دوم محرم 1403 - میثم مطیعی

روضه و سلام بر امام حسین (ع)

زمزمه - به این گریه‌ها اجازه بده دلیل غمِ عمیقم حسین چه خوبه همش بخونم تو رو بگم زیر لب عزیزم حسین عزیزم حسین باز چرا رو زمین تن تو رو کشوندن باز چرا شعله‌ها خیمه‌ها رو سوزوندن وای من دخترات میون خیمه موندن میگن نیزه ها واسه همدیگه: حسین اومده مهیا بشید سه شعبه‌ همش نگاه می‌کنه به شیش ماهه و گلویی سفید ربابو که دید دشنه‌ها حاضرن برای کشتن کی؟ مرکبا منتظر که رد شن از تن کی؟ عده‌ای در کمین برای پیرهن کی "کربلا کربلا مراقب حسین باش" کمی اونطرف یه گوداله که از اشکِ زنی قیامت شده که ده روز بعد می‌بینن همه تنی زیر پاست که غارت شده جسارت شده آه از اون پاره تن که روی خاکه بی‌جون که کفن میشه با غبار این بیابون نیزه‌ها از تنش جدا نمیشن آسون "کربلا کربلا مراقب حسین باش" شاعر : رضا یزدانی

نوحه سنتی - قلبم عزاخانه ات شمعی و پروانه ات حلقه عشاق آمده ماه غمت خون شده از ماتمت دیده آفاق سینه به سینه آتش جانسوز عطش شعله کشیده دسته به دسته پرچم سرخ تو به این خیمه رسیده مرثیه ماست راس بریده سیدالعطشان ای حسین جان، ای حسین جان، ای حسین جان زمزمه‌ام یا حسین خاتمه‌ام با حسین دار و ندارم معنی نعم‌الأمیر دست مرا هم بگیر ای کس و کارم تیره و تار است دیده من گر نکند گریه برایت وزر و وبال است بر تنم این سر که نیفتاده به پایت جان به‌فدای مرثیه‌هایت سیدالعطشان ای حسین جان، ای حسین جان، ای حسین جان شاعر : مهدی سهرابی

زمینه - واسه توفیق این اشک و این ناله، ازت ممنونم واسه توفیق این رزق هرساله، ازت ممنونم واسه این عشق و شور مادرزادی، ازت ممنونم واسه این ارث شیرین اجدادی، ازت ممنونم باز پناهم دادی اشک و آهم دادی روسیاهم؛ پرگناهم با ولی راهم دادی دار و ندار من! قرار من! واسه هر چی که دارم من ازت ممنونم همینکه از عمق دل دوسِت دارم، ازت ممنونم نصیبم کردی از داغت می بارم، ازت ممنونم اجازه دادی باشم مشکی پوشت، ازت ممنونم گذاشتی برگردم باز به آغوشت، ازت ممنونم مستجابم کردی انتخابم کردی گرچه بدم؛ باز اومدم چون تو خطابم کردی دار و ندار من! قرار من! واسه هر چی که دارم من ازت ممنونم واسه اسمت که رو لب هام میشینه، ازت ممنونم واسه این دست و این داغ توو سینه، ازت ممنونم واسه گوشم که از اسمت پر میشه، ازت ممنونم واسه اشکم که از داغت دُر میشه، ازت ممنونم هر نفس اسم تو یابن ابی طالب «در هر نفس، دو نعمت و بر هر یک شکری واجب» دار و ندار من! قرار من! واسه هر چی که دارم من ازت ممنونم شاعر : دکتر محسن رضوانی

واحد - بشنو از نی ناله هایی سوخته ماجرای نینوایی سوخته بشنو از نی رسم خاکستر شدن همسفر با یک گل پرپر شدن باید از نو بنگری در کار نی باید از سر بشنوی اسرار نی آه یا رب نی کجا و سر کجا؟ ای خدا حنجر کجا خنجر کجا؟ بر سر نی زلف او دل میبرد تا خدا منزل به منزل میبرد تا قیامت دلربایی میکند سالکان را رهنمایی میکند بر لبش آیات قرآن کریم هر خم مویش صراط المستقیم گوش کن این بانگ هل من ناصر است بار بر بندد هر آن کس حاضر است نه! چه گفتم؟! بر زمین بگذار بار کوله باری جز سبکباری میار! عزم رفتن کن اگر مرد رهی الصلا گر عاشق ثاراللهی «یقظه» در این ره نخستین منزل است لحظه بیداری اهل دل است هر کسی را نیست ره در این مقام گفت پیغمبر که «الناسُ نیام» اولین گام طلب بیداری است چشمه این تاب و تب بیداری است کربلا بیدار باش عالم است هر چه آگاهی ست از این پرچم است شد اذان صبح جانها «یا حسین» الرحیل کاروانها «یا حسین» جا نمانی جان من! بیدار شو چشم بگشا لایق دیدار شو کن وضو در چشمه ناب سحر چشم برگیر از شکرخواب سحر شست و شو کن دیده و دل را به اشک نیست ره در این حرم الا به اشک سرخی صبح است خون عاشقان والضحایی ناگهان در آسمان خفتگان از کاروان جا مانده اند تا ابد حیران صحرا مانده اند وقت بیداری گذشت و دیر شد فرصت یاری گذشت و دیر شد تا برآمد آفتاب از نیزه ها شد نماز صبح یک امت قضا چون زهیر ای کاش دلشادم کنی در مسیر کاروان یادم کنی تا به خود آیم، ز خود بیخود شوم سر بر آرم، آنچه نتوان شد شوم من که میدانم می آید پیک تو میدمد از هر رگم لبیک تو تیر دلرحمت شکارم میکند بر خودم هم آشکارم میکند تازه میفهمم که بودم...کیستم... حیف از آن عمری که بی تو زیستم کاش برخیزم از این خواب گران آن تو باشم نه آن دیگران من که میدانم مرا هم میخری میبری تا کربلایت، میبری یک نگاه تو شهیدم میکند گر شقی باشم سعیدم میکند شاعر : دکتر محمدمهدی سیار

روضه پایانی - به یاری تو به میدان کارزار نیاید جماعتی که به رزق حلال، بار نیاید اگر چه تشنه ی یاری، ‌امید و بیم نداری اگر هزار بیاید وگر هزار نیاید محرم است. چه پاییز و برگریز شگفتی! کجاست آنکه به طوفان تو دچار نیاید هزار بار شنیدیم ، ذوالجناح تو آمد ولی چه می شود این بار، بی سوار نیاید مباد آنکه بیاید عطش به کشتن طفلان مباد آنکه عمویی سرقرار نیاید بدا به آتش اگر راه خیمه ی تو بگیرد بدا به آب اگر با لبت کنار نیاید خدا کند که بمیریم و باز آخر مقتل سه شعبه جانب آن طفل شیرخوار نیاید خدا کند که بمیریم و باز زینب کبری به سوی مقتل تو از دل غبار نیاید بس است رنج اسیری، بس است درد یتیمی کنار قافله ای کاش، نیزه دار نیاید شاعر : میلاد عرفان پور

روضه