شب هفتم صفر 1403 - شهادت امام حسن مجتبی (ع) - حنیف طاهری

روضه - نه اینکه حرف تو باشد نه اینکه حرف من است حسین گفتن ما از عنایت حسن است یکی مدینه یکی کربلا به ظاهر لیک حکایت دو برادر دو روح و یک بدن است که گفته صلح به معنای ترس از جنگ است که گفته رزم توان یکی ازین دو تن است***شجر وحی را ثمر حسن است به نبی دومین پسر را حسن است میوه قلب حضرت زهرا جان و روح پیمبر حسن است پای تا سر محمد است و علی هستی مادر و پدر حسن است کوچه های مدینه میگویند از برادر غریب تر حسن است آنکه در سن کودکی او را پاره در کوچه شد جگر حسن است انچه در بین کوچه دید و گریست چشم پاک حسین هم نگریست جز خداوند حی دادگرش کس نداند چه آمده به سرش بس که زخم بان زدند او را زهر ناخورده بود خون جگرش آن ستمگر که مادرش را زد باز دشنام داد بر پدرش سالها از جفای دشمن و دوست خون روان بود از چشم ترش از شب دفن مادرش زهرا همه دیدند ریخت بال و پرش قاتل آن ولی سبحانی قنفذ است و مغیره و ثانی

زمینه - مشهد که برم دلم برای کربلا تنگ میشه تو کرب و بلا دلم برا امام رضا تنگ میشه برا دیدنت بی قرارم سر روی ضریحت می ذارم یا امام رضا مطمینم اربعینمو از تو دارم امام مهربون من جواب گریه هامو داد پنجره فولاد رضا برات کربلامو داد شکرا شکرا یا ابالحسن اسمت که میاد دلم به یاد تو هوایی میشه تو راه حسین حال و هوام امام رضایی میشه بیقراری کربلا مو من به هیچکی جز تو نگفتم چای موکبا رو میبینم یاد چای خونت میفتم سلام می دم از تو طریق به سمت مشهد الرضا این همه زائر اومدن از صدقه سر شما

زمینه - دل به غمت مبتلا کربلا کربلا قبله دلها علی کربلا کربلا تا به ابد آید از خاک شهیدان تو نغمه قالوا بلی کربلا کربلا ای سرزمین بی سرها در تو شکفته باورها مهد علی اصغرها خاک علی اکبرها جاودان هستی در دل مشتاق مقتل الاحرار کعبه العشاق کربلا قلبی کربلا روحی عرش خدا در زمین کربلا کربلا راه شهید آفرین کربلا کربلا چیست درین جذبه که پر شده عالم ازین ولوله اربعین کربلا کربلا ای سرزمین بیداران سرمنزل سبکباران راهی به سوی تو یاران تشنه به خاک تو باران شور رستاخیز شور زوارت زنده هستم با شوق دیدارت

شور - از تو دورم ولی دنیامی تو التیام همه دردامی تو بی نهایت دست و دل بازی رونق سفره ایتامی تو تویی که پای سفره نشستی با یه جزامی به جان قاسمت آقا قبولم کن به غلامی فهمیدم عاشق تو شدم از ازل حسن شیرینه اسم تو مثل شهد و عسل حسن حق داره اون که به علی میگه اباالحسن ای بی بدل حسن حسن جانم هر کجا اسم تو غوغا کرده تا گره های کورو وا کرده سینه زن ها کربلامونو اولین بار حسن امضا کرده تویی که وسعت سفره ت به قد کل زمینه که حتی خود حسینم سر این سفره می شینه ای سایه کرامت تو بر سرم حسن اول منو سپرده به تو مادرم حسن داری تو قلب سینه زنات حرم حسن ای دلبرم حسن حسن جانم

شور - زنجیره دنیارو واکن از دستم از این روزهای تکرای دل خستم من اصلا بی تو کی بودم کی هستم من پاهام سنگینه سرگشتم حیرونم داره میره عمرم دارم جامی‌مونم اگه از خیمت دورم اگه راهو گم کردم تا هنوز فرصت دارم به تو باید برگردم ای عشق ابدی نور ازلی حسین ابن علی... من قبلا راحت تر گریه می‌کردم یعنی میشه به اون روزا برگردم دیگه ازهرچی غیر از تو دل سردم من ضله از اشکم چشمامو دریا کن دنیا بی تو زشته دنیامو زیبا کن لحظه هایی داشتم که تو رو خیلی حس کردم برا اینه که میگم به تو باید برگردم ای عشق ابدی نورازلی حسین ابن علی... زندگی بی تو زندونه تبعیده گرمای دستت بالای خورشیده از تو بهتر تو این عالم کی دیده اون‌که روضه رفته این حرفو می‌فهمه آقای ما حتی تو گودال دل رحمه حتی فکر اونی‌که با تو خیلی بد کرده ساربان هم نذاشتی دست‌خالی برگرده عشق ابدی نور ازلی حسین ابن علی

شور - عاشق نالایقتم خوب می دونم ولی تا زنده ام پای عشقت می مونم تا دلم از دست زمونه می گیره خودمو تا هیدت تو می رسونم همه عمرم رو به شما مدیونم به خدا محتاجم نکنی بیرونم من همون عاشقم اون که دیوونته اون که یه عمریه پشت در خونته آره بدم ولی مشتمو وا نکن باز تو بزرگی کن دستمو رها نکن من همون عاشقم آبرو بخر آبرو دار دو عالم تو عاشقی باید اباالفضلی بشم تو بی دلیل هر چی بگی روی چشمم با غم دوری تو هر شب تو دلم با یه سلام تا حرمت پر می کشم به تو دلم گرمه تویی که آقامی همه می دونن تو دینمو دنیامی من همون عاشقم عاشق عاشقات اون که خدا رو شکر پیر شده تو روضه هات روز و شبم همش فکر زیارتم خوب می دونی چقدر عاشق شهادتم من همون عاشقم خود خدا شاهد اینکه تو دعا چیزی به جز گریه برا تو نمی خوام روز قیامت واسم این گریه بسه باشه امانت پیش تو اشک چشام برا تو گریونم چه خوبه تقدیرم خدا بخواد آخر با تو می میرم کشته کربلا ای تن سر جدا با سر غرق خون رفتی روی نیزه ها هر شب جمعه با روضه حنجره جون می ده مادرت ای بمیره نوکرت کشته کربلا گریه می کنم پا به پای روضه هات سینه می زنم رو به ایوون طلات تا بیام به کربلات سینه می زنم

شور - آدم اگه از محبوبش یه یادگاری داشته باشه میبوسه رو چشمش میذاره نمیذاره ازش جدا شه تربت تو که تو بغل گرفته زخم تن تو تربت تو همیشه میده بوی پیراهن تو برام تداعی میکنه دیدن تو بازم جانمازم عطر سیب گرفته مهر سجده ذکر یا غریب گرفته تربت اعلا عرش معلی کربلا یا کربلا اون که سرش رو تربت توست تا به همیشه سرفرازه سجده رو خاک قبرت آقا شیرین ترین جای نمازه تربت تو حتی تو تنهایی قبر کنارمه تربت تو مونس من تو غربت مزارمه برام عزیزترین چیزی که دارمه به دنیا نمی دم مهر کربلامو اینقدر ازین خاک گرفتم شفامو تربت اعلا عرش معلا کربلا یا کربلا