شب بیست و یکم محرم 99 - محمدحسین پویانفر

روضه - رندان تشنه‌لب را ، آبی نمی‌دهد کَس گویا ولی شناسان ، رفتند از این ولایت در زُلفِ چون کمندش ، ای دل مپیچ کانجا سرها بریده بینی ، بی‌جرم و بی‌جنایت هر خدمتی که کردم بی‌مُزد بود و مِنّت یا رب مباد کَس را ، مخدومِ بی‌عنایت در این شب سیاهم ، گم گشت راه مقصود از گوشه‌ای برون آی ، ای کوکب هدایت

تک - حسین جان به یاد لبت یک شبم خواب راحت نداشتم کنار تن بی سرت کاسه آب گذاشتم واویلا حسین جان تو بودی و گودال و ریگ و تنت زیر نیزه خداحافظی کرده با زینبت زیر نیزه واویلا صدا میزدم مادرت رو یا مظلوم نشون می دادم حنجرت رو یا مظلوم صدا می زدم مادرت رو ای بی کس به دامن بگیره سرت رو یا مظلومبه صحرا سپردم که با خاک بپوشونه داداش تنت رو بمیرم که بردن جلو چشم من پیرهنت رو تا حالا ازین خانواده زنی رو نبردن اسارت الهی می مردم نمی دیدم اینقدر جسارت واویلا به آتیش کشیدن حرم رو یا مظلوم نبودی شکستن سرم رو یا مظلوم ندیدی چشای ترم رو با غیرت شلوغی دور و برم رو یا مظلوم سر تو که رو نیزه ها رفت یا مظلوم همش چادرم زیر پا رفت یا مظلوم جلو چشم نامحرما من افتادم پناه غریبیم کجا رفت یا مظلوم حسین جان

زمینه - یه عالمه گریه به روضه بدهکارم تا خوب نشه زخمات دست بر نمیدارم بذار صد و بیست سال نوکر شما باشم لحظه مرگم تو خاک کربلا باشم بده که پیش تو موی سرم سپید نشه بده که نوکرت بمیره و شهید نشه من اصلا اومدم برات مریض بشم تا تو قلب مادرت عزیز بشم سردم نکنی تردم نکنی عزیزم حسین تو گودی مقتل حسین دست و پا میزد سنانو دیدم که نیزه بی اِبا میزد روی سرش ریختن تنش رو لگد کردن تو اون هیاهو شمر ضربه از قفا میزد نفس نفس زد و ولی یه کم حیا نکرد صدای مادرم میومد امتنا نکرد زد با یه دشنه پشت هم به حنجرش بی حیا نشسته بود رو پیکرش موهاشو کشید رگ هاشو برید عزیزم حسین ندیدن حرم بلای جون نوکره نکنه اربعین نیام نذاری آبروم بره این چه بلاییه که اومده سرم منو دق نده بذار بیام حرم از حال خودم درمونده شدم من اصلا اومدم برات شهید بشم تا تو قلب مادرت عزیز بشم سردم نکنی تردم نکنی عزیزم حسینmohjat_net