ولادت حضرت فاطمه (س) 1403 - محمود کریمی

مدح - به نام نامی دلدار حضرت دادار به نام نامی بانوی عصمت و ایثار به نام نامی دخت عزیز پیغمبر به نام نامی محبوب حضرت حیدر همان کسی‌که خدایش بود ثناگویش همان کسی‌که ملک بود خادم کویش همان که برد دل از ربّ حیّ دادارش همان که فاتح خیبر بود گرفتارش همان که عرش خداوند آستانش بود همان که هرچه بگوییم در توانش بود همان که حوریه‌ای در تبار انسان‌هاست همان که زاده‌ی انسان، ولی خود حوراست همان که خادمه‌ی اندرونی‌اش، هاجر همان که مختصری از مناقبش، کوثر که بود او که به جاهش خدا سلام کند که بود او که به پایش، نبی قیام کند عزیز حضرت خاتم که بود؟! زهرا بود دلیل خلقت عالم که بود؟! زهرا بود دمید صبح ظهورش، وزید اقبالش رسید وقت شریف نزول اجلالش به پای دخت خدیجه، همه قیام کنید به فاطمه، به عزیز خدا، سلام کنید چه خلقتی! چه کمالی! چه نور در نوری چه واژگان ملیحی! چه شعرِ پرشوری همان که قبل‌تر از خلق، ردّ پایش بود همان که همدم تنهایی‌اش، خدایش بود کمیت قافیه لنگ است در کراماتش و دست مرثیه، تنگ است در مقاماتش رضای حضرت حق در رضایت او بود مسیر خلق جهان در هدایت او بود اگر نبود، کمال بشر، کمال نداشت کسی برای زمین آمدن، مجال نداشت جهان و خلق جهان زیر دین منّت اوست شروع نیّت خلقت، طلوع طلعت اوست

سرود - هرکسی دیونته مادر؛ جونمم براش میدم مادر هرکسی در خونته مادر؛ سرمم به پاش میدم مادر می‌زنم صدات؛ مادرجان می‌میرم برات؛ مادرجان مادرم فدات؛ مادرجان اون‌که دل به تو سپرد؛ دل مارو می‌بره اون‌که سر برا تو آورد؛ سرش از سرا سره واسه این دل دیوونه درد تو، خود درمونه عالمی برات مجنونه تو بشی آب‌وگلم مادر؛ از خودم رها می‌شم مادر یه‌نگاه کنی به دلم مادر؛ دیگه سربه‌راه می‌شم مادر دامن تو رو می‌گیرم تووی دستته، زنجیرم تو بگی بمیر، می‌میرم همه آسمونیا مادر؛ زیر پرچم تو ان مادر بنده‌های خوب خدا مادر؛ همه آدم تو ان مادر یاد تو، خود تسکینه می‌زنه دلم توو سینه اسم تو چقد شیرینه یه‌سرم به ما بزن مادر؛ شب‌شبه زیارته، مادر دل برا دیوونه شدن مادر؛ معطل اشارته مادر روزی خورتم؛ مادرجان سر سپردتم؛ مادرجان کشته‌مردتم؛ مادرجان

سرود - به سر راه تو، گدا خورشید به پر چادرت، نشسته ماه صلواةٌ علیک یازهرا و سلامٌ علیک یاامّاه طفل بی‌زبون منم؛ مادر مهربون تویی سربه‌هوا منم منم؛ صاحب آسمون تویی من بی‌دست‌وپام مادر می‌افتم به پات مادر می‌مونی برام مادر می‌میرم برات مادر دل هرکس‌که مادری باشه با تو می‌شناسه راهو از بی‌راه صلواةٌ علیک یازهرا و سلامٌ علیک یاامّاه مرده رو زنده می‌کنه، یک نخ روسری تو با عاشقا برادرم به لطف مادری تو شور أزلی مادر نور منجلی مادر شد مرید تو مادر مرتضی‌علی، مادر می‌بوسه دستتو حسن هرروز می‌بوسه پاتو ابی‌عبدالله صلواةٌ علیک یازهرا و سلامٌ علیک یاامّاه از وقتی‌که یادم میاد، نوکر خونه‌زادتم خودت که جای خود داری؛ جیره‌خور اولادتم ذکر من تویی مادر با شهادتین مادر جان عالمی مادر امّ‌الحسنین مادر

سرود - قبل ولادت تو، خورشید بی‌رنگ، بی‌روح، تاریک بود بعد ولادت تو، خورشید زیبا، خون‌گرم، نزدیک شد مادرمی؛ تاج سرمی؛ بال‌وپرمی؛ تکیه‌گاه محشرمی؛ باورمی، مادر تا وقتی تو هستی، من چیکارم مادر هروقت تووی دنیا، کم میارم مادر من تا تورو دارم، غم ندارم مادر قبل از رسیدن تو، دنیا تیره، غمگین، کم‌نور بود وقت رسیدن تو، دنیا شیدا، شیرین، مسرور شد دین منی؛ الگوی زنی؛ سرّ اَرَنی؛ مرشد اباالحسنی؛ بت‌شکنی، مادر نذر قدمت ایل‌وتبارم مادر مادرم رو به دستت می‌سپارم مادر من تا تورو دارم، غم ندارم مادر قبل رسیدن تو، مولا بی‌تو، تنها، بی‌یار بود بعد رسیدن تو، مولا با تو، دلدار، کرّار شد روح دعا؛ روح هل أتی؛ روح مرتضی؛ آبروی آل عبا؛ روح خدا، مادر هروقت بی‌پناه و بی‌قرارم مادر روو خاک قدم‌هات، سر می‌ذارم مادر من تا تورو دارم، غم ندارم مادر