شب شانزدهم صفر 1403 - میثم مطیعی

نجوا با امام حسین (ع)

زمزمه - چقد خوبه اگه یه شب حسین منو دعا می‌کرد صداش که میزدم خودش نگاه می‌کرد منو به اسم کوچیکم صدا می‌کرد چقد خوبه دلم پر از تپیدن حسین باشه یه شب سرم رو دامن حسین باشه نگام به روضه خوندن حسین باشه نمونده جز گریه برام چاره یا ثارالله وابن ثاره میدونم این گریه اثر داره یا ثارالله وابن ثاره «یا ثارالله و ابن ثاره» حسین جانم ماها کجا و غصه‌ی تو رو خوردن از سرمون زیاده اسمتو بردن الهی روزیمون بشه برات مردن حسین جانم از مادرت بخواه قبول کنه از ما خودش اجازه داد که جاری شه اشکا دسمتونو گرفت و گف بیاین اینجا بچه به جز مادر کیو داره؟ یا ثارالله وابن ثاره اشک مارو مادر خریداره یا ثارالله وابن ثاره نذار دیر شه نذار گناها سمت من سرازیر شه نذار که گریه‌هام بدون تأثیر شه نذار که نوکرت توی گناه پیر شه گرفتارم آخه مگه به غیر تو کیو دارم؟ به کشتی نجات تو امیدوارم حسین همه جوره بهت بدهکارم تویی امید عبد بیچاره یا ثارالله و ابن ثاره شنیدم این اشکا اثر داره یا ثارالله و ابن ثاره نگات کردم صورتمو به سمت قتلگات کردم با گریه و ناله حسین! صدات کردم ببخش اگه توو مقتلت رهات کردم غریب بودی بدون حر و مسلم و حبیب بودی زیر سُم اسبای نانجیب بودی برات بمیرم خدُّالتریب بودی نمونده جز گریه برام چاره یا ثارالله و ابن ثاره حرمله کرد پیرهنتو پاره یا ثارالله و ابن ثاره «یا ثارالله و ابن ثاره» شاعر: رضا یزدانی

زمینه - یوسف‌ مصر کربلا سلام دارم برای دیدنت‌ میام دوباره اربعین‌ شد و بازم دوباره کربلا و بار عام میام که‌ باز تصدقت‌ بشم‌ «أَوْفِ لَنَا الْکَیْل »‌ علی‌ الدوام میام که‌ باز ظرف مو پر کنی‌ یا ایها العزیز تورو میخوام توی حکایت‌ِ یوسف‌ تنها فقط‌ چند جف‌،دست‌ِ بریده نقل‌ قصه‌ ها شد بهر زیارتِ کرب و بلای تو اما، هزار هزار تا دست‌ و پا جدا شد لَو قَطَّعوا أرجُلَنا و الیَدَین‌ نَأتیکَ‌ زَحفاً سَیدی یاحسین‌ یوسف‌ مصر کربلا سلام دارم برای دیدنت‌ میام صف‌ کشیدن مشتریای تو به‌ به‌ ازین‌ شکوه و ازدحام غبار پای زائرای تو حالا شده روشنی‌ چشام میرسه‌ بوی پیرهنت‌ آقا از ابتدای جاده به‌ مشام چشم‌ِ یعقوب اگه‌ با بوی پیرهن‌ِ یوسف‌،شفا گرفت‌ و بعد ازون «یَأْتِ بَصِیراً» خونْ کرده پیرهنت‌ چشم‌ دوعالمو عطر پیکر تو ، میاد ازون لای حصیرا لَو قَطَّعوا أرجُلَنا و الیَدَین‌ نَأتیکَ‌ زَحفاً سَیدی یاحسین‌ یوسف‌ مصر کربلا سلام من‌ اومدم تو جادّه ی خدا من‌ اومدم که‌ سر براه بشم‌ « إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدى‌» دلم‌ میخواد که‌ بعد این‌ سفر «رَبَّنَا لا تُزِغ قُلُوبَنَا» وَهَبْ لَنَا دوباره اربعین‌ وَهَبْ لَنَا دوباره کربلا طبق‌ شنیده ها یوسف‌ به‌ عاشق‌ِ دلداده ی خودش، جوونی‌ دوباره داده من‌ اما دوس دارم پای تو پیر بشم‌ تو روضه‌ های تو، یه‌ پیر غلام صاف و ساده لَو قَطَّعوا أرجُلَنا و الیَدَین‌ نَأتیکَ‌ زَحفاً سَیدی یاحسین‌ یوسف‌ مصر کربلا سلام دارم برای دیدنت‌ میام دست‌ من‌ و دامن‌ لطف‌ تو جونم‌ به‌ این‌ امام با مرام فتح‌ فلسطین‌ روی دوش ماست‌ صحبت‌ ما همینه‌ یک‌ کلام وعده ی ما و لشکر یزید تو صبح‌ سرخ روز انتقام از آسمون اگه‌ سنگم‌ بیاد مگه‌، میشه‌ که‌ ما تورو تنها بذاریم‌ دست‌ از زیارتِ کرب و بلای تو، از روضه‌ های تو بر نمی‌ داریم‌ لَو قَطَّعوا أرجُلَنا و الیَدَین‌ نَأتیکَ‌ زَحفاً سَیدی یاحسین‌ شاعر : دکتر محسن‌ رضوانی‌

زمینه - هر جا برم دلم پر میزنه به کربلا هر اربعین دلم سر میزنه به کربلا دل اگه دل باشه شعله‌ی ماتم کربلاس دل اگه دل باشه سرخی پرچم کربلاس هر جا برم دلم پر میزنه به کربلا هر اربعین دلم سر میزنه به کربلا جایی که عشقو به چشم خودم دیدم اینجاس جایی که راز رسیدنو فهمیدم اینجاس دل منم ریخت، پای ضریحت جایی که عطر شهادتو بوسیدم اینجاس هر جا برم دلم پر میزنه به کربلا هر اربعین دلم سر میزنه به کربلا با گریه، الوداع میخونم دل میگه، من اینجا میمونم هر جا برم دلم پر میزنه به کربلا هر اربعین دلم سر میزنه به کربلا شاعر : محمدمهدی سیار

نوا - بابی انت و امی یا اباعبدالله

واحد - ادب‌خانه اولیا اینجاست، کرم اینجاست، وفا اینجاست شبستان اهل خدا اینجاست، حرم اینجاست، صفا اینجاست دوای پریشانی دل را، تو در جایی، نخواهی یافت اگر تربت کربلا اینجاست، دوا اینجاست، شفا اینجاست در این عالم، به جز تو ندارم کسی یاحسین بیابانم، پر از رنج و تشنگی‌ها تو دریایی، مرا هم ببر سمت دریا حسین «مرا دریاب، مرا دریاب ای رحمت عام عشق مرا دریاب، مرا دریاب ای ماه تمام عشق» من از دوری از خانه محبوب، پریشانم پریشانم جز او مرهمی بر جراحاتم، نمی‌دانم نمی‌دانم اگر حرفی از دیگری گفتم،پشیمانم پشیمانم جز این نام زیبا نمی‌دانم: حسین جانم حسین جانم لبم را کاش، مهیای درس عطش‌ها کنم نگاهم را، خریدار دیدار مولا کنم خودم را باز، در این فرصت گریه پیدا کنم «مرا دریاب، مرا دریاب ای رحمت عام عشق مرا دریاب، مرا دریاب ای ماه تمام عشق» شاعر : حسن صنوبری

روضه پایانی - دوباره مـرغ روحم، هوای کــربلا کرد دل شکسته ام را، اســـیر و مبــتلا کــرد ز سر گذشته اشکم، به لب رســیده جـانم که هـر چه کرد با من، فراق کربــلا کــرد حسین شود تمام هستی فدای آن دو دستی که غرق بوسه با اشک علی مرتضی کرد نگشت آری آن دست جدا ز دامن دوست اگرچه تیغ دشمن ز پیکرش جدا کرد فدای شیرخواری که وقت جان نثاری دو چشم خود ببست و دو لب به خنده وا کرد فدای آن شهیدی که زیر تیغ قاتل سرش بریده گشت و به شیعیان دعا کرد فدای جسم پاکی که قطعه قطعه گردید ز قطره قطره خونش حسین را صدا کرد فدای آن شهیدی که در کنار سنگر به گریه یا حسین گفت به خنده جان فدا کرد