شب دوم محرم 1402 حسن خلج

مرا نه سر و نه سامان آفریدند/پریشان پریشان آفریدند/فلک دارد سر آزار زینب/نخواهد گرمی بازار زینب/از آن ترسم به غم دمساز گردم/تو را بگذارم و خود باز گردم/بگو ماه بنی هاشم کجایی/که گرد محمل زینب بیایی/کنارم باش تا رویت ببینم

هزار سال گذشت از حکایت زینب/هنوز مهدی صحرا نشین سیه پوش است/چنان غبار مرا روزگار داد به باد/که بر زمین ننشیند هزار سال دگر

امید روز های بی کسی/همیشه به دادم می رسی/برای خواهرت دلواپسی/امید روز های بی کسی/همیشه به دادم می رسی/برای دخترت دلواپسی/امید روز های بی کسی/همیشه به دادم می رسی/برای خواهرت ، برای دخترت دلواپسی

منی که یه عمره آقا، پا به پای تو هستم/از کوچیکی قلبم رو، به نگاه تو بستم/دلشوره دارم حالا، که تو بری از دستم/خواهرتم، حق بده دلشوره دارم/خواهرتم، جز تو کسی رو ندارم/خواهرتم/مولا حسین/ تو غربت این صحرا، اسیر غم و دردیم/با چه امیدی ما از، مدینه سفر کردیم/داره میمیره زینب، آقا بیا برگردیم/خواهرتم، دل نگرون سرتم/خواهرتم، به فکر انگشترتم/خواهرتم/ مولا حسین/چشم روزگار مثل، من و تو کجا دیده/فکر بی تو موندن هم، داره عذابم میده/نگا کن علی اصغر، چقد آروم خوابیده/کرب و بلا، آخر کار ما دوتاست/کرب و بلا، یعنی سرت رو نیزه‌هاست/کرب و بلا/مولا حسین