شب دوم محرم 1402 مجید بنی فاطمه

کاروان سلاله های خدا/ کاروان امام عاشورا/ کاروان بهشتیان زمین/ کاروان فرشتگان سماء/یکی از نوکرانشان جبریل/یکی از چاکرانشان حوا/ گوشه ای از صدایشان داوود/ نفسی از دعایشان عیسی/ نوجوانانشان چو اسماعیل/ پیرمردانشان خلیل آسا/ زائر اشک هایشان باران/تشنه مشک هایشان دریا/ یوسفان عشیره ی حیدر/ مریمان قبیله ی زهرا/تا به حالا ندیده هیچ کسی/ این همه آفتاب در یک جا/ همه با احترام و با معجر/ همه در پرده های حجب و حیا/پرده را از مقابل محمل/ باد حتی نمی برد بالا/دور تا دورشان بنی هاشم/ تحت فرمان حضرت سقا/ پای علیا مخدره زینب/ روی زانوی اکبر لیلا/ از غروب مدینه می آیند/ در زمینی به نام کرب و بلا/ می رسیدند و یاد می کردند/ از سر و طشت و حضرت یحیی/ حق نگه دار این همه مجنون/ حق نگه دار این همه لیلا

ای ساربان آهسته ران/کآرام جانم می‌رود/وان دل که با خود داشتم/با دل‌ستانم می‌رود/چه غریبونه همه آل‌الله/رسیدن از میون صحرا/به علی‌اکبر می‌گه ثارالله/وقتش رسید عزیز بابا/اذان بگو موذن حرم، الله‌اکبر/اذان بگو علی اکبرم الله‌اکبر/این آخر کار منو اینجا زمین کربلا/زینب ببین این خاک غم میعادگاهم با خدا/چه عزیزایی، قاسم و اکبر/جانم به بچه‌های حیدر/چه علمداری، داره این لشکر/پناه و تکیه‌گاه خواهر/علم بکوب امید خیمه‌ها/الله‌اکبر دلاور رشید کربلا، الله‌اکبر/اذان بگو علی اکبرم الله‌اکبر/دلشوره‌ای افتاده در جانم برادر جان من/یک دشت مرد اجنبی حرف از جدایی را مزن/چه کنم بی تو، تک و تنهایی/بهم بگو می‌مونی پیشم/تو که می‌دونی، به تو وابستم/بدون تو آواره میشم/تویی فقط شهادتین من، الله‌اکبر/فدایی توام حسین من، الله‌اکبر/اذان بگو علی اکبرم، الله‌اکبر

با وجود اکبر و قاسم ندارد اضطراب/در زمین کربلا/پیش پای دختر حیدر اباالفضل در رکاب/در زمین کربلا