هشتم محرم 1403 - سعید قانع

غمای عالم توی دلم ریخت /تو رفتی میدون دلم به‌هم ریخت/ مؤذن من یه بار دیگه اذان بگو/ تو قبل رفتن عمه‌ها ختم اِن یَکاد برات گرفتن/ یه لشکر اومده تو رو بگیره از من/ پشت سرت آب میریزم بابا بابا/ خدا به همرات عزیزم بابا بابا/بابا گل پسر من، بال و پرت ریخت/لشکر نامرد روی سرت ریخت/هرکی اومد زد، یکی با تیر یکی سپر یکی لگد زد/ به سمت پهلوت یه نفر نیزه شو بد زد/ هرکسی هر جوری تونست جلو اومد زد/ شد ارباً اربا بدنت وای وای وای وای/ با هر چی داشتن زدنت وای وای وای وای ?

جوانان بنی هاشم بیائید/علی را بر در خیمه رسانید

نوکر تو نداره، ترسی از روز محشر/صلی الله علیک، مولانا علی اکبر/دل بستن به تو نداره پشیمونی/آقاجان تو حاجت منو می دونی/از دورم یه روزی این رفقا میرن//تنها تو، تا آخر، پای من، می مونیای رعنای حرم، زیبای حرم/بعد از عباس و حسین آقای حرم/دوس داره یه جور دیگه اربابم تو رو/دل بسته به تو چقد بابای حرم/***موو نمی زنه اصلا، صورتت با پیغمبر/ صلی الله علیک، مولانا علی اکبر/ توو میدون چه گرد و خاکی به پا کردی /مثل مرتضی نداری هماوردی/ معلومه شجاعتت به حسن رفته// واللهِ، بی مثل و، مانندی، توو مردی /ای شهزاده علی، فریادِ علی هر کی شد اسیر تو ، آزاده علی /از بس مثل حیدری تو میدون /زینب می خونه برات هی نادعلی علی /علی مولا علی، علی مولا علی