شب اول محرم 1401 مجید بنی فاطمه

دوباره دل به پرچمت میدم/پیرهن‌سیاه دوباره پوشیدم/خدا‌رو‌‌‌ شکر نمردم و دیدم/محرم اومد/رسیده وقت گریه و ناله/شب گرفتن پر و باله/سر‌ اومده انتظار یک‌ساله/محرم اومد، محرم اومد/خودم رو هیئتت رسوندم زود/چقد دلم برای تو تنگ بود/حسین، حسین جان/بدون که مسلمت تک‌و‌تنهاست/بدون یار و یاور اینجاست/تو کوفه واسه کشتنت غوغاست/میا به کوفه، میا به کوفه/دوباره کوفه بی‌وفایی کرد/تو کوچه‌ها شده پر از نامرد/تو‌‌رو به‌جون خواهرت برگرد/میا به کوفه، میا به کوفه/امون امون امون از این مردم/سرت رو می‌برن برا گندم/حسین من/میون کوفه ولوله دیدم/تو دست این‌ها سلسله دیدم/سه‌شعبه دست حرمله دیدم/آقا نیا به کوفه/گلای پرپرو نیار آقا/علی اصغرو نیار آقا، این همه دخترو نیار آقا/نیا به کوفه

روی دارالاماره می شوم کشته ی بی وفایی/پاره ی قلب زهرا کجایی، مسلمت شد فدایی/کاش، نامه های مسلم را/تو نخوانی ای آقا/سوی کوفه نیایی/یاسیدی یاثارالله/کوفیان ای حسین جان، بغض حیدر گرفتند به سینه/می کشند بر تو شمشیر کینه، ای نگار مدینه/وای، کودکی در گهواره/روی او چون ماهپاره/حرمله در کمینه/یاسیدی یاثارالله/از بلندای کوفه، می دهم ای حبیبم سلامت/هستی من شده نذر نامت، هستم آقا غلامت/آه، هرکس اینجا میهمان است/قسمتش سنگباران است/راس زینب سلامت/یاسیدی یاثارالله

هم خدای عشقی، هم عشق خدایی/قربانی عشقی، سیدالشهدایی/شکر خدا دیدم محرمت رو/روی سرم سایه ی پرچمت رو/کنجِ دلم، باز می بینم، آتیش ماتمت رو/کربلا داری، دل می بری/تاج عالمی، تاج سری/حسین ارباب من/گریه های عشقه، این بارون نم نم/اوج آبرومه، اشکای محرم/کنجِ دلم بازم عزا به پا شد/مادرمون بانی روضه ها شد/سینه زن بی دل تو، راهی کربلا شد/نوکر بد و، خوب می خری/تاج عالمی، تاج سری/حسین ارباب من/کاشکی دل مجنون، مهمون خدا شه/یاکه مثل ارباب، این سرم جدا شه/چشمهای من، تو روضه ها می باره/نذر غمت، این دل پاره پاره/سر از تنم جدا کنید، که آقام سر نداره/برانوکرت، بال و پری/تاج عالمی تاج سری/حسین ارباب من

بیا نگار آشنا، شب غمم سحر نما/مرا به نوکری خود، شها تو مفتخر نما/ای گل وفا حسین/معدن سخا حسین/می کشی مرا حسین

کوفه میا حسین جان کوفه وفا ندارد/کوفیه بی مروت شرم و حیا ندارد