شب دوم صفر 1403 - حنیف طاهری

روضه - شام روشن از جمال زینب کبراس سر به زیر افکن که ناموس خدا اینجاس کن تماشا آسمان تابناک شام را که آفتاب برج عصمت از افق پیداس در شجاعت چون حسینو در شکیبایی حسن در بلاغت چون علیِ عالی اعلی زینبا یا زینبا، زینبا یا زینبا آب گردد زهره شیران در این صحرا مگر دختر شیر خدا خفته در این صحراس کرد روشن با جمالش آسمان شام را کز فروغ چهره گویی زهره زهراس در شجاعت چون حسینو در شکیبایی حسن در بلاغت چون علیِ عالی اعلی زینبا یا زینبا، زینبا یا زینبا

روضه - یک سر به سر نیزه عیان است ببینید مانند هلال است ولی ماه تمام است هجده قمر از نوک سنان تابد و مردم پرسند ز هم: پس سر عباس کدام است؟ مردم نزنید از همه سو سنگ بر این سر والله امام است امام است امام است زوّار برادر شده بر نی سرِ عباس هم اشک به رخ، هم به لبش عرض سلام است هر کوچه پر از هلهله و خنده و شادی است از شام بپرسید مگر عید صیام است؟ با یاد سر و چوب و لب و ناله زینب انگار جهان در نظرم مجلس شام است باید همه از مرد و زن شام بپرسید ناموس الهی ز چه در محضر عام است؟ هرخانه که در سوگ حسین است سیه پوش «میثم» در آن خانه غلام است غلام است شاعر : غلام رضا سازگار

زمینه - چه خبره بازار شام همه اومدن روی بام همه اومدن دیدنِ سرِ بابام تنش زیر خاک دلش می‌تپه برای منِ پَر شکسته سرش روی نیزست قرآن می‌خونه برای منِ سرشکسته این روزا برای ما عجیب نیست هیچ‌کسی شبیه ما غریب نیست کبودی دور و بَرِ چشمام شاهد روز و حالمه به شیرخوارمون رحمی نکردن من که دیگه سه سالمه بابا بابا بابا بابا به یتیم تو خندیدن پای سر تو رقصیدن تو کوچه‌ها نامحرما منو دیدن لباس اسیری دلِ پر خون سوغاتیِ این کاروانه رو نیزه نگاه کن که خاتم تو غنیمتیِ ساربانه کشتنِ ما از اینا بعید نیست بابا جون به موندنم امید نیست اینا مارو خارجی می‌خونن همینه که پریشونم یک بار دیگه قرآن بخون تا باور کنن مسلمونم بابا بابا بابا بابا