شهادت امام حسن مجتبی (ع) 1398 - مهدی میرداماد

به گوش دلم جز صدای تو نیست/دلم را هوس جز هوای تو نیست/مسوزان دلم را مگر با غمت/بمیرد دلی که آشنای تو نیست/تو روح دعایی دعا کن مرا/تمنای من جز دعای تو نیست/من از کودکی تو فهمیده ام/بلایی شبیه بلای تو نیست/کوچه قلب من هنوز کبود یک درد و غمه/با اینکه جون میدم ولی کنج سینم یه ماتمه/از کوچکی یه صحنه ای دیدم که تا حالا هنوز/تو خواب و بیداری من تو خاطرم مجسمه/شما نبودید ولی من تو کوچه بودم و دیدم/رد خون گل روی خاک هر جا قدم به قدمه/شما نبودید ولی من دیدم و کاش نمی دیدم/یه پنجه کبودی که جای یه ضرب محکمه

دلم را مهر غربت بر جبین خورد/که مشتاقانه آخر زهر کین خورد/اگر پرسند از قبرم بگویید/همان جایی که مادر بر زمین خورد/به بستر کی مرا زهر جفا کشت/خدایا غصه و غربت مرا کشت/میان کوچه خیلی سال ها پیش/خدایا چادری خاکی مرا کشت/دیگه داریم می رسیم اینقدر رو خاکا نشین/بذار تا گوشوارتو بردارم از روی زمین/خونمون اینطرفه بیا بیا/ چیزی تا خونه نمونده جون بابا راه بیا

دلم امشب بهانه می گیرد/شعله از آن زبانه می گیرد/گویی امشب کبوتری ز بقیع/در دلم آشیانه می گیرد/گل زخم دل امام حسن/در وجودم زبانه می گیرد/غصه بر جان سوخته اش/برکفش تازیانه می گیرد/حسن غریب مادر/تیرها زخمی تنش بودند/اشک ها وقف دامنش بودند/دشمنان متحد به دشمنی اش/دوستان یار دشمنش بودند/حق کشی و دورویی و دشنام/همگی خار گلشنش بودند/به غریبیش گریه می کردند/تیرهایی که در تنش بودند/حسن غریب مادر

حسن کریم عالمینه/حسن غریب تر از حسینه/عشق تویی چاره تویی/عاشق بیچاره منم/کعبه تویی قبله تویی/محرم آواره منم/روح تو ریحانه تویی/سنگ منو و خاره منم/پاک تر از پاک تویی/مجرم صدکاره منم/کریم کاری به جز کرم نداره/آقام تو مدینه س ولی حرم نداره/حسن غریب مادر