تَزْیِینِ عَدُوِّی
و از فریبکارى آرایش دشمنم نهراسیدم،
وَ فَغَرَّنِی بِمَا أَهْوَى أَسْعَدَهُ عَلَى ذَلِکَ الْقَضَاءُ فَتَجَاوَزْتُ بِمَا جَرَى
پس مرا به خواهش دل فریفت و بر این امر اختیار و اراده ام یاریش نمود، پس بدینسان
عَلَیَّ مِنْ ذَلِکَ بَعْضَ (مِنْ نَقْضِ) حُدُودِکَ
و بر پایه گذشته هایم از حدودت گذشتم،
وَ خَالَفْتُ بَعْضَ أَوَامِرِکَ
و با برخى از دستوراتت مخالفت نمودم،
فَلَکَ الْحَمْدُ (الْحُجَّةُ) عَلَیَّ فِی جَمِیعِ ذَلِکَ
پس حجت تنها از ان تواست در همه اینها،
وَ لاَ حُجَّةَ لِی فِیمَا جَرَى عَلَیَّ فِیهِ قَضَاؤُکَ
و مرا هیچ حقى نیست در انچه بر من از سوى قضایت جارى شده
وَ أَلْزَمَنِی حُکْمُکَ وَ بَلاَؤُکَ
و فرمان و آزمایشت ملزمم نموده،
وَ قَدْ أَتَیْتُکَ یَا إِلَهِی بَعْدَ تَقْصِیرِی وَ إِسْرَافِی عَلَى نَفْسِی
ای خداى من اینک پس از کوتاهى در عبادت و زیاده روى در خواهش هاى نفس
مُعْتَذِراً نَادِماً مُنْکَسِراً مُسْتَقِیلاً مُسْتَغْفِراً مُنِیباً مُقِرّاً مُذْعِناً مُعْتَرِفاً
عذرخواه، پشیمان، شکست ه دل، جویاى گذشت طالب آمرزش، بازگشت کنان با حالت اقرار و اذعان و اعتراف به گناه،
لاَ أَجِدُ مَفَرّا مِمَّا کَانَ مِنِّی وَ لاَ مَفْزَعاً أَتَوَجَّهُ إِلَیْهِ فِی أَمْرِی
بی آنکه گریزگاهى از آنچه از من سرزده بیابم و نه پناهگاهى که به آن رو آورم پیدا کنم،
غَیْرَ قَبُولِکَ عُذْرِی وَ إِدْخَالِکَ إِیَّایَ فِی سَعَةِ (سَعَةٍ مِنْ) رَحْمَتِکَ
جز اینکه پذیراى عذرم باشى، و مرا در رحمت فراگیرت بگنجایى
اللَّهُمَّ (إِلَهِی) فَاقْبَلْ عُذْرِی وَ ارْحَمْ شِدَّةَ ضُرِّی وَ فُکَّنِی مِنْ شَدِّ وَثَاقِی
خدایا! پس عذرم را بپذیر، و به بدحالی ام رحم کن و رهایم ساز از بند محکم گناه،
یَا رَبِّ ارْحَمْ ضَعْفَ بَدَنِی وَ رِقَّةَ جِلْدِی وَ دِقَّةَ عَظْمِی
پروردگارا! بر ناتوانى جسمم و نازکى پوستم و نرمى استخوانم رحم کن.
یَا مَنْ بَدَأَ خَلْقِی وَ ذِکْرِی وَ تَرْبِیَتِی وَ بِرِّی وَ تَغْذِیَتِی هَبْنِی لاِبْتِدَاءِ کَرَمِکَ وَ سَالِفِ بِرِّکَ بِی
اى که آغازگر آفرینش و یاد و پرورش و نیکى بر من و تغذیه ام بوده اى، اکنون مرا ببخش به همان کرم نخستت، و پیشینه احسانت بر من
یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ رَبِّی
اى خداى من و سرور و پروردگارم
أَ تُرَاکَ مُعَذِّبِی بِنَارِکَ بَعْدَ تَوْحِیدِکَ
آیا مرا به آتش دوزخ عذاب نمایى، پس از اقرار به یگانگی ات
وَ بَعْدَ مَا انْطَوَى عَلَیْهِ قَلْبِی مِنْ مَعْرِفَتِکَ
و پس از آنکه دلم از نور شناخت تو روشنى گرفت
وَ لَهِجَ بِهِ لِسَانِی مِنْ ذِکْرِکَ
و زبانم در پرتو آن به ذکرت گویا گشت
وَ اعْتَقَدَهُ ضَمِیرِی مِنْ حُبِّکَ
و پس از آنکه درونم از عشقت لبریز شد
وَ بَعْدَ صِدْقِ اعْتِرَافِی وَ دُعَائِی خَاضِعاً لِرُبُوبِیَّتِکَ
و پس از صداقت در اعتراف و درخواست خاضعانه ام در برابر پروردگاری ات،
هَیْهَاتَ أَنْتَ أَکْرَمُ مِنْ أَنْ تُضَیِّعَ مَنْ رَبَّیْتَهُ
باور نمی کنم چه آن بسیار بعید است و تو بزرگوارتر از آن هستى که پرورده ات را تباه کنى
أَوْ تُبْعِدَ (تُبَعِّدَ) مَنْ أَدْنَیْتَهُ
یا آن را که به خود نزدیک نموده اى دور نمایى
أَوْ تُشَرِّدَ مَنْ آوَیْتَهُ
یا آن را که پناه دادى از خود برانى
أَوْ تُسَلِّمَ إِلَى الْبَلاَءِ مَنْ کَفَیْتَهُ وَ رَحِمْتَهُ
ای آن را که خود کفایت نموده اى و به او رحم کردى به موج بلا واگذارى؟
وَ لَیْتَ شِعْرِی یَا سَیِّدِی وَ إِلَهِی وَ مَوْلاَی
ای کاش میدانستم اى سرورم و معبودم و مولایم
أَ تُسَلِّطُ النَّارَ عَلَى وُجُوهٍ خَرَّتْ لِعَظَمَتِکَ سَاجِدَةً
آیا آتش را بر صورت‌هایى که براى عظمتت سجده کنان بر زمین نهاده شده مسلطّ می‌کنى
وَ عَلَى أَلْسُنٍ نَطَقَتْ بِتَوْحِیدِکَ صَادِقَةً ً
و نیز بر زبان‌هایى که صادقانه به توحیدت
وَ بِشُکْرِکَ مَادِحَةً
و به سپاست مدح کنان گویا شده
وَ عَلَى قُلُوبٍ اعْتَرَفَتْ بِإِلَهِیَّتِکَ مُحَقِّقَة
و هم بر دل‌هایى که بر پایه تحقیق به خداوندیت اعتراف کرده
وَ عَلَى ضَمَائِرَ حَوَتْ مِنَ الْعِلْمِ بِکَ حَتَّى صَارَتْ خَاشِعَةً
و بر نهادهایى که معرفت به تو آنها را فرا گرفته تا آنجا که در پیشگاهت خاضع شده
وَ عَلَى جَوَارِحَ سَعَتْ إِلَى أَوْطَانِ تَعَبُّدِکَ طَائِعَةً
و به اعضایى که مشتاقانه به سوى پرستشگاه هایت شتافته اند
وَ أَشَارَتْ بِاسْتِغْفَارِکَ مُذْعِنَةً مَا هَکَذَا الظَّنُّ بِکَ
و اقرارکنان جویاى آمرزش تو بوده اند، شگفتا این همه را به آتش بسوزانى! هرگز چنین گمانى به تو نیست
وَ لاَ أُخْبِرْنَا بِفَضْلِکَ عَنْکَ
و از فضل تو چنین خبرى داده نشده.
یَا کَرِیمُ یَا رَبِ وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفِی عَنْ قَلِیلٍ مِنْ بَلاَءِ الدُّنْیَا وَ عُقُوبَاتِهَا
اى بزرگوار، اى پروردگار و تو از ناتوانی ام در برابر اندکى از غم و اندوه دنیا و کیفرهاى آن
وَ مَا یَجْرِی فِیهَا مِنَ الْمَکَارِهِ عَلَى أَهْلِهَا عَلَى أَنَّ ذَلِکَ بَلاَءٌ وَ مَکْرُوهٌ، قَلِیلٌ مَکْثُهُ، یَسِیرٌ بَقَاؤُهُ، قَصِیرٌ مُدَّتُهُ
و آنچه که از ناگواری ها بر اهلش می‌گذرد آگاهى، با آنکه این غم و اندوه و ناگوارى درنگش کم بقایش اندک و مدّتش کوتاه است
فَکَیْفَ احْتِمَالِی لِبَلاَءِ الْآخِرَةِ وَ جَلِیلِ (حُلُولِ) وُقُوعِ الْمَکَارِهِ فِیهَا
پس چگونه خواهد بود تابم در برابر بلاى آخرت، و فرود آمدن ناگواری ها در آن جهان بر جسم و جانم
وَ هُوَ بَلاَءٌ تَطُولُ مُدَّتُهُ وَ یَدُومُ مَقَامُهُ
و حال آنکه زمانش طولانى و جایگاهش ابدى است
وَ لاَ یُخَفَّفُ عَنْ أَهْلِهِ
و تخفیفى برای اهل آن بلا نخواهد بود،
لِأَنَّهُ لاَ یَکُونُ إِلاَّ عَنْ غَضَبِکَ وَ انْتِقَامِکَ وَ سَخَطِکَ
چرا که مایه آن بلا جز از خشم و انتقام و ناخشنودى تو نیست
وَ هَذَا مَا لاَ تَقُومُ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ
و این چیزى است که تاب نیاورند در برابرش آسمانها و زمین،.
یَا سَیِّدِی فَکَیْفَ لِی (بِی) وَ أَنَا عَبْدُکَ الضَّعِیفُ الذَّلِیلُ الْحَقِیرُ الْمِسْکِینُ الْمُسْتَکِینُ
اى سرور من تا چه رسد به من؟ و حال آنکه من بنده ناتوان، خوار و کوچک، زمین گیر و درمانده توأم
یَا إِلَهِی وَ رَبِّی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ لِأَیِّ الْأُمُورِ إِلَیْکَ أَشْکُو
اى خداى من و پروردگارم و سرور و مولایم، براى کدامیک از دردهایم به حضرتت شکوه کنم
وَ لِمَا مِنْهَا أَضِجُّ وَ أَبْکِی لِأَلِیمِ الْعَذَابِ وَ شِدَّتِهِ
و براى کدامین گرفتاریم به درگاهت بنالم و اشک بریزیم آیا براى دردناکى عذاب و سختی اش
أَمْ لِطُولِ الْبَلاَءِ وَ مُدَّتِهِ
، یا براى طولانى شدن بلا و زمانش،
فَلَئِنْ صَیَّرْتَنِی لِلْعُقُوبَاتِ مَعَ أَعْدَائِکَ
پس اگر مرا در عقوبت و مجازات با دشمنانت قرار دهى،
وَ جَمَعْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَهْلِ بَلاَئِکَ
و بین من و اهل عذابت جمع کنى،
وَ فَرَّقْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَحِبَّائِکَ وَ أَوْلِیَائِکَ فَهَبْنِی
و میان من و عاشقان و دوستانت جدایى اندازى،
یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ وَ رَبِّی
اى خدا و آقا و مولا و پروردگارم،
صَبَرْتُ عَلَى عَذَابِکَ فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِکَ
بر فرض که بر عذابت شکیبائى ورزم، ولى بر فراقت چگونه صبر کنم
وَ هَبْنِی صَبَرْتُ عَلَى حَرِّ نَارِکَ فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلَى کَرَامَتِکَ
و گیرم اى خداى من بر سوزندگى آتشت صبر کنم، اما چگونه چشم پوشى از کرمت را تاب آورم
أَمْ کَیْفَ أَسْکُنُ فِی النَّارِ وَ رَجَائِی عَفْوُکَ
یا چگونه در آتش، سکونت گزینم و حال آنکه امید من گذشت و عفو تواست.
فَبِعِزَّتِکَ یَا سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ
پس به عزّتت اى آقا و مولایم
أُقْسِمُ صَادِقاً (الْآلِمِینَ)
سوگند صادقانه میخورم،
لَئِنْ تَرَکْتَنِی نَاطِقاً لَأَضِجَّنَّ إِلَیْکَ بَیْنَ أَهْلِهَا ضَجِیجَ الْآمِلِینَ
اگر مرا در سخن گفتن آزاد بگذاری در میان اهل دوزخ به پیشگاهت سخت ناله سر دهم همانند ناله
وَ لَأَصْرُخَنَّ إِلَیْکَ صُرَاخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ
آرزومندان و به درگاهت بانگ بردارم،همچون بانگ آنان که خواهان دادرسى هستند
وَ لَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بُکَاءَ الْفَاقِدِینَ
و هر آینه به آستانت گریه کنم چونان که مبتلا به فقدان عزیزى می باشند
وَ لَأُنَادِیَنَّکَ أَیْنَ کُنْتَ یَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ
و صدایت میزنم: کجایى اى سرپرست مؤمنان،
یَا غَایَةَ آمَالِ الْعَارِفِینَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ
اى فریادرس خواهندگان فریادرس،
یَا حَبِیبَ قُلُوبِ الصَّادِقِینَ وَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ
اى محبوب دل‌هاى راستان و اى معبود جهانیان
أَ فَتُرَاکَ سُبْحَانَکَ یَا إِلَهِی وَ بِحَمْدِکَ تَسْمَعُ فِیهَا صَوْتَ عَبْدٍ مُسْلِمٍ سُجِنَ (ُیسْجَنُ) فِیهَا بِمُخَالَفَتِهِ
آیا این چنین است، اى خداى منزّه، و ستوده که در دوزخ بشنوى صداى بنده مسلمانى که براى مخالفتش با دستورات تو زندانى شده
وَ ذَاقَ طَعْمَ عَذَابِهَا بِمَعْصِیَتِهِ
و مزه عذابش را به خاطر نافرمانى چشیده
وَ حُبِسَ بَیْنَ أَطْبَاقِهَا بِجُرْمِهِ وَ جَرِیرَتِهِ
و میان درکات دوزخ به علّت جرم و جنایتش محبوس شده،
وَ هُوَ یَضِجُّ إِلَیْکَ ضَجِیجَ مُؤَمِّلٍ لِرَحْمَتِکَ
و حال آنکه در درگاهت سخت ناله میزند، همچون ناله آن که آرزومند رحمت توست،
وَ یُنَادِیکَ بِلِسَانِ أَهْلِ تَوْحِیدِکَ وَ یَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِرُبُوبِیَّتِکَ
و با زبان اهل توحیدت تو را می خواند، و به ربوبیّتت به پیشگاهت توسّل می جوید،
یَا مَوْلاَیَ فَکَیْفَ یَبْقَى فِی الْعَذَابِ وَ هُوَ یَرْجُو مَا سَلَفَ مِنْ حِلْمِکَ
اى مولاى من، چگونه در عذاب بماند و حال آنکه امید به بردبارى گذشته ات دارد
أَمْ کَیْفَ تُؤْلِمُهُ النَّارُ وَ هُوَ یَأْمُلُ فَضْلَکَ وَ رَحْمَتَکَ
یا آتش چگونه او را به درد آورد درحالیکه بخشش و رحمت تو را آرزو دارد
أَمْ کَیْفَ یُحْرِقُهُ لَهِیبُهَا
چگونه شعله آتش او را بسوزاند
وَ أَنْتَ تَسْمَعُ صَوْتَهُ وَ تَرَى مَکَانَه
درحالیکه فریادش را می شنوى و جایش را می بینی
أَمْ کَیْفَ یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ زَفِیرُهَا وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفَهُ
یا چگونه آتش او را دربر بگیرد و حال آنکه از ناتوانی اش خبر دارى
أَمْ کَیْفَ یَتَقَلْقَلُ بَیْنَ أَطْبَاقِهَا وَ أَنْتَ تَعْلَمُ صِدْقَهُ
، یا چگونه در طبقات دوزخ به این سو و آن سو کشانده شود درحالی که راستگوی اش را میدانى،
أَمْ کَیْفَ تَزْجُرُهُ زَبَانِیَتُهَا وَ هُوَ یُنَادِیکَ یَا رَبَّهْ
یا چگونه فرشته هاى عذاب او را با خشم برانند و حال آنکه تو را به پروردگاری ات می خواند،
أَمْ کَیْفَ یَرْجُو فَضْلَکَ فِی عِتْقِهِ مِنْهَا فَتَتْرُکُهُ (فَتَتْرُکَه) فِیهَا
یا چگونه ممکن است بخششت را در آزادى از دوزخ امید داشته باشد و تو او را در انجا به همان حال واگذارى؟
هَیْهَاتَ مَا ذَلِکَ الظَّنُّ بِکَ وَ لاَ الْمَعْرُوفُ مِنْ فَضْلِکَ
همه این امور از بنده نوازى تو بس دور است، هرگز گمان ما به تو این نیست و نه از فضل تو چنین گویند
وَ لاَ مُشْبِهٌ لِمَا عَامَلْتَ بِهِ الْمُوَحِّدِینَ مِنْ بِرِّکَ وَ إِحْسَانِکَ
و نه به آنچه که از خوبى و احسانت با اهل توحید رفتار کرده اى شباهتى دارد،
فَبِالْیَقِینِ أَقْطَعُ لَوْ لاَ مَا حَکَمْتَ بِهِ مِنْ تَعْذِیبِ جَاحِدِیکَ
پس به یقین میدانم که اگر فرمانت در به عذاب کشیدن منکران نبود
وَ قَضَیْتَ بِهِ مِنْ إِخْلاَدِ مُعَانِدِیکَ لَجَعَلْتَ النَّارَ کُلَّهَا بَرْداً وَ سَلاَماً
و حکمت به همیشگى بودن دشمنانت در آتش صادر نمی شد، هر آینه سرتاسر دوزخ را سرد و سلامت می کردى
وَ مَا کَانَ لِأَحَدٍ فِیهَا مَقَرّاً وَ لاَ مُقَاماً (مَقَاماً)
و براى احدى در انجا قرار و جایگاهى نبود،
لَکِنَّکَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُکَ
امّا تو که مقدّس است نام هایت برجسته و والا است
أَقْسَمْتَ أَنْ تَمْلَأَهَا مِنَ الْکَافِرِینَ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ
سوگند یاد کردى که دوزخ را از همه کافران چه پرى و چه آدمى پر سازى
وَ أَنْ تُخَلِّدَ فِیهَا الْمُعَانِدِینَ
و ستیزه جویان را در انجا همیشگى و جاودانه بداری
وَ أَنْتَ جَلَّ ثَنَاؤُکَ
و هم تو - که ثنایت
- قُلْتَ مُبْتَدِئاً وَ تَطَوَّلْتَ بِالْإِنْعَامِ مُتَکَرِّماً
به این گفته ابتدا کردى و با نعمت هایت کریمانه تفضّل فرمودى که
اَفَمَنْ کانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کانَ فاسِقاً لا یَسْتَوُونَ
آیا مؤمن همانند فاسق است؟ نه، مساوى نیستند
اِلهى وَ سَیِّدى فَاَسْئَلُکَ بِالْقُدْرَةِ الَّتى قَدَّرْتَها
اى خدا و سرور من، از تو خواستارم به قدرتى که مقدّر نمودى
وَ بِالْقَضِیَّةِ الَّتى حَتَمْتَها وَ حَکَمْتَها
و به فرمانى که حتمیتش دادى و بر همه استوارش نمودى
وَ غَلَبْتَ مَنْ عَلَیْهِ اَجْرَیْتَها
و بر کسیکه بر او اجرایش کردى چیره ساختى
اَنْ تَهَبَ لى فى هذِهِ اللَّیْلَةِ وَ فى هذِهِ السّاعَةِ
که در این شب و در این ساعت بر من ببخشى
کُلَّ جُرْمٍ اَجْرَمْتُهُ
هر جرمی که مرتکب شدم
وَ کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ کُلَّ قَبِیحٍ أَسْرَرْتُهُ
و هر گناهى که به آن آلوده گشتم و هر کار زشتى را که پنهان ساختم
وَ کُلَّ جَهْلٍ عَمِلْتُهُ کَتَمْتُهُ اَوْ أَعْلَنْتُهُ أَخْفَیْتُهُ اَوْ اَظْهَرْتُهُ
و هر نادانى که آن را بکار گرفتم خواه پنهان کردم یا آشکار، نهان ساختم یا عیان
وَ کُلَّ سَیِّئَةٍ أَمَرْتَ بِاِثْباتِهَا الْکِرامَ الْکاتِبینَ
و هر کار زشتى که دستور ثبت آن را به نویسندگان بزرگوار دادى
الَّذینَ وَکَّلْتَهُمْ بِحِفْظِ ما یَکُونُ مِنّى
آنان که بر ضبط آنچه از من سر زند گماشتى
وَ کُنْتَ اَنْتَ الرَّقیبَ عَلَىَّ مِنْ وَراَّئِهِمْ
و خود فراتر از آنها مراقب من بودى
وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَىَّ مَعَ جَوارِحى
و آنان را نیز گواهانى بر من قرار دادى علاوه بر اعضایم
وَالشّاهِدَ لِما خَفِىَ عَنْهُمْ
و شاهد بر آنچه که از آنان پنهان ماند
وَ بِرَحْمَتِکَ اَخْفَیْتَهُ
و به یقین با رحمتت پنهان ساختى
وَ بِفَضْلِکَ سَتَرْتَهُ
و با فضلت پوشاندى
وَ اَنْ تُوَفِّرَ حَظّى مِنْ کُلِّ خَیْرٍ اَنْزَلْتَهُ
و اینکه از تو میخواهم از هرچیزیکه نازل کردى
اَوْ اِحْسانٍ فَضَّلْتَهُ اَوْ بِرٍّ نَشَرْتَهُ
یا احسانى که تفضّل نمودى
اَوْ رِزْقٍ بَسَطْتَهُ
یا رزقى که پراکندى
اَوْ ذَنْبٍ تَغْفِرُهُ
یا گناهی که بیامرزی
اَوْ خَطَاءٍ تَسْتُرُهُ یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ
یا خطایى که بپوشانى، پرورگارا، پروردگارا، پروردگارا
یا اِلهى وَ سَیِّدى وَ مَوْلاىَ وَ مالِکَ رِقّى
اى خداى من اى سرور من، اى مولاى من و اختیار دارم،
یا مَنْ بِیَدِهِ ناصِیَتى یا عَلیماً بِضُرّى
اى کسیکه مهارم به دست اوست،
وَ مَسْکَنَتى یا خَبیراً بِفَقْرى وَ فاقَتى یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ
اى داناى تهیدستى و ناداری ام، پروردگارا! پروردگارا! پروردگارا!
اَسْئَلُکَ بِحَقِّکَ وَ قُدْسِکَ
از تو درخواست میکنم به حقّت و قدست
وَ اَعْظَمِ صِفاتِکَ وَ اَسْماَّئِکَ اَنْ تَجْعَلَ اَوْقاتى مِنَ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ بِذِکْرِکَ مَعْمُورَةً
و بزرگ ترین صفات و نام هایت که همه اوقاتم را از شب و روز به یادت آباد کنى
وَ بِخِدْمَتِکَ مَوْصُولَةً
و به خدمت گزاری ات پیوسته بدارى
وَ اَعْمالى عِنْدَکَ مَقْبُولَةً
اعمالم را در پیشگاهت قبول فرمایى
کُلُّها وِرْداً واحِداً وَ حالى حَتّى تَکُونَ اَعْمالى وَ اَوْرادى فى خِدْمَتِکَ سَرْمَداً
تا آنکه اعمال و اورادم هماهنگ، همسو و همواره باشد و حالم در خدمت تو پاینده گردد،
یا سَیِّدى یا مَنْ عَلَیْهِ مُعَوَّلى
اى سرور من، اى آن که بر او تکیه دارم،
یا مَنْ اِلَیْهِ شَکَوْتُ اَحْوالى
اى آن که شکوه حالم را تنها به سوى او برم،
یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ
اى پروردگارم، اى پروردگارم، ای پروردگارم
قَوِّ عَلى خِدْمَتِکَ جَوارِحى وَاشْدُدْ عَلَى الْعَزیمَةِ جَوانِحى
اعضایم را در راه خدمتت نیرو بخش و دلم را بر عزم و همّت محکم کن،
وَ هَبْ لِىَ الْجِدَّ فى خَشْیَتِکَ وَالدَّوامَ فِى الاْتِّصالِ بِخِدْمَتِکَ حَتّى اَسْرَحَ اِلَیْکَ فى مَیادینِ السّابِقینَ
و کوشش در راستاى پروایت و دوام در پیوستن به خدمتت را و به من ارزانى دار تا به سویت برانم در میدانهای پیشتازان
وَ أُسْرِعَ اِلَیْکَ فِى الْبارِزینَ وَ أَشْتاقَ اِلى قُرْبِکَ فِى الْمُشْتاقینَ
و به سویت بشتابم در میان شتابندگان و به کوى قربت آیم در میان مشتاقان.
وَ أَدْنُوَ مِنْکَ دُنُوَّ الْمُخْلِصینَ
و همانند مخلصان به تو نزدیک شوم
وَ اَخافَکَ مَخافَةَ الْمُوقِنینَ
و چون یقین آوردگان از جاه تو بهراسم
وَ اَجْتَمِعَ فى جِوارِکَ مَعَ الْمُؤْمِنینَ
و با اهل ایمان در جوارت گرد آیم.
اَللّهُمَّ وَ مَنْ اَرادَنى بِسُوَّءٍ فَاَرِدْهُ وَ مَنْ کادَنى فَکِدْهُ
خدایا هرکس مرا به بدى قصد کند تو قصدش کن، و هرکس با من مکر ورزد تو با او مکر کن،
وَاجْعَلْنى مِنْ اَحْسَنِ عَبیدِکَ نَصیباً عِنْدَکَ وَ اَقْرَبِهِمْ مَنْزِلَةً مِنْکَ
و مرا از بهره مندترین بندگانت نزد خود، و نزدیک ترین شان در منزلت به تو
وَ اَخَصِّهِمْ زُلْفَةً لَدَیْکَ فَاِنَّهُ لا یُنالُ ذلِکَ اِلاّ بِفَضْلِکَ
و مخصوص ترین شان در رتبه به پیشگاهت بگردان زیرا این همه به دست نیاید جز به فضل تو،
وَ جُدْلى بِجُودِکَ وَاعْطِفْ عَلَىَّ بِمَجْدِکَ
خدایا! با جودت به من جود کن و با بزرگواریت به من نظر کن
وَاحْفَظْنى بِرَحْمَتِکَ
و با رحمتت مرا نگاهدار
وَاجْعَلْ لِسانى بِذِکْرِکَ لَهِجاً
و زبانم را به ذکرت گویا کن،
وَ قَلْبى بِحُبِّکَ مُتَیَّماً وَ مُنَّ عَلَىَّ بِحُسْنِ اِجابَتِکَ
و دلم را به محبتت شیفته و شیدا فرا و بر من منّت گذار با پاسخ نیکویت
وَ اَقِلْنى عَثْرَتى وَاغْفِرْ زَلَّتى
و لغزشم را نادیده انگار و گناهم را ببخش
فَاِنَّکَ قَضَیْتَ عَلى عِبادِکَ بِعِبادَتِکَ
زیرا تو بندگانت را به بندگى فرمان دادى
وَ اَمَرْتَهُمْ بِدُعاَّئِکَ وَ ضَمِنْتَ لَهُمُ الإِجابَةَ فَاِلَیْکَ
و به دعا و درخواست از خود امر کردى و اجابت دعا را براى آنان ضامن شدى،
یا رَبِّ نَصَبْتُ وَجْهى
پس ای پروردگار من تنها روى به سوى تو داشتم
وَ اِلَیْکَ یا رَبِّ مَدَدْتُ یَدى
و دستم را تنها به جانب تو دراز کردم،
فَبِعِزَّتِکَ اسْتَجِبْ لى دُعاَّئى وَ بَلِّغْنى مُناىَ وَ لا تَقْطَعْ مِنْ فَضْلِکَ رَجاَّئى
پس تو را به عزّتت سوگند میدهم دعایم را اجابت کنی و مرا به آرزویم برسانى، و امیدم را از فضلت ناامید نکنى،
وَاکْفِنى شَرَّ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ مِنْ اَعْدآئى ،
و شرّ دشمنانم را از پرى و آدمى از من کفایت کنى،
یا سَریعَ الرِّضا
ای خدایى که زود از بنده ات خشنود می شوى،
اِغْفِرْ لِمَنْ لا یَمْلِکُ اِلّا الدُّعاَّءَ
بیامرز آن را که جز دعا چیزى ندارد،.
فَاِنَّکَ فَعّالٌ لِما تَشاَّءُ
همانا تو هرچه بخواهى انجام م‌یدهى،
یا مَنِ اسْمُهُ دَوآءٌ وَ ذِکْرُهُ شِفاَّءٌ وَ طاعَتُهُ غِنىً
اى آن که نامش دوا و یادش شفا و طاعتش توانگرى است،
اِرْحَمْ مَنْ رَأسُ مالِهِ الرَّجاَّءُ وَ سِلاحُهُ الْبُکاَّءُ
رحم کن به کسیکه سرمایه اش امید و سازو برگش اشک ریزان است
یا سابِغَ النِّعَمِ یا دافِعَ النِّقَمِ یا نُورَ الْمُسْتَوْحِشینَ فِى الْظُّلَمِ
اى فروریزنده نعمت ها اى دورکننده بلاها، اى روشنی بخش وحشت زدگان در تاریکی ها،
یَا عالِماً لا یُعَلَّمُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
اى داناى ناآموخته بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،
وَافْعَلْ بى مَا اَنْتَ أَهْلُهُ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى رَسُولِهِ وَالْأَئِمَّةِ الْمَیامینَ مِنْ الِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلیماً کَثیراً
و با من چنان کن تو را شاید، و درود و سلام فراوان خدا بر پیامبرش و بر امامان خجسته از خاندانش
دعای کمیل از دعاهاى بسیار معروف است، علاّمه مجلسى رحمة اللّه فرموده: این دعا از بهترین دعاهاست و دعاى خضر پیامبر است.
امام علی (ع) آن را به کمیل که از خواصّ اصحاب آن حضرت بود آموخت و نیز فرموده: در شب هاى نیمه شعبان و در هر شب جمعه خوانده می شود، و برای کفایت از گزند دشمنان و گشوده شدن درهاى روزى و آمرزش گناهان سودمند است.
شیخ طوسى و سیّد ابن طاووس آن را در کتاب‌هاى دعاى خود آورده اند.
متن و ترجمه:
بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و همیشگى است
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ
خدایا از تو درخواست می کنم، به رحمت که همه چیز را فرا گرفته
وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی قَهَرْتَ بِهَا کُلَّ شَیْ ءٍ
و به نیرویت که با آن بر هرچیز چیره گشتى
وَ خَضَعَ لَهَا کُلُّ شَیْ ءٍ وَ ذَلَّ لَهَا کُلُّ شَیْ ءٍ
و در برابر آن هرچیز فروتنى نموده و همه چیز خوار شده
وَ بِجَبَرُوتِکَ الَّتِی غَلَبْتَ بِهَا کُلَّ شَیْ ءٍ
و به جبروتت که با آن بر همه چیزى فائق آمدى
وَ بِعِزَّتِکَ الَّتِی لاَ یَقُومُ لَهَا شَیْ ءٌ
و به عزّتت که چیزى در برابرش تاب نیاورد
وَ بِعَظَمَتِکَ الَّتِی مَلَأَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ
و به بزرگی ات که همه چیز را پر کرده
وَ بِسُلْطَانِکَ الَّذِی عَلاَ کُلَّ شَیْ ءٍ
و به پادشاهی ات که برتر از همه چیز قرار گرفته
وَ بِوَجْهِکَ الْبَاقِی بَعْدَ فَنَاءِ کُلِّ شَیْ ءٍ
و به جلوه ات که پس از نابودى همه چیز باقى است
وَ بِأَسْمَائِکَ الَّتِی مَلَأَتْ (غَلَبَتْ) أَرْکَانَ کُلِّ شَیْ ءٍ
و به نام هایت که پایه های همه چیز را انباشته
وَ بِعِلْمِکَ الَّذِی أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ
و به علمت که بر همه چیز احاطه نموده،
وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی أَضَاءَ لَهُ کُلُّ شَیْ ءٍ
و به نور ذاتت که همه چیز در پرتو آن تابنده گشته،
یَا نُورُ یَا قُدُّوسُ
اى نور، اى پاک از هر عیب
یَا أَوَّلَ الْأَوَّلِینَ
اى آغاز هر آغاز
وَ یَا آخِرَ الْآخِرِینَ
و اى پایان هر پایان،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَهْتِکُ الْعِصَمَ
خدایا! بیامرز براى من آن گناهانى را که پرده حرمتم می دردا
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ
خدایا! بیامرز براى من آن گناهانى را که کیفرها را فرو می بارند
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ
خدایا! بیامرز برایم گناهانى را که نعمت ها را دگرگون می سازند،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَحْبِسُ الدُّعَاءَ
خدایا! بیامرز برایم آن گناهانى را که دعا را باز می دارند،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ الْبَلاَء
خدایا! بیامرز برایم گناهانى که بلا نازل میکند
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ
خدایا! بیامرز برایم همه گناهانى را که مرتکب شدم،
وَ کُلَّ خَطِیئَةٍ أَخْطَأْتُهَا
و تمام خطاهایى که به آنها آلوده گشتم،
اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِذِکْرِکَ
خدایا! با یاد تو به سویت نزدیکى می جویم،
وَ أَسْتَشْفِعُ بِکَ إِلَى نَفْسِکَ
و از ناخشنودى تو به درگاه خودت شفاعت می طلبم،
وَ أَسْأَلُکَ بِجُودِکَ أَنْ تُدْنِیَنِی مِنْ قُرْبِکَ
و از تو خواستارم به جودت مرا به بارگاه قرب خویش نزدیک گردانى
وَ أَنْ تُوزِعَنِی شُکْرَکَ وَ أَنْ تُلْهِمَنِی ذکْرَکَ
و سپاس خود را نصیب من کنى، و یادت را به من الهام نمایى
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ سُؤَالَ خَاضِعٍ مُتَذَلِّلٍ خَاشِعٍ
خدایا! از تو درخواست میکنم، درخواست بنده اى فروتن، خوار و افتاده،
أَنْ تُسَامِحَنِی وَ تَرْحَمَنِی وَ تَجْعَلَنِی بِقِسْمِکَ رَاضِیاً قَانِعاً
که با من مدارنمایى و به من رحم کنى و به آنچه روزی ام نموده ای خشنود و قانع بدارى
وَ فِی جَمِیعِ الْأَحْوَالِ مُتَوَاضِعاً
و در تمام حالات در عرصه تواضعم بگذارى
اللَّهُمَّ انی أَسْأَلُکَ سُؤَالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُه
خدایا! از تو درخواست میکنم درخواست کسیکه سخت تهیدست شده
وَ أَنْزَلَ بِکَ عِنْدَ الشَّدَائِدِ حَاجَتَه
و بار نیازش را به هنگام گرفتاری ها به آستان تو فرود آورده
وَ عَظُمَ فِیمَا عِنْدَکَ رَغْبَتُه
و میلش به آنچه نزد توست فزونى یافته
اللَّهُمَّ عَظُمَ سُلْطَانُکَ
خدایا! فرمانروایی بس بزرگ
وَ عَلاَ مَکَانُکَ
و مقامت والا
وَ خَفِیَ مَکْرُکَ
و تدبیرت پنهان
وَ ظَهَرَ أَمْرُکَ
و فرمانت آشکار،
وَ غَلَبَ قَهْرُکَ
و قهرت چیره،
وَ جَرَتْ قُدْرَتُکَ
و قدرتت نافذ،
وَ لاَ یُمْکِنُ الْفِرَارُ مِنْ حُکُومَتِکَ
و گریز از حکومتت ممکن نیست،
اللَّهُمَّ لاَ أَجِدُ لِذُنُوبِی غَافِراً
خدایا! آمرزنده اى براى گناهانم
وَ لاَ لِقَبَائِحِی سَاتِراً
و پرده پوشى برای زشتکاری هایم
وَ لاَ لِشَیْ ءٍ مِنْ عَمَلِیَ الْقَبِیحِ بِالْحَسَنِ مُبَدِّلاً غَیْرَکَ
و تبدیل کننده اى براى کار زشتم به زیبایى
لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَکَ وَ بِحَمْدِکَ
جز تو نمی یابم معبودى جز تو نیست، پاک و منزّهى و به ستایشت برخاسته ام
ظَلَمْتُ نَفْسِی وَ تَجَرَّأْتُ بِجَهْلِی
به خود ستم کردم و از روى نادانى جرأت نمودم
وَ سَکَنْتُ إِلَى قَدِیمِ ذِکْرِکَ لِی وَ مَنِّکَ عَلَیَ
و به یاد دیرینه ات از من و بخششت بر من به آرامش نشستم
اللَّهُمَّ مَوْلاَیَ کَمْ مِنْ قَبِیحٍ سَتَرْتَهُ
خدایا! اى سرور من چه بسیار زشتى مرا پوشاندى
وَ کَمْ مِنْ فَادِحٍ مِنَ الْبَلاَءِ أَقَلْتَهُ (أَمَلْتَهُ)
و چه بسیار بالاهاى سنگین و بزرگى که از من برگرداندى
وَ کَمْ مِنْ عِثَارٍ وَقَیْتَهُ
و چه بسیار لغزشى که مرا از آن نگهداشتى
وَ کَمْ مِنْ مَکْرُوهٍ دَفَعْتَهُ
و چه بسیار ناپسند که از من دور کردى
وَ کَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ
و چه بسیار ستایش نیکویى که شایسته آن نبودم و تو در میان مردم پخش کردى،
اللَّهُمَّ عَظُمَ بَلاَئِی
خدایا! بلایم بزرگ شده
وَ أَفْرَطَ بِی سُوءُ حَالِی
و زشتى حالم از حدّ گذشته
وَ قَصُرَتْ (قَصَّرَتْ) بِی أَعْمَالِی
و کردارم خوارم ساخته
وَ قَعَدَتْ بِی أَغْلاَلِی وَ حَبَسَنِی عَنْ نَفْعِی بُعْدُ أَمَلِی (آمَالِی) وَ خَدَعَتْنِی الدُّنْیَا بِغُرُورِهَا
و زنجیرهاى گناه مرا زمین گیر نموده و دورى آرزوهایم مرا زندانى ساخته و دورى آرزوهایم مرا زندانى ساخته
وَ نَفْسِی بِجِنَایَتِهَا (بِخِیَانَتِهَا) وَ مِطَالِی
و دنیا با غرورش و نفسم با جنایتش امروز و فردا کردنم در توبه مرا فریفته
یَا سَیِّدِی فَأَسْأَلُکَ بِعِزَّتِکَ أَنْ لاَ یَحْجُبَ عَنْکَ دُعَائِی سُوءُ عَمَلِی وَ فِعَالِی
اى سرورم از تو درخواست میکنم به عزّتت که مانع نشود از اجابت دعایم به درگاهت، بدى عمل و زشتى کردارم
وَ لاَ تَفْضَحْنِی بِخَفِیِّ مَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنْ سِرِّی
و مرا با آنچه از اسرار نهانم میدانى رسوا مسازى
وَ لاَ تُعَاجِلْنِی بِالْعُقُوبَةِ عَلَى مَا عَمِلْتُهُ فِی خَلَوَاتِی مِنْ سُوءِ فِعْلِی وَ إِسَاءَتِی
و در کیفر آنچه در خلوت‌هایم انجام دادم وشتاب نکنى، از زشتى کردار و بدى رفتار
وَ دَوَامِ تَفْرِیطِی وَ جَهَالَتِی وَ کَثْرَةِ شَهَوَاتِی وَ غَفْلَتِی
و تداوم تقصیر و نادانى و بسیارى شهواتم و غفلتم، شتاب نکنى
وَ کُنِ اللَّهُمَّ بِعِزَّتِکَ لِی فِی کُلِّ الْأَحْوَالِ (فِی الْأَحْوَالِ کُلِّهَا) رَءُوفاً
خدایا! با من در همه احوال مهرورز
وَ عَلَیَّ فِی جَمِیعِ الْأُمُورِ عَطُوفاً
و بر من در هر کارم به دیده لطف بنگر
إِلَهِی وَ رَبِّی مَنْ لِی غَیْرُکَ
خدایا، پروردگارا، جز تو که را دارم؟
أَسْأَلُهُ کَشْفَ ضُرِّی وَ النَّظَرَ فِی أَمْرِی
تا برطرف شدن ناراحتى و نظر لطف در کارم را از او درخواست کنم
إِلَهِی وَ مَوْلاَیَ أَجْرَیْتَ عَلَیَّ حُکْماً اتَّبَعْتُ فِیهِ هَوَى نَفْسِی
خداى من و سرور من، حکمى را بر من جارى ساختى که هواى نفسم را در آن پیروی کردم
وَ لَمْ أَحْتَرِسْ فِیهِ مِنْ تَزْیِینِ عَدُوِّی
و از فریبکارى آرایش دشمنم نهراسیدم،
وَ فَغَرَّنِی بِمَا أَهْوَى أَسْعَدَهُ عَلَى ذَلِکَ الْقَضَاءُ فَتَجَاوَزْتُ بِمَا جَرَى
پس مرا به خواهش دل فریفت و بر این امر اختیار و اراده ام یاریش نمود، پس بدینسان
عَلَیَّ مِنْ ذَلِکَ بَعْضَ (مِنْ نَقْضِ) حُدُودِکَ
و بر پایه گذشته هایم از حدودت گذشتم،
وَ خَالَفْتُ بَعْضَ أَوَامِرِکَ
و با برخى از دستوراتت مخالفت نمودم،
فَلَکَ الْحَمْدُ (الْحُجَّةُ) عَلَیَّ فِی جَمِیعِ ذَلِکَ
پس حجت تنها از ان تواست در همه اینها،
وَ لاَ حُجَّةَ لِی فِیمَا جَرَى عَلَیَّ فِیهِ قَضَاؤُکَ
و مرا هیچ حقى نیست در انچه بر من از سوى قضایت جارى شده
وَ أَلْزَمَنِی حُکْمُکَ وَ بَلاَؤُکَ
و فرمان و آزمایشت ملزمم نموده،
وَ قَدْ أَتَیْتُکَ یَا إِلَهِی بَعْدَ تَقْصِیرِی وَ إِسْرَافِی عَلَى نَفْسِی
ای خداى من اینک پس از کوتاهى در عبادت و زیاده روى در خواهش هاى نفس
مُعْتَذِراً نَادِماً مُنْکَسِراً مُسْتَقِیلاً مُسْتَغْفِراً مُنِیباً مُقِرّاً مُذْعِناً مُعْتَرِفاً
عذرخواه، پشیمان، شکست ه دل، جویاى گذشت طالب آمرزش، بازگشت کنان با حالت اقرار و اذعان و اعتراف به گناه،
لاَ أَجِدُ مَفَرّا مِمَّا کَانَ مِنِّی وَ لاَ مَفْزَعاً أَتَوَجَّهُ إِلَیْهِ فِی أَمْرِی
بی آنکه گریزگاهى از آنچه از من سرزده بیابم و نه پناهگاهى که به آن رو آورم پیدا کنم،
غَیْرَ قَبُولِکَ عُذْرِی وَ إِدْخَالِکَ إِیَّایَ فِی سَعَةِ (سَعَةٍ مِنْ) رَحْمَتِکَ
جز اینکه پذیراى عذرم باشى، و مرا در رحمت فراگیرت بگنجایى
اللَّهُمَّ (إِلَهِی) فَاقْبَلْ عُذْرِی وَ ارْحَمْ شِدَّةَ ضُرِّی وَ فُکَّنِی مِنْ شَدِّ وَثَاقِی
خدایا! پس عذرم را بپذیر، و به بدحالی ام رحم کن و رهایم ساز از بند محکم گناه،
یَا رَبِّ ارْحَمْ ضَعْفَ بَدَنِی وَ رِقَّةَ جِلْدِی وَ دِقَّةَ عَظْمِی
پروردگارا! بر ناتوانى جسمم و نازکى پوستم و نرمى استخوانم رحم کن.
یَا مَنْ بَدَأَ خَلْقِی وَ ذِکْرِی وَ تَرْبِیَتِی وَ بِرِّی وَ تَغْذِیَتِی هَبْنِی لاِبْتِدَاءِ کَرَمِکَ وَ سَالِفِ بِرِّکَ بِی
اى که آغازگر آفرینش و یاد و پرورش و نیکى بر من و تغذیه ام بوده اى، اکنون مرا ببخش به همان کرم نخستت، و پیشینه احسانت بر من
یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ رَبِّی
اى خداى من و سرور و پروردگارم
أَ تُرَاکَ مُعَذِّبِی بِنَارِکَ بَعْدَ تَوْحِیدِکَ
آیا مرا به آتش دوزخ عذاب نمایى، پس از اقرار به یگانگی ات
وَ بَعْدَ مَا انْطَوَى عَلَیْهِ قَلْبِی مِنْ مَعْرِفَتِکَ
و پس از آنکه دلم از نور شناخت تو روشنى گرفت
وَ لَهِجَ بِهِ لِسَانِی مِنْ ذِکْرِکَ
و زبانم در پرتو آن به ذکرت گویا گشت
وَ اعْتَقَدَهُ ضَمِیرِی مِنْ حُبِّکَ
و پس از آنکه درونم از عشقت لبریز شد
وَ بَعْدَ صِدْقِ اعْتِرَافِی وَ دُعَائِی خَاضِعاً لِرُبُوبِیَّتِکَ
و پس از صداقت در اعتراف و درخواست خاضعانه ام در برابر پروردگاری ات،
هَیْهَاتَ أَنْتَ أَکْرَمُ مِنْ أَنْ تُضَیِّعَ مَنْ رَبَّیْتَهُ
باور نمی کنم چه آن بسیار بعید است و تو بزرگوارتر از آن هستى که پرورده ات را تباه کنى
أَوْ تُبْعِدَ (تُبَعِّدَ) مَنْ أَدْنَیْتَهُ
یا آن را که به خود نزدیک نموده اى دور نمایى
أَوْ تُشَرِّدَ مَنْ آوَیْتَهُ
یا آن را که پناه دادى از خود برانى
أَوْ تُسَلِّمَ إِلَى الْبَلاَءِ مَنْ کَفَیْتَهُ وَ رَحِمْتَهُ
ای آن را که خود کفایت نموده اى و به او رحم کردى به موج بلا واگذارى؟
وَ لَیْتَ شِعْرِی یَا سَیِّدِی وَ إِلَهِی وَ مَوْلاَی
ای کاش میدانستم اى سرورم و معبودم و مولایم
أَ تُسَلِّطُ النَّارَ عَلَى وُجُوهٍ خَرَّتْ لِعَظَمَتِکَ سَاجِدَةً
آیا آتش را بر صورت‌هایى که براى عظمتت سجده کنان بر زمین نهاده شده مسلطّ می‌کنى
وَ عَلَى أَلْسُنٍ نَطَقَتْ بِتَوْحِیدِکَ صَادِقَةً ً
و نیز بر زبان‌هایى که صادقانه به توحیدت
وَ بِشُکْرِکَ مَادِحَةً
و به سپاست مدح کنان گویا شده
وَ عَلَى قُلُوبٍ اعْتَرَفَتْ بِإِلَهِیَّتِکَ مُحَقِّقَة
و هم بر دل‌هایى که بر پایه تحقیق به خداوندیت اعتراف کرده
وَ عَلَى ضَمَائِرَ حَوَتْ مِنَ الْعِلْمِ بِکَ حَتَّى صَارَتْ خَاشِعَةً
و بر نهادهایى که معرفت به تو آنها را فرا گرفته تا آنجا که در پیشگاهت خاضع شده
وَ عَلَى جَوَارِحَ سَعَتْ إِلَى أَوْطَانِ تَعَبُّدِکَ طَائِعَةً
و به اعضایى که مشتاقانه به سوى پرستشگاه هایت شتافته اند
وَ أَشَارَتْ بِاسْتِغْفَارِکَ مُذْعِنَةً مَا هَکَذَا الظَّنُّ بِکَ
و اقرارکنان جویاى آمرزش تو بوده اند، شگفتا این همه را به آتش بسوزانى! هرگز چنین گمانى به تو نیست
وَ لاَ أُخْبِرْنَا بِفَضْلِکَ عَنْکَ
و از فضل تو چنین خبرى داده نشده.
یَا کَرِیمُ یَا رَبِ وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفِی عَنْ قَلِیلٍ مِنْ بَلاَءِ الدُّنْیَا وَ عُقُوبَاتِهَا
اى بزرگوار، اى پروردگار و تو از ناتوانی ام در برابر اندکى از غم و اندوه دنیا و کیفرهاى آن
وَ مَا یَجْرِی فِیهَا مِنَ الْمَکَارِهِ عَلَى أَهْلِهَا عَلَى أَنَّ ذَلِکَ بَلاَءٌ وَ مَکْرُوهٌ، قَلِیلٌ مَکْثُهُ، یَسِیرٌ بَقَاؤُهُ، قَصِیرٌ مُدَّتُهُ
و آنچه که از ناگواری ها بر اهلش می‌گذرد آگاهى، با آنکه این غم و اندوه و ناگوارى درنگش کم بقایش اندک و مدّتش کوتاه است
فَکَیْفَ احْتِمَالِی لِبَلاَءِ الْآخِرَةِ وَ جَلِیلِ (حُلُولِ) وُقُوعِ الْمَکَارِهِ فِیهَا
پس چگونه خواهد بود تابم در برابر بلاى آخرت، و فرود آمدن ناگواری ها در آن جهان بر جسم و جانم
وَ هُوَ بَلاَءٌ تَطُولُ مُدَّتُهُ وَ یَدُومُ مَقَامُهُ
و حال آنکه زمانش طولانى و جایگاهش ابدى است
وَ لاَ یُخَفَّفُ عَنْ أَهْلِهِ
و تخفیفى برای اهل آن بلا نخواهد بود،
لِأَنَّهُ لاَ یَکُونُ إِلاَّ عَنْ غَضَبِکَ وَ انْتِقَامِکَ وَ سَخَطِکَ
چرا که مایه آن بلا جز از خشم و انتقام و ناخشنودى تو نیست
وَ هَذَا مَا لاَ تَقُومُ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ
و این چیزى است که تاب نیاورند در برابرش آسمانها و زمین،.
یَا سَیِّدِی فَکَیْفَ لِی (بِی) وَ أَنَا عَبْدُکَ الضَّعِیفُ الذَّلِیلُ الْحَقِیرُ الْمِسْکِینُ الْمُسْتَکِینُ
اى سرور من تا چه رسد به من؟ و حال آنکه من بنده ناتوان، خوار و کوچک، زمین گیر و درمانده توأم
یَا إِلَهِی وَ رَبِّی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ لِأَیِّ الْأُمُورِ إِلَیْکَ أَشْکُو
اى خداى من و پروردگارم و سرور و مولایم، براى کدامیک از دردهایم به حضرتت شکوه کنم
وَ لِمَا مِنْهَا أَضِجُّ وَ أَبْکِی لِأَلِیمِ الْعَذَابِ وَ شِدَّتِهِ
و براى کدامین گرفتاریم به درگاهت بنالم و اشک بریزیم آیا براى دردناکى عذاب و سختی اش
أَمْ لِطُولِ الْبَلاَءِ وَ مُدَّتِهِ
، یا براى طولانى شدن بلا و زمانش،
فَلَئِنْ صَیَّرْتَنِی لِلْعُقُوبَاتِ مَعَ أَعْدَائِکَ
پس اگر مرا در عقوبت و مجازات با دشمنانت قرار دهى،
وَ جَمَعْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَهْلِ بَلاَئِکَ
و بین من و اهل عذابت جمع کنى،
وَ فَرَّقْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَحِبَّائِکَ وَ أَوْلِیَائِکَ فَهَبْنِی
و میان من و عاشقان و دوستانت جدایى اندازى،
یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ وَ رَبِّی
اى خدا و آقا و مولا و پروردگارم،
صَبَرْتُ عَلَى عَذَابِکَ فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِکَ
بر فرض که بر عذابت شکیبائى ورزم، ولى بر فراقت چگونه صبر کنم
وَ هَبْنِی صَبَرْتُ عَلَى حَرِّ نَارِکَ فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلَى کَرَامَتِکَ
و گیرم اى خداى من بر سوزندگى آتشت صبر کنم، اما چگونه چشم پوشى از کرمت را تاب آورم
أَمْ کَیْفَ أَسْکُنُ فِی النَّارِ وَ رَجَائِی عَفْوُکَ
یا چگونه در آتش، سکونت گزینم و حال آنکه امید من گذشت و عفو تواست.
فَبِعِزَّتِکَ یَا سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ
پس به عزّتت اى آقا و مولایم
أُقْسِمُ صَادِقاً (الْآلِمِینَ)
سوگند صادقانه میخورم،
لَئِنْ تَرَکْتَنِی نَاطِقاً لَأَضِجَّنَّ إِلَیْکَ بَیْنَ أَهْلِهَا ضَجِیجَ الْآمِلِینَ
اگر مرا در سخن گفتن آزاد بگذاری در میان اهل دوزخ به پیشگاهت سخت ناله سر دهم همانند ناله
وَ لَأَصْرُخَنَّ إِلَیْکَ صُرَاخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ
آرزومندان و به درگاهت بانگ بردارم،همچون بانگ آنان که خواهان دادرسى هستند
وَ لَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بُکَاءَ الْفَاقِدِینَ
و هر آینه به آستانت گریه کنم چونان که مبتلا به فقدان عزیزى می باشند
وَ لَأُنَادِیَنَّکَ أَیْنَ کُنْتَ یَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ
و صدایت میزنم: کجایى اى سرپرست مؤمنان،
یَا غَایَةَ آمَالِ الْعَارِفِینَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ
اى فریادرس خواهندگان فریادرس،
یَا حَبِیبَ قُلُوبِ الصَّادِقِینَ وَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ
اى محبوب دل‌هاى راستان و اى معبود جهانیان
أَ فَتُرَاکَ سُبْحَانَکَ یَا إِلَهِی وَ بِحَمْدِکَ تَسْمَعُ فِیهَا صَوْتَ عَبْدٍ مُسْلِمٍ سُجِنَ (ُیسْجَنُ) فِیهَا بِمُخَالَفَتِهِ
آیا این چنین است، اى خداى منزّه، و ستوده که در دوزخ بشنوى صداى بنده مسلمانى که براى مخالفتش با دستورات تو زندانى شده
وَ ذَاقَ طَعْمَ عَذَابِهَا بِمَعْصِیَتِهِ
و مزه عذابش را به خاطر نافرمانى چشیده
وَ حُبِسَ بَیْنَ أَطْبَاقِهَا بِجُرْمِهِ وَ جَرِیرَتِهِ
و میان درکات دوزخ به علّت جرم و جنایتش محبوس شده،
وَ هُوَ یَضِجُّ إِلَیْکَ ضَجِیجَ مُؤَمِّلٍ لِرَحْمَتِکَ
و حال آنکه در درگاهت سخت ناله میزند، همچون ناله آن که آرزومند رحمت توست،
وَ یُنَادِیکَ بِلِسَانِ أَهْلِ تَوْحِیدِکَ وَ یَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِرُبُوبِیَّتِکَ
و با زبان اهل توحیدت تو را می خواند، و به ربوبیّتت به پیشگاهت توسّل می جوید،
یَا مَوْلاَیَ فَکَیْفَ یَبْقَى فِی الْعَذَابِ وَ هُوَ یَرْجُو مَا سَلَفَ مِنْ حِلْمِکَ
اى مولاى من، چگونه در عذاب بماند و حال آنکه امید به بردبارى گذشته ات دارد
أَمْ کَیْفَ تُؤْلِمُهُ النَّارُ وَ هُوَ یَأْمُلُ فَضْلَکَ وَ رَحْمَتَکَ
یا آتش چگونه او را به درد آورد درحالیکه بخشش و رحمت تو را آرزو دارد
أَمْ کَیْفَ یُحْرِقُهُ لَهِیبُهَا
چگونه شعله آتش او را بسوزاند
وَ أَنْتَ تَسْمَعُ صَوْتَهُ وَ تَرَى مَکَانَه
درحالیکه فریادش را می شنوى و جایش را می بینی
أَمْ کَیْفَ یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ زَفِیرُهَا وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفَهُ
یا چگونه آتش او را دربر بگیرد و حال آنکه از ناتوانی اش خبر دارى
أَمْ کَیْفَ یَتَقَلْقَلُ بَیْنَ أَطْبَاقِهَا وَ أَنْتَ تَعْلَمُ صِدْقَهُ
، یا چگونه در طبقات دوزخ به این سو و آن سو کشانده شود درحالی که راستگوی اش را میدانى،
أَمْ کَیْفَ تَزْجُرُهُ زَبَانِیَتُهَا وَ هُوَ یُنَادِیکَ یَا رَبَّهْ
یا چگونه فرشته هاى عذاب او را با خشم برانند و حال آنکه تو را به پروردگاری ات می خواند،
أَمْ کَیْفَ یَرْجُو فَضْلَکَ فِی عِتْقِهِ مِنْهَا فَتَتْرُکُهُ (فَتَتْرُکَه) فِیهَا
یا چگونه ممکن است بخششت را در آزادى از دوزخ امید داشته باشد و تو او را در انجا به همان حال واگذارى؟
هَیْهَاتَ مَا ذَلِکَ الظَّنُّ بِکَ وَ لاَ الْمَعْرُوفُ مِنْ فَضْلِکَ
همه این امور از بنده نوازى تو بس دور است، هرگز گمان ما به تو این نیست و نه از فضل تو چنین گویند
وَ لاَ مُشْبِهٌ لِمَا عَامَلْتَ بِهِ الْمُوَحِّدِینَ مِنْ بِرِّکَ وَ إِحْسَانِکَ
و نه به آنچه که از خوبى و احسانت با اهل توحید رفتار کرده اى شباهتى دارد،
فَبِالْیَقِینِ أَقْطَعُ لَوْ لاَ مَا حَکَمْتَ بِهِ مِنْ تَعْذِیبِ جَاحِدِیکَ
پس به یقین میدانم که اگر فرمانت در به عذاب کشیدن منکران نبود
وَ قَضَیْتَ بِهِ مِنْ إِخْلاَدِ مُعَانِدِیکَ لَجَعَلْتَ النَّارَ کُلَّهَا بَرْداً وَ سَلاَماً
و حکمت به همیشگى بودن دشمنانت در آتش صادر نمی شد، هر آینه سرتاسر دوزخ را سرد و سلامت می کردى
وَ مَا کَانَ لِأَحَدٍ فِیهَا مَقَرّاً وَ لاَ مُقَاماً (مَقَاماً)
و براى احدى در انجا قرار و جایگاهى نبود،
لَکِنَّکَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُکَ
امّا تو که مقدّس است نام هایت برجسته و والا است
أَقْسَمْتَ أَنْ تَمْلَأَهَا مِنَ الْکَافِرِینَ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ
سوگند یاد کردى که دوزخ را از همه کافران چه پرى و چه آدمى پر سازى
وَ أَنْ تُخَلِّدَ فِیهَا الْمُعَانِدِینَ
و ستیزه جویان را در انجا همیشگى و جاودانه بداری
وَ أَنْتَ جَلَّ ثَنَاؤُکَ
و هم تو - که ثنایت
- قُلْتَ مُبْتَدِئاً وَ تَطَوَّلْتَ بِالْإِنْعَامِ مُتَکَرِّماً
به این گفته ابتدا کردى و با نعمت هایت کریمانه تفضّل فرمودى که
اَفَمَنْ کانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کانَ فاسِقاً لا یَسْتَوُونَ
آیا مؤمن همانند فاسق است؟ نه، مساوى نیستند
اِلهى وَ سَیِّدى فَاَسْئَلُکَ بِالْقُدْرَةِ الَّتى قَدَّرْتَها
اى خدا و سرور من، از تو خواستارم به قدرتى که مقدّر نمودى
وَ بِالْقَضِیَّةِ الَّتى حَتَمْتَها وَ حَکَمْتَها
و به فرمانى که حتمیتش دادى و بر همه استوارش نمودى
وَ غَلَبْتَ مَنْ عَلَیْهِ اَجْرَیْتَها
و بر کسیکه بر او اجرایش کردى چیره ساختى
اَنْ تَهَبَ لى فى هذِهِ اللَّیْلَةِ وَ فى هذِهِ السّاعَةِ
که در این شب و در این ساعت بر من ببخشى
کُلَّ جُرْمٍ اَجْرَمْتُهُ
هر جرمی که مرتکب شدم
وَ کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ کُلَّ قَبِیحٍ أَسْرَرْتُهُ
و هر گناهى که به آن آلوده گشتم و هر کار زشتى را که پنهان ساختم
وَ کُلَّ جَهْلٍ عَمِلْتُهُ کَتَمْتُهُ اَوْ أَعْلَنْتُهُ أَخْفَیْتُهُ اَوْ اَظْهَرْتُهُ
و هر نادانى که آن را بکار گرفتم خواه پنهان کردم یا آشکار، نهان ساختم یا عیان
وَ کُلَّ سَیِّئَةٍ أَمَرْتَ بِاِثْباتِهَا الْکِرامَ الْکاتِبینَ
و هر کار زشتى که دستور ثبت آن را به نویسندگان بزرگوار دادى
الَّذینَ وَکَّلْتَهُمْ بِحِفْظِ ما یَکُونُ مِنّى
آنان که بر ضبط آنچه از من سر زند گماشتى
وَ کُنْتَ اَنْتَ الرَّقیبَ عَلَىَّ مِنْ وَراَّئِهِمْ
و خود فراتر از آنها مراقب من بودى
وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَىَّ مَعَ جَوارِحى
و آنان را نیز گواهانى بر من قرار دادى علاوه بر اعضایم
وَالشّاهِدَ لِما خَفِىَ عَنْهُمْ
و شاهد بر آنچه که از آنان پنهان ماند
وَ بِرَحْمَتِکَ اَخْفَیْتَهُ
و به یقین با رحمتت پنهان ساختى
وَ بِفَضْلِکَ سَتَرْتَهُ
و با فضلت پوشاندى
وَ اَنْ تُوَفِّرَ حَظّى مِنْ کُلِّ خَیْرٍ اَنْزَلْتَهُ
و اینکه از تو میخواهم از هرچیزیکه نازل کردى
اَوْ اِحْسانٍ فَضَّلْتَهُ اَوْ بِرٍّ نَشَرْتَهُ
یا احسانى که تفضّل نمودى
اَوْ رِزْقٍ بَسَطْتَهُ
یا رزقى که پراکندى
اَوْ ذَنْبٍ تَغْفِرُهُ
یا گناهی که بیامرزی
اَوْ خَطَاءٍ تَسْتُرُهُ یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ
یا خطایى که بپوشانى، پرورگارا، پروردگارا، پروردگارا
یا اِلهى وَ سَیِّدى وَ مَوْلاىَ وَ مالِکَ رِقّى
اى خداى من اى سرور من، اى مولاى من و اختیار دارم،
یا مَنْ بِیَدِهِ ناصِیَتى یا عَلیماً بِضُرّى
اى کسیکه مهارم به دست اوست،
وَ مَسْکَنَتى یا خَبیراً بِفَقْرى وَ فاقَتى یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ
اى داناى تهیدستى و ناداری ام، پروردگارا! پروردگارا! پروردگارا!
اَسْئَلُکَ بِحَقِّکَ وَ قُدْسِکَ
از تو درخواست میکنم به حقّت و قدست
وَ اَعْظَمِ صِفاتِکَ وَ اَسْماَّئِکَ اَنْ تَجْعَلَ اَوْقاتى مِنَ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ بِذِکْرِکَ مَعْمُورَةً
و بزرگ ترین صفات و نام هایت که همه اوقاتم را از شب و روز به یادت آباد کنى
وَ بِخِدْمَتِکَ مَوْصُولَةً
و به خدمت گزاری ات پیوسته بدارى
وَ اَعْمالى عِنْدَکَ مَقْبُولَةً
اعمالم را در پیشگاهت قبول فرمایى
کُلُّها وِرْداً واحِداً وَ حالى حَتّى تَکُونَ اَعْمالى وَ اَوْرادى فى خِدْمَتِکَ سَرْمَداً
تا آنکه اعمال و اورادم هماهنگ، همسو و همواره باشد و حالم در خدمت تو پاینده گردد،
یا سَیِّدى یا مَنْ عَلَیْهِ مُعَوَّلى
اى سرور من، اى آن که بر او تکیه دارم،
یا مَنْ اِلَیْهِ شَکَوْتُ اَحْوالى
اى آن که شکوه حالم را تنها به سوى او برم،
یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ
اى پروردگارم، اى پروردگارم، ای پروردگارم
قَوِّ عَلى خِدْمَتِکَ جَوارِحى وَاشْدُدْ عَلَى الْعَزیمَةِ جَوانِحى
اعضایم را در راه خدمتت نیرو بخش و دلم را بر عزم و همّت محکم کن،
وَ هَبْ لِىَ الْجِدَّ فى خَشْیَتِکَ وَالدَّوامَ فِى الاْتِّصالِ بِخِدْمَتِکَ حَتّى اَسْرَحَ اِلَیْکَ فى مَیادینِ السّابِقینَ
و کوشش در راستاى پروایت و دوام در پیوستن به خدمتت را و به من ارزانى دار تا به سویت برانم در میدانهای پیشتازان
وَ أُسْرِعَ اِلَیْکَ فِى الْبارِزینَ وَ أَشْتاقَ اِلى قُرْبِکَ فِى الْمُشْتاقینَ
و به سویت بشتابم در میان شتابندگان و به کوى قربت آیم در میان مشتاقان.
وَ أَدْنُوَ مِنْکَ دُنُوَّ الْمُخْلِصینَ
و همانند مخلصان به تو نزدیک شوم
وَ اَخافَکَ مَخافَةَ الْمُوقِنینَ
و چون یقین آوردگان از جاه تو بهراسم
وَ اَجْتَمِعَ فى جِوارِکَ مَعَ الْمُؤْمِنینَ
و با اهل ایمان در جوارت گرد آیم.
اَللّهُمَّ وَ مَنْ اَرادَنى بِسُوَّءٍ فَاَرِدْهُ وَ مَنْ کادَنى فَکِدْهُ
خدایا هرکس مرا به بدى قصد کند تو قصدش کن، و هرکس با من مکر ورزد تو با او مکر کن،
وَاجْعَلْنى مِنْ اَحْسَنِ عَبیدِکَ نَصیباً عِنْدَکَ وَ اَقْرَبِهِمْ مَنْزِلَةً مِنْکَ
و مرا از بهره مندترین بندگانت نزد خود، و نزدیک ترین شان در منزلت به تو
وَ اَخَصِّهِمْ زُلْفَةً لَدَیْکَ فَاِنَّهُ لا یُنالُ ذلِکَ اِلاّ بِفَضْلِکَ
و مخصوص ترین شان در رتبه به پیشگاهت بگردان زیرا این همه به دست نیاید جز به فضل تو،
وَ جُدْلى بِجُودِکَ وَاعْطِفْ عَلَىَّ بِمَجْدِکَ
خدایا! با جودت به من جود کن و با بزرگواریت به من نظر کن
وَاحْفَظْنى بِرَحْمَتِکَ
و با رحمتت مرا نگاهدار
وَاجْعَلْ لِسانى بِذِکْرِکَ لَهِجاً
و زبانم را به ذکرت گویا کن،
وَ قَلْبى بِحُبِّکَ مُتَیَّماً وَ مُنَّ عَلَىَّ بِحُسْنِ اِجابَتِکَ
و دلم را به محبتت شیفته و شیدا فرا و بر من منّت گذار با پاسخ نیکویت
وَ اَقِلْنى عَثْرَتى وَاغْفِرْ زَلَّتى
و لغزشم را نادیده انگار و گناهم را ببخش
فَاِنَّکَ قَضَیْتَ عَلى عِبادِکَ بِعِبادَتِکَ
زیرا تو بندگانت را به بندگى فرمان دادى
وَ اَمَرْتَهُمْ بِدُعاَّئِکَ وَ ضَمِنْتَ لَهُمُ الإِجابَةَ فَاِلَیْکَ
و به دعا و درخواست از خود امر کردى و اجابت دعا را براى آنان ضامن شدى،
یا رَبِّ نَصَبْتُ وَجْهى
پس ای پروردگار من تنها روى به سوى تو داشتم
وَ اِلَیْکَ یا رَبِّ مَدَدْتُ یَدى
و دستم را تنها به جانب تو دراز کردم،
فَبِعِزَّتِکَ اسْتَجِبْ لى دُعاَّئى وَ بَلِّغْنى مُناىَ وَ لا تَقْطَعْ مِنْ فَضْلِکَ رَجاَّئى
پس تو را به عزّتت سوگند میدهم دعایم را اجابت کنی و مرا به آرزویم برسانى، و امیدم را از فضلت ناامید نکنى،
وَاکْفِنى شَرَّ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ مِنْ اَعْدآئى ،
و شرّ دشمنانم را از پرى و آدمى از من کفایت کنى،
یا سَریعَ الرِّضا
ای خدایى که زود از بنده ات خشنود می شوى،
اِغْفِرْ لِمَنْ لا یَمْلِکُ اِلّا الدُّعاَّءَ
بیامرز آن را که جز دعا چیزى ندارد،.
فَاِنَّکَ فَعّالٌ لِما تَشاَّءُ
همانا تو هرچه بخواهى انجام م‌یدهى،
یا مَنِ اسْمُهُ دَوآءٌ وَ ذِکْرُهُ شِفاَّءٌ وَ طاعَتُهُ غِنىً
اى آن که نامش دوا و یادش شفا و طاعتش توانگرى است،
اِرْحَمْ مَنْ رَأسُ مالِهِ الرَّجاَّءُ وَ سِلاحُهُ الْبُکاَّءُ
رحم کن به کسیکه سرمایه اش امید و سازو برگش اشک ریزان است
یا سابِغَ النِّعَمِ یا دافِعَ النِّقَمِ یا نُورَ الْمُسْتَوْحِشینَ فِى الْظُّلَمِ
اى فروریزنده نعمت ها اى دورکننده بلاها، اى روشنی بخش وحشت زدگان در تاریکی ها،
یَا عالِماً لا یُعَلَّمُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
اى داناى ناآموخته بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،
وَافْعَلْ بى مَا اَنْتَ أَهْلُهُ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى رَسُولِهِ وَالْأَئِمَّةِ الْمَیامینَ مِنْ الِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلیماً کَثیراً
و با من چنان کن تو را شاید، و درود و سلام فراوان خدا بر پیامبرش و بر امامان خجسته از خاندانش
قطعات
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
تاکنون نظری ثبت نشده است.