شب دوم محرم 1403 - محمدحسین پویانفر

روضه - به نام خدا اول خط حسین خدای کرم با مروت حسین اگرچه سرش نیست خلوت حسین مرا باز هم کرده دعوت حسین محرم شده خوش به حال من است چراغ حسینیه ها روشن است سر صف امامان و پیغمبران ته صف به چشمان تر نوکران شبیه جوان مرده ها مادران همه گریه کن در غم سروران سر سروران کیست غیر از حسین نبی هم گرفته ست خیر از حسین سلام علیک ای مسیحای من رفیق عزیزم تصلای من مرا دست تو داده بابای من کسی را نیاورد حسین جای من بزرگی کن از نو شکستم بده بیا سینی چای دستم بده خدایا به چشم تر پنج تن تب نوکری را نگیری ز من مرا ثبت کن گریه کن سینه زن خودم را سپردم به تو ای حسن تو که از دو عالم حسینی تری مرا اربعین کربلا می بری نوشتم حسین و زبان لال شد غرورم زمین خورد و پامال شد زمین حسینیه گودال شد سر کشتن شاه جنجال شد ...

زمینه - ای چاره عالم بیچاره ات منم لیلای دل من آواره ات منم تویی یکی یه دونه خدا تو همه عاشقات منم یکی تو اگه راهم ندی برم کجا غیر تو دردمو بگم به کی این خاصیت عشق توئه که هر عاقلی رو مجنون میکنه این خاصیت اسم توئه که اشکامو مثل بارون میکنه تویی یکی یه دونه خدا هر لحظه عمرم منت میکشم آخر توی روضه ات قربونت بشم میشه بهم بگی برام بمیر دل منو بگیری پس ندی میشه یه کم بهم محل بدی تو به محبتت زبون زدی اسم تو شده آرامش من هر چی که بگی روی چشم من دنیامو بگیر اشکامو نگیر این گریه میشه آمرزش من تویی یکی یه دونه خدا

تک - بانگ عزا آمده از عرش می‌رسد از کربلا نور نور خدا نور حسین است نور علی نور علی نور سر در این تکیه علم می‌زنم تا ابد از عشق تو دم می‌زنم داغ تو داغی جانکاه یا وجیه عند الله ?یا حسین یا ثارالله ایل و تبارم همه نوکر خادمه و رعیت سلطان هست برافراشته تا عرش پرچمت ای حضرت سلطان بر تو و بر زائر صحنت سلام حضرت خورشید علیه السلام می‌رود غم‌ها از یاد بین صحن گوهرشاد سیدی یابن الزهرا... ای حرمت قبله عشاق گنبد زرین تو مرآت پیراهن مشکی خود را می‌دهم امشب به امانات ای به فدایت پدر و مادرم لحظه آخر تو بیا بر سرم من غلام و تو ارباب نوکر خود را دریاب سیدی یابن الزهرا

واحد - کائنات افتاده دام علی است خضر خود لب تشنه جام علی است نام حیدر زینت عرش است اگر نام زینب زینت نام علی است خوبان روزگار مسلمان زینب اند دیوانه حسین و پریشان زینب اند آنانکه خاک را به نظر کیمیا کنند حتما کنیز و پیر غلامان زینب اند جنازه مو ببرید وادی السلام علی علی امام من است و منم غلام علی حیدر حیدر قسم به وعده شیرین من یمت یرنی که ایستاده بمیرم به احترام علی حیدر حیدر

دودمه - شاه گفتا آمدم که گویم حق تنها علیست کربلا حق با علیست بین باطل فاصله تا حق فقط یک یک یا علیست کربلا حق با علیست

تک - اگر کشتن چرا آبت ندادن چرا زان در نایابت ندادن اگر کشتن چرا خاکت نکردن کفن بر جسم صد چاک نکردن گلی گم کرده ام می جویم او را به هر گل می رسم می بویم او را گل من یک نشانی در بدن داشت یکی پیراهن کهنه به تن داشت ...