شب سوم صفر 1402 - حنیف طاهری

روضه - منی که غیرت ناموس کبریا بودم یکی ز پرده‌نشینان مرتضی بودم فلک ببین ز کجا تا کجا کشیده مرا به شام و کوفه ز کرب و بلا کشیده مرا ستارگان حرم را به ریسمان بستند بگو ز جور زمین را به آسمان بستند میان آن‌همه لشگر چو بی‌کسم دیدند به اشک بی‌کسیم ناکسانه خندیدند بس که بر آل علی بیداد رفت ماجرای کربلا از یاد رفت خصم بد آیین به جای احترام کرد اعلام بر یهودی‌های شام این اسیران عترت پیغمبرند وین زنان از خاندان حیدرند این سر فرزند پاک حیدر است روز روز انتقام خیبر است طبق فرمان امیر شهر شام جمله آزادید بهر انتقام این سخن تا بر یهود اعلام شد شام ویران شام تر از شام شد آن‌قدر آل پیمبر را زدند دختران نازپرور را زدند این یکی بر نیزه دارند آفتاب آن به زین العابدین دشنام داد

تک - الصلاة الصلاة، در کنار فرات آخرین نماز عاشقی اقامه شد به امامت کشتیِ نجات چه قیامی، چه قعودی چه رکوعی چه سجودی چه نمازی چه جنودی چه وضویی با چهره? خونی عمربن قرظه محو تماشای روی او یک‌دست در مبارزه یک‌دست بر سبوست رقصی چنین میانه? میدانم آرزوست اوفیت یا اباعبدالله السلام السلام شد نمازش تمام خوش به حال آن شهید با سعادتی که سرش فتاد بر پای امام چه شکوهی، چه مصافی چه عروجی چه طوافی چه قنوتی چه سلامی دوست فرمود به او انت امامی گفتا سعید با تو ز هیهات بگذریم ما را سری است با تو چه در خصم این حریم دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم اوفیت یا اباعبدالله

شور - ای کوه طور از راه دور گودال قتلگاه را ببین آن جذبه‌ی نگاه را ببین خون شده سرخی شفق اینجا لن ترانی نگفته حق اینجا عقل حیران جنون آمده است الله الله عشق با ساغر خون آمده است الله الله یار بی‌پرده برون آمده است الله الله یا اباعبدالله بیت الحرام والا مقام قبله به قتلگاه مایل است در کربلا نماز کامل است خاک این خطه محترم باشد کعبه محرم‌ترین حرم باشد غرق آیینه شده گودالش الله الله سوخت روح‌القدس اینجا بالش الله الله یار خود آمده استقبالش الله الله یا اباعبدالله