شب دوم محرم 1401 - سید رضا نریمانی

میون محمل گرم مناجات/میرسه از راه، عمه‌ی سادات/ساکت و آروم/رقیه روی شونه‌ی عمو خوابیده/رباب رو صورت علی چادر کشیده/نه قدی خم شده و نه رنگی پریده/با صلوات و با سلام، زینب اومد/با عزت و با احترام، زینب اومد/نامحرما برید عقب، زینب اومد/زانو زده ابالادب، زینب اومد/روزای شادی دیگه سر اومد/تا اینکه از دور یه لشکر اومد/میگه رقیه/عمه نمی دونم چرا دلم گرفته/کی مثل ما تو بیابون مهمونی رفته/اون کیه که تازیونه دستش گرفته/عمه دیشب یه خواب دیدم، من می ترسم/دستاتو تو طناب دیدم، من می ترسم/اینا همش داد میکشن، من می ترسم/چرا با من دوست نمیشن، من می ترسم/تو جمع دشمن، گفت یه بی‌غیرت/آماده باشید برا غارت/یکی صدا زد/گوشواره‌های دختر حسین برا من/اون یکی گفت که غارت خیمه‌ها با من/یه عده هم تو نقشه‌ی بازار شامن/ساربون انگشترو دید، وای وای وای وای/پیراهن کهنه رو دید، وای وای وای وای/اون یکی با چشای هیز، وای وای وای وای/میگرده دنبال کنیز، وای وای وای وای

صدا، صدای بانگ الرحیل کاروون / بیا، دلو بزن بر جاده‌ی جنون/بیا بیا وقت پریدنه/جهاد ما از خود بریدنه/تو دل بکن، قدم بزن/تو این مسیر رفتن رسیدنه/رسم عاشقی قانون نداره که/حال عاشقا سامون نداره که/راحت و عافیت مال عاقلا/درد عاشقا درمون نداره که/ یا ثارالله یا ثارالله یا ثارالله/امان، از این دلی که غرق آفته/به دل، تشر بزن که وقت هجرته/ دلو رها کن از تعلقات/میفته دنیا هم به دست و پات/رها رها، بیا بیا/زده به دریا کشتی نجات/وقتی مقصد من کربلا باشه/بایدم مسیرم پر بلا باشه /هر کسی عاشق شاه سرجداست/رسم عاشقی میگه سر جدا باشه/یا ثارالله یا ثارالله یا ثارالله/مسیر، مسیر عشقه و همش مقدسه/بیا، وظیفه‌ی هرکس مشخصه /زمونه‌ی از سر گذشتنه/علی اکبر الگوی منه/سرم فدا، سر، شما/که رسم مردی سر سپردنه/جز برا حسین، خدمت نمی‌کنیم/جز به راه عشق دعوت نمی‌کنیم/قانون مکتب سرخ کربلاست/با یزیدیا بیعت نمی‌کنیم/یا ثارالله یا ثارالله یا ثارالله/مظلوم حسین/تشنه حسین/بی کس حسین/تنها حسین/عریان حسین

راه نزدیک است دارد بوی مهمان می رسد/بوی سیب و بوی یاس و بوی خوبان می رسد/بوی خون، بوی بلا، بوی عطش، بوی فرات/بر مشام کاروان عشق‌بازان می رسد/حاجیان کعبه عشق‌اند این زهرائیان/عاشقی اینجاست تا سرحد امکان می رسد/با هزاران نغمه در گوش از زنگ قافله/در شهادتگاه خود انگار سلطان می رسد/از حرم بیرون شده صاحب حرم واویلتا/کاروان عرشی شاه شهیدان می رسد/آنقدر دارد به دل شوق لقاء الله را/عاقبت جسمش به دست نیزه‌داران می رسد/اشک می‌بارد چو ابر از چشم‌های خواهری/خوب می داند که دارد شام هجران می رسد/گوشوار و زینت و خلخال سهم میزبان/نیزه و شمشیر و خنجر هم به مهمان می رسد/کودک شش ‌ماهه‌ای سر روی دوش مادرش/بوسه تیر سه ‌پر تا جای دندان می رسد/ذره‌ای شبه پیمبر را هراس از مرگ نیست/با چه شوق و رغبتی اکبر به میدان می رسد/یادگار مجتبی دستش سپر بر جان یار/نعش عبدالله آخر بر عمو جان می رسد/مشک بردارید وقت وعده عباس شد/در کنار علقمه سقای طفلان می رسد/با چه شأن و شوکتی زینب میاید کربلا/با چه حالی بعد از این تا کنج زندان می رسد/دختر زهرا به نام خارجی گردد خطاب/لاجرم از نی به دادش صوت قرآن می رسد