شب چهارم محرم 99 - محمدحسین پویانفر

روضه - اگر چه حقیرم لیاقت ندارم پناهی جز این در به جانت ندارم شکستم دلت را دلم را شکستند من از کار دنیا شکایت ندارم بدون اجازه به سویت دویدم تو رَدَم نکن برگ دعوت ندارم ز چشمت بیُفتم به خواری میُفتم نگاهم بکن گر چه قیمت ندارم سرم هر چه آمد گناه خودم بود که گوشی برای نصیحت ندارم اگر تو کنارم نباشی قیامت امیدی برای شفاعت ندارم دلم لک زده کربلا قسمتم کن نیازی به غیر از زیارت ندارم دو چشمم شده وقف غم های جدت بجز گریه کردن عبادت ندارم از آن دم که بر نیزه زد تکیه اش را ز تنهایی اش جز خجالت ندارم ای عشق اول و آخر من ای مهربان تر از مادرم من یا واهب العطایا یا منتهی الرجایا یا دافع البلایا ارباب تشنه سر جدا خون بهایت خدا السلام و علی ساکن کربلا یا حبیبی حسین mohjat_net

واحد - فقط من به تو دل سپردم حسین میدونم به دردت نخوردم حسین همین آبرو رم تو دادی بهم برات آبرمو آوردم حسین نبودی تو هیچی نداشتم من میدونم کم گذاشتم من چی میخواستم از این دیگه بهتر تو ارباب و منم نوکر حسین جان تویی خاطرات خوش بچگیم مقدس ترین عشق توی زندگیم روی تربتت سر میذارم حسین تویی بهترین لحظه زندگیم توی چای روضه ات یه کم تربت ایشالله باز بشه قسمت کنار شیش گوشه ات زیر قبه ات ایشالله باز بشه قسمت حسین جان چه شب ها که دل تنگ یک حسرتم میخوام کربلا باز بشه قسمتم نمیخوام بغیر از حرم از خدا نمیخوام به جز اربعین کربلا ایشالله باز امسال میشم عازم فقط هستم حرم لازم میذارم سر زیر قدم های همه زوار تو مَشایه حسین جان mohjat_net

دمام زنی - جان آقام ای جان آقام سلطان عشق سلطان آقام شرف معیار و ایثار حسین است هدف آمال و افکار حسین است مکن تکیه به دیوار خلائق کرم در پشت دیوار حسین است به بیمار میان خیمه سوگند جهان بیمار بیمار حسین است بدان علت تماشاییست محشر علم دست علمدار حسین است mohjat_net