- 22
- 1000
- 1000
- 1000
بر حال عاشقم رسد امشب سلام
مدیحه سرایی ولادت امام علی (ع) با صدای محمود کریمی، 1390
بر حال عاشقم رسد امشب سلام مِی
بر دل نشسته است چه شیوا کلام مِی
امشب بیا به میکده با چشم خود ببین
مستان به خاک میکده از قتل عام مِی
ما مِی گسارهای خم مرتضی شدیم
ما شیعیان باده فدای امام مِی
ساقی علی و جام مِی‌اش دست حیدری‌ست
جانم فدای ساقی و قربان جام مِی
ما دم ز غیر حضرت حیدر نمی‌زنیم
مِی جز به یاد ساقی کوثر نمی‌زنیم
بر سینه‌ام ولای تو تنظیم می‌شود
هر سال من به نام تو تحویل می‌شود
روی زمین که جای سخن گفتن از تو نیست
در عرش از مقام تو تجلیل می شود
وقتی سوال شد که خداوند شکل کیست
آنجاست که جمال تو تمثیل می‌شود
آقا کلام توست که در دست انبیاست
تورات و گَه زبور و گَه انجیل می‌شود
در عرش آن پرنده که پیغام وحی داشت
با یک نگاه توست که جبریل می‌شود
روز ولادتت به خدا شاهکار شد
روز ظهور حضرت پروردگار شد
آقا ببین که شور تو با ما چه می‌کُند
با ما نه، با اهالی بالا چه می‌کُند
یا رب علی امام نماز فرشته‌هاست
حالا میان مردم دنیا چه می‌کُند
در حیرت است دیده‌ی عالم که کبریا
کِی روی خاک آمده اینجا چه می‌کُند
امروز هر کسی که محبّ علی نشد
بیچاره روز محشر کبری چه می‌کُند
شُکر خدا که شیعه مرا آفریده است
شُکر خدا که فاطمه من را خریده است
هنگام رزم و وقت رجزهای حیدر است
ابرو گره زده‌ست علی یا که محشر است
با ضربه‌های حیدری‌اش بین آسمان
روی لب ملائکه الله اکبر است
گویا میان معرکه تکثیر می‌شود
در هر کجای معرکه هر نقطه حیدر است
هنگام حمله‌ی اسد الله می‌شود
هول و هراس مرگ عیان بین لشگر است
تکبیرهای حضرت مولا شنیدنی است
زیرا که نام نامی زهرای اطهر است
ما را غلام حضرت مولا نوشته‌اند
دیوانگان شوهر زهرا نوشته‌اند
مقابل حرم کعبه ایستاده زنی
به تن ز عفت و شرم و وقار پیرهنی
گشود دست دعا سوی آسمان و گریست
شکفت غنچه صفت لب که پرورد سخنی
که یا رب از کرم آسان نمای مشکل من
که باردارم و آزرده جان و خسته تنی
ندا به فاطمه بنت اسد رسید از حق
قدم به خانه‌ی من نه که میهمان منی
در آن حریم مقدس قَدم نهاد و بزاد
گرفت شیرخدا را به دست شیرزنی
خدا نهاد علی نام خانه زادش را
که روح لایتناهی دَمید در بدنی
پیمبر آمد و زد بوسه بر لب و دهنش
که آفرین خدا بر چنین لب و دهنی
بر حال عاشقم رسد امشب سلام مِی
بر دل نشسته است چه شیوا کلام مِی
امشب بیا به میکده با چشم خود ببین
مستان به خاک میکده از قتل عام مِی
ما مِی گسارهای خم مرتضی شدیم
ما شیعیان باده فدای امام مِی
ساقی علی و جام مِی‌اش دست حیدری‌ست
جانم فدای ساقی و قربان جام مِی
ما دم ز غیر حضرت حیدر نمی‌زنیم
مِی جز به یاد ساقی کوثر نمی‌زنیم
بر سینه‌ام ولای تو تنظیم می‌شود
هر سال من به نام تو تحویل می‌شود
روی زمین که جای سخن گفتن از تو نیست
در عرش از مقام تو تجلیل می شود
وقتی سوال شد که خداوند شکل کیست
آنجاست که جمال تو تمثیل می‌شود
آقا کلام توست که در دست انبیاست
تورات و گَه زبور و گَه انجیل می‌شود
در عرش آن پرنده که پیغام وحی داشت
با یک نگاه توست که جبریل می‌شود
روز ولادتت به خدا شاهکار شد
روز ظهور حضرت پروردگار شد
آقا ببین که شور تو با ما چه می‌کُند
با ما نه، با اهالی بالا چه می‌کُند
یا رب علی امام نماز فرشته‌هاست
حالا میان مردم دنیا چه می‌کُند
در حیرت است دیده‌ی عالم که کبریا
کِی روی خاک آمده اینجا چه می‌کُند
امروز هر کسی که محبّ علی نشد
بیچاره روز محشر کبری چه می‌کُند
شُکر خدا که شیعه مرا آفریده است
شُکر خدا که فاطمه من را خریده است
هنگام رزم و وقت رجزهای حیدر است
ابرو گره زده‌ست علی یا که محشر است
با ضربه‌های حیدری‌اش بین آسمان
روی لب ملائکه الله اکبر است
گویا میان معرکه تکثیر می‌شود
در هر کجای معرکه هر نقطه حیدر است
هنگام حمله‌ی اسد الله می‌شود
هول و هراس مرگ عیان بین لشگر است
تکبیرهای حضرت مولا شنیدنی است
زیرا که نام نامی زهرای اطهر است
ما را غلام حضرت مولا نوشته‌اند
دیوانگان شوهر زهرا نوشته‌اند
مقابل حرم کعبه ایستاده زنی
به تن ز عفت و شرم و وقار پیرهنی
گشود دست دعا سوی آسمان و گریست
شکفت غنچه صفت لب که پرورد سخنی
که یا رب از کرم آسان نمای مشکل من
که باردارم و آزرده جان و خسته تنی
ندا به فاطمه بنت اسد رسید از حق
قدم به خانه‌ی من نه که میهمان منی
در آن حریم مقدس قَدم نهاد و بزاد
گرفت شیرخدا را به دست شیرزنی
خدا نهاد علی نام خانه زادش را
که روح لایتناهی دَمید در بدنی
پیمبر آمد و زد بوسه بر لب و دهنش
که آفرین خدا بر چنین لب و دهنی
تاکنون نظری ثبت نشده است.